Peter De Graef schreef voor en speelt met Maaike Cafmeyer Hullep, een muziektheaterstuk dat niet zonder humor toont hoe grensoverschrijdend gedrag alleen maar tot vernieling en krenking leidt: van de slachtoffers én de daders…
‘I wanna fuck you.‘ Katrien – vertolkt door Maaike Cafmeyer – leest een sms’je voor van haar flamboyante werkgever ‘Mijnheer Van Wesemael’, een messcherpe rol van Peter De Graef. Zo grijs de setting is – grijs tapijt, zwarte bureaustoel, een fallusachtige zwarte zuil – zo kleurrijk en spannend is het verhaal. De twee spelen Hullep, een driftig stuk geschreven door De Graef. Maar wanneer Katrien de smerige sms’jes van haar baas voorleest, lukt het je als toeschouwer niet om enkel ‘Katrien’ te zien. Je ziet Cafmeyer die de #MeToo-wervelstorm waarin ze verzeild raakte enigszins tracht te verwerken.
Is u003cemu003eHullepu003c/emu003e ramptoerisme of voyeurisme? Neen. Maar u003cemu003eHullepu003c/emu003e is wu0026#xE9;l gebouwd op de smeulende assen van wat de #MeToo-brand in Cafmeyers leven en de hele samenleving veroorzaakte
Is Hullep ramptoerisme of voyeurisme? Neen. Maar Hullep is wél gebouwd op de smeulende assen van wat die #MeToo-brand in Cafmeyers leven én de hele samenleving veroorzaakte. De Graef haalde zijn scherpste pen boven. Hij schreef een stuk dat vernietigend is voor mannen die ‘hyperhaantjesgedrag’ vertonen en daarbij denken dat hun aureool van macht hen groen licht geeft om vrouwen, zwarten, Aboriginals plus alles en iedereen dat niet tot de categorie ‘wit, man, rijk’ behoort lompweg te beledigen, te minachten, te vernederen, te misbruiken en respectloos op te vrijen.
Gelukkig giet De Graef zijn toorn niet in een saai betoog, integendeel. Hij dokterde een plot uit met de allures van een lawine. Katrien – een schrijfster die bijklust als kassierster – solliciteert bij zijn evenementenbureau en krijgt de job. Haar eerste opdracht is een geschift gigantische beurs voor de allerrijksten ter wereld organiseren. De druk én de hitsigheid nemen toe. Tot alles barst…
Drie muzikanten zitten verscholen achter een zwart gaasdoek en krijgen net te weinig kansen om de voorstelling mee te dragen.
Als tegenwicht voor al die jachtigheid staat de thuis van Katrien oftewel muzikanten Frans Grapperhaus, Tine Roelens en Sara De Smedt. De drie zitten verscholen achter een zwart gaasdoek en krijgen net te weinig kansen om de voorstelling met hun muziek mee te dragen. Pas wanneer de baas aanbelt bij het huis van Katrien – ‘Wil je nog even iets tekenen?’ – zet regisseur Yahya terryn de rust van het thuisfront af tegen de hectiek van het evenementenbureau.
Ondanks dit onevenwicht tussen muziek en spel beklijft Hullep. Bovenal door het zinderende acteerwerk van Cafmeyer en De Graef. Cafmeyer gebruikt haar ervaring als film- en televisieactrice om met heel subtiel spel erg veel over de toestand van Katrien te zeggen. Van schoudertjes die hangen van onzekerheid over een dame die groeit dankzij haar groter zelfvertrouwen als succsvolle werkneemster tot een gebroken mens met een geknakte rug. De Graef – een zeer minzaam, wijs en aimabel man naast de bühne – zet een ijskoude, gewiekste CEO neer die zijn bevelen steeds opzichtiger doorspekt met foute amoureuze boodschappen. Elk woord vuurt hij af als een kogel, kordaat rond stappend op stevige schoenen, in een roze hemdje waarvan minstens een hemdsknoopje te veel losgeknoopt is en hooghartig door zijn brillenglazen priemend als Katrien hem verzoekt geen tientallen berichtjes te sms’en met de melding dat hij ervan droomt zijn hand in haar onderbroekje te stoppen.
u003cemu003eHullepu003c/emu003e is muziektheater dat je geen minuut loslaat en meesleurt in de vermorzelende, kolkende beweging die grensoverschrijdend gedrag is.
Hullep is muziektheater dat je geen minuut loslaat en meesleurt in de vermorzelende, kolkende beweging die grensoverschrijdend gedrag is. Tot de bom barst en er levenslange schade is berokkend. De hartverscheurende slotscène straalt de machteloosheid uit die veel van de #MeToo-slachtoffers ervoeren. De muzikanten kijken, ook nu weer, verslagen toe.
Hullep van Maaike Cafmeyer en Peter De Graef speelde een korte premièrereeks tijdens Theater Aan Zee en reist van 6 januari 2022 tot 19 februari 2022 door Vlaanderen. Alle info: hullep.be
Het management van Maaike Cafmeyer reageerde op dit artikel. ‘De voorstelling is gebaseerd op ervaringen van Maaike, maar ook van Peter. En van verhalen die ze zelf kennen. Of gewoon lezen in de pers. Van Wesenmael is niet De Pauw, maar een potpourri van al dat soort types’, schrijft manager Peter Rogier. ‘De zaak-De Pauw komt in oktober voor de rechtbank en wij willen op geen enkel moment ‘verdacht’ worden van wat dan ook. (…) We maakten een theatervoorstelling, geen pamflet.’
De oorspronkelijke titel ‘Maaike Cafmeyer verwerkt De Zaak De Pauw in beklijvend muziektheater’ werd op verzoek van Cafmeyers management aangepast.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
