Het Antwerpse gezelschap diepte ‘Zieke jeugd’ van Ferdinand Bruckner uit de lade vol te weinig gespeelde klassiekers en liet er een bende jonge spelers op los, beteugeld door regisseurs Jorgen Cassier en Koen van Kaam.
The Play = Zieke jeugd
Gezelschap = Theater Zuidpool
In een zin = Zieke jeugd is een proper stuk over de vuiligheden waaraan een bende laatstejaarsstudenten zich overgeven. De cleane regie maakt het de jonge acteurs niet gemakkelijk maar toont hen wel voluit als veerkrachtige en vooral veelbelovende spelers.
Hoogtepunt = Irène crasht en gaat languit op de vloeren liggen. Hilarisch en tragisch tegelijkertijd. Marjan De Schutter bewandelt voortdurend de dunne grens tussen komedie en tragedie op een even sierlijke als slinkse wijze.
Quote = ‘ Jonge mensen worden van alles verdacht. Daarom moet je overwínnen in plaats van overleven. Dat is het geheim van mensen die een doel hebben in hun leven.’ Of ook: ‘ Een jeugd die niet onmiddellijk haar plaats vindt is levensgevaarlijk. En al helemaal zo’n losgeslagen jeugd als wij. Het is een ziekte die overwonnen moet worden.’
Meer info:www.zuidpool.be
Op de vlakke speelvloer ligt een laag podium bestaande uit een smetteloos witte vloer afgeboord met een diepbruine, houten rand. Maya Sannen is – als de pas afgestudeerde arts Marie – de propere vloer aan het vegen terwijl het publiek binnenkomt. Properder wordt de vloer niet maar dat is ook niet de bedoeling. Marie hoopt vooral door het poetsen van de vloer haar leven schoon te boenen. Een tevergeefse moeite, zal ze op het einde van het stuk beseffen.
Deze jonge spelers vertegenwoordigen een nieuwe generatie acteurs die qua talent en bezwerende spel niets te leren hebben van hun voorgangers.
Bijna twee uur lang bespelen Maya Sannen, Greet Jacobs, Marjan De Schutter, Jonas Leemans, Simon Van Buyten, Greg Timmermans en Danielle De Nul die propere scène, belicht door een batterij spots boven en achter de scène. Behalve Timmermans (die u kan kennen van zijn hoofdrol in Ben X) klinkt geen van die namen u wellicht bekend in de oren. Nog niet. Deze spelers vertegenwoordigen een nieuwe generatie acteurs die qua talent en bezwerende spelstijl niets meer te leren hebben van hun voorgangers. Vooral Maya Sannen als Marie en Marjan De Schutter als Irène kunnen zich hier tonen als grote-actrices-in-de-knop die elk woord met de juiste toon over de scène jagen, daarbij altijd verrassen en niet bang zijn om een venijnige injectie humor aan hun spel toe te voegen. Zónder dat die humor hun woorden banaliseert.
Ook de overige vijf weten van wanten en zetten doorleefde vertolkingen neer van een bende geneeskundestudenten die net voor hun afstuderen nog eens alle teugels laten vieren. Neen, niet in drank of andere excessen maar in het elkaar vernederen, bedriegen en uitdagen. Ze gibberen van genot bij de gedachte om elkaar te laten glibberen in smeuïge leugens en slim bedachte valstrikken. Feder (Jonas Leemans) is het haantje en de uitdager van de bende, Lucy (Danielle De Nul) is het grootste slachtoffer. Zo lijkt het aanvankelijk…. Dat Bruckner zulke spannende verhoudingen tussen de zeven personages weeft, zorgt voor twee beklijvende uren toneel.
Eindelijk grist een bende jonge snaken nog eens een bestofte tekst uit de lade der te weing opgevoerde stukken. Bruckner schreef de tekst in 1926 en wilde daarmee een verloren generatie portretteren die opgroeide tijdens de Eerste Wereldoorlog en volwassen werd met het vermoeden van een nieuwe wereldoorlog. Toch is de tekst veel meer dan het portret van een specifieke generatie. Bruckner vangt de wanhoop, de onzekerheid en het je-m’en-foutisme waarmee elke jonge ziel naar de toekomst kijkt in snedige zinnen en een scherpe, gebalde plot. Dat de zeven acteurs voor zulke een straffe tekst kiezen (in een vertaling van Carel Alphenaar en Rudolf Lucieer), is evengoed de verdienste van regisseurs Jorgen Cassier en Koen van Kaam. Tekstlovers pur sang die binnen Theater Zuidpool als ware Don Quichotes onafgebroken strijden voor de (her)waardering van de stevige theatertekst met literaire kwaliteiten.
Vooral Maya Sannen als Marie en Marjan De Schutter als Iru0026#xE8;ne tonen zich hier als du0026#xE9; grote actrices van de komende jaren die elk woord er op de juiste toon weten door te jagen, daarbij altijd verrassen en niet bang zijn om een venijnige injectie humor aan hun spel toe te voegen, zonder dat die humor hun woorden banaliseert.
Daarom kiezen deze regisseurs ook zo graag en zo vaak voor een sober scènebeeld waarin woord en spel alle aandacht krijgen. Dat is evenwel niet altijd een cadeau voor deze jonge spelers. Enkel houvast hebben aan elkaar en de woorden is tricky, dat bewijzen sommige lange discussiescènes waarin het spel eventjes verschrompelt tot een te gekunsteld en te eentonig afvuren van woorden. Het zijn scènes die de jeugd en de onervarenheid van deze spelers verraden. Maar tegelijkertijd tonen die scènes hun moed en veerkracht om zich zonder blikken of blozen in de moeilijkste scènes te gooien. De afwisseling van de wacht op het eerste plan is met deze spelersbende gegarandeerd. Zieke jeugd toont vooral dat de theater makende jeugd allerminst ziek is. Hoogstens nog een beetje te clean.
Smaakmaker:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zieke_Jeugd_ZUIDPOOL_Teaser2 from Zuidpool on Vimeo.
Els Van Steenberghe
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier