Dans/Opera: Hungry Hearts

‘C(H)OEURS’ van Les Ballets C de la B is dans zoals een kloppend hart: soms heftig pulserend, soms rustig tikkend. Maar steeds met volle overgave.

Wie heeft zich nog nooit als een volslagen nietsnut gevoeld? Vanuit dit o zo vrolijke gevoel – ‘Je suis rien’, klinkt het uit de geluidsboxen – barst C(H)OEURS ( * * * ) los. Écht overweldigend, pakkend losbarsten.

Toch staat er slechts een bevend mannenlijf (gekleed in een wit jurkje) op de scène. Althans, zo lijkt het. Tot de spots ook het honderdkoppige koor belichten en het imposant koorgezang – ondersteund door het orkest – als een windhoos door de zaal giert. Het is de magische start van een creatie waarin Alain Platel zich alweer de keizer van het kippenvel toont.

In C(H)OEURS confronteert Platel, op de tonen van Verdi en Wagner, de kracht van operateske koorzang met danslijven. Of anders: de kracht van de massa tegenover het individu. ‘Zullen de dansers in het niets verdwijnen?’, vroeg hij zich aanvankelijk af. Het antwoord is geruststellend. De dansers – vijf vrouwen en vijf mannen – transformeren op de parketvloer van vereenzaamde individuen tot in elkaar verstrengelde liefdesparen. Het koor is hun getuige én drijfkracht.

C(H)OEURS is – ondanks enkele dipjes (de koorchoreografie overtuigt niet altijd) – een vurig mozaïek van overrompelende beelden waarin mensen naar een harmonisch bestaan in een vermoeide democratie snakken. Ondanks dat politieke kantje is dit stuk geen kil pamflet maar een wonderzalfje voor elk (nietsnut)hart.

Els Van Steenberghe

De volledige recensie lees je volgende week (woensdag 13 juni 2012) in Knack Focus.

Meer info: www.lesballetscdela.be