‘Dertigers’-scenarist Philippe Verkinderen maakt een podcast voor puzzelaars

Eén tragische ochtend, vier personages en evenveel afleveringen. Dat is het concept van Puzzled, de tragikomische fictiepodcast van Johanson, het pseudoniem van schrijver, acteur en Dertigers-scenarist Philippe Verkinderen.

Johanson: De podcast is een puzzel waarvan je pas na de laatste aflevering weet hoe hij in elkaar zit. Het draait rond één tragische ochtend, maar elke aflevering wordt verteld door een van de betrokken personages, gespeeld door Boris Van Severen, Eva Binon, Rik Verheye en mezelf. Daardoor word je continu gedwongen om de feiten te herinterpreteren. Zelf speel ik Daniël, een getalenteerde singer-songwriter die nooit is doorgebroken en constant naar bevestiging zoekt. Hij vormt zo’n beetje de basis van het verhaal.

Puzzled begon als kortverhaal. Waarom besloot je er een podcast van te maken?

Johanson: Omdat het een dankbaar medium is voor dit verhaal. Bovendien zijn er weinig Vlaamse fictiepodcasts. Ik zie Puzzled trouwens eerder als een soort universum. Zo is er ook een interactieve website waarop mensen aan de slag kunnen met het verhaal. Kostuums ontwerpen, essays schrijven, iets schilderen: alles kan, zolang het maar vertrekt vanuit mijn verhaal. En zolang je geen extreemrechts gedachtegoed verspreidt. (lacht) Iemand heeft zelfs een fictief pindakaasmerk bedacht, omdat Daniëls vrouw dat graag maakt. Fantastisch, toch? Schrijven is vaak nogal statisch, en het is fijn om je verhaal tot leven te zien komen.

Ben je van plan om het universum van Puzzled nog meer uit te breiden?

Johanson: Ik hoop het. Misschien besluit ik plots een langspeelfilm te maken. Of een musical. Ik ben afgestudeerd als scenarist, maar ik heb ook al theater en cabaret gemaakt en werk momenteel aan mijn eerste roman. Ik denk niet dat er een kunstvorm bestaat die ik níét wil uitproberen.

Onlangs brak seizoen drie van Dertigers kijkcijferrecords op VRT Nu en werd een vierde seizoen aangekondigd. Hoe verklaar jij als scenarist dat succes?

Johanson: Het kwam voor ons ook wat onverwacht, maar ik denk dat veel te maken heeft met onze fly on the wall-aanpak: een erg realistische manier van vertellen die toch onmiskenbaar fictie blijft. Volgens critici is Dertigers daarom te vrijblijvend, maar het is goed gemaakte herkenbaarheid. Mensen kijken graag naar de levens van anderen. Bovendien hebben dertigers veel aanknopingspunten met de rest van de maatschappij: de personages hebben kinderen en zien hun ouders weer wat vaker. Daardoor bereiken we mensen van alle leeftijden. Er zijn mensen in mijn omgeving van wie ik nooit had verwacht dat ze zouden kijken en die toch fan geworden zijn.

Zelf ben je bijna veertig. Wat dan?

Johanson: Dan word ik verbannen uit het Dertigers-team. (lacht) Nee hoor, bedenker en regisseur Wim De Smet is intussen zelf veertig. De cast en crew plagen hem daar weleens mee. Ik weet niet wat de houdbaarheidsdatum van Dertigers is, maar de personages worden natuurlijk ook ouder en het moet fris blijven. Een sequel Veertigers zie ik niet meteen gebeuren. Dan vind ik Zestigers een beter idee. (lacht)