De AB twee keer uitverkocht, twee albums uitgebracht: voor Zwangere Guy was 2019 een jaar om nooit te vergeten. ‘Maar je zult me toch een beetje moeten helpen om mijn geheugen op te frissen. Ik heb 64 shows gespeeld. Dat zijn dus ook 64 feestjes, 64 katers en minstens 64 dagen om te recupereren.’
Als Gorik van Oudheusden, bekend en bemind als Zwangere Guy, zijn 2019 in één woord moet samenvatten, dan is het: hard. In de goede zin, als in hard gaan, hard werken, en hard feesten. ‘Maar ook feesten beschouw ik als werken. It’s part of the job‘, lacht de Brusselse rapper, die dit jaar twee albums heeft uitgebracht en tweemaal de AB uitverkocht, vier Elektropedia Awards heeft gewonnen en zeven keer genomineerd is voor de MIA’s.
Het jaar begon eigenlijk al meteen goed. ‘Ik heb oudjaar gevierd met mijn vriendin en een van mijn beste vrienden tussen tweeduizend dronken Malawiërs in Lilongwe, in Zuidoost-Afrika. Mijn maat woont al acht jaar in Malawi, ik was er voor de derde keer op bezoek en het was een, ahem, heavy nieuwjaarsfeestje’, grinnikt Zwangere Guy.
Hoever stond je toen met Wie is Guy?, je eerste soloalbum, dat in maart van dit jaar is verschenen?
Zwangere Guy: De plaat was helemaal klaar, enkel de tracklist moest nog bepaald worden. Ik had vierentwintig songs, waarvan er negentien overgebleven zijn. De volgorde, daar heb ik me tijdens die vakantie drie weken lang mee beziggehouden. Het moest helemaal juist zitten. Voor Brutaal, mijn deze maand verschenen nieuwe album, heb ik daar maar één week over kunnen nadenken.
Volgens mijn personal coach heb ik zo’n zeven kilo te veel hangen. Wat kan ik zeggen? Ik ben een bon vivant.
En wanneer heb je beslist: ik breng er dit jaar nóg eentje uit?
Zwangere Guy: Tussen eind 2018 en de release van Wie is Guy? was ik al begonnen aan nieuwe teksten, onder andere die van Gutterlijfstijl. Begin april, een week na de shows in de AB, stond ik in het kantoor van Patrick Guns, de grote baas van Universal, om hem het heugelijke nieuws te melden: ‘Ik wil dit jaar nog een tweede plaat uitbrengen.’ Daar moesten ze toch even bij slikken. (lacht) Ik vond dat Wie is Guy? niet genoeg antwoorden bevatte. De plaat was me achteraf gezien iets te speels en ik wilde in de winter graag nog iets kouds uitbrengen. Nu ja, ‘koud’ dekt misschien de hele lading niet, maar zeker donkerder en eerlijker, zonder de funk en de zever. Die krijgen de mensen op de liveshows al genoeg over zich heen. (lacht)
Ook jij hebt dit jaar veel over je heen gekregen. Je bent in heel korte tijd niet alleen een heel publieke figuur geworden, maar ook een aanspreekpunt, zo blijkt uit sommige teksten op Brutaal.
Zwangere Guy: Dat is eind vorig jaar, meteen na mijn single Gorik Pt. 1, begonnen, mensen die met hun verhalen op me afkwamen. Nu ben ik wel een sociaal iemand die nooit een blad voor de mond neemt en zo, maar ik ben geen therapeut, hè. Mijn vriendin wel: zij is de psychologe thuis. Ik ben vooral blij als ik mijn shit neergeschreven krijg. En omdat je open bent, krijgen mensen het gevoel dat ze je kennen en verwachten ze een luisterend oor. Zoiets heb je zelf niet in de hand en ik wil al evenmin het ‘knuffelbeerrappertje van Vlaanderen’ worden, zoals een journalist ooit heeft geschreven. Maar toch probeer ik zo veel mogelijk te reageren wanneer ik mails krijg of aangesproken word.
De man uit Waarom die je vraagt om te spelen op de uitvaart van zijn broer die zelfmoord heeft gepleegd…
Zwangere Guy: Dat is echt gebeurd, ja. Toen stond ik voor een keer met mijn mond vol tanden. Heavy. Ik heb trouwens contact opgenomen met die familie en hun toestemming gevraagd voor ik dat gebruikte. Ik vond dat ik zoiets niet zomaar in de openbaarheid mocht smijten. Door zulke zaken is het hele idee van de nummers Waarom en Daarom gegroeid, een overzicht van alle vragen en antwoorden die het afgelopen jaar in mijn leven gepasseerd zijn.
Heb je destijds ook toestemming aan je moeder gevraagd voor je Gorik Pt. 1 met de wereld deelde?
Zwangere Guy: Ik had haar opgebeld en gezegd: ‘Mama, ik schrijf een lied over ons.’ Dat was een grote stap voor mij, weer contact zoeken. Ze heeft daar lang op moeten wachten, vijf jaar ongeveer, maar dit jaar hebben we elkaar dus teruggezien. Nu kan ik over Gorik Pt. 2 beginnen na te denken, want het verhaal is nog niet helemaal verteld. Voor Brutaal kwam deel twee te vroeg. Dat zou te makkelijk geweest zijn, en ik wilde dus eerst mijn moeder weerzien. Ik ben blij dat het gebeurd is. Ik bedoel, dat, boven op die twee platen, alle shows, alle prijzen… (diepe zucht) mocht ik een wijn geweest zijn, dan was dit mijn grand-crujaar. Eigenlijk is Brutaal mijn jaaroverzicht. We kunnen dus snel afronden. (lacht)
Zullen we je grand cru desondanks toch eens overlopen? Begin maart kwam Wie is Guy? uit, op het einde van die maand stond je twee keer voor een uitverkochte AB. Ik las ergens dat je daarna vier kilo lichter was.
Zwangere Guy: Ik was vermagerd, ja. Van de stress, vooral. Twee dagen voor de eerste show begon het: behalve een paar noten, wat kaas en een beetje brood kreeg ik niks binnen. Op het podium valt die last na één of twee songs van mijn schouders, maar toch heb ik die dagen amper iets kunnen eten, en ik heb ook nog eens heel veel lopen zweten. (grijnst)
Nooit kampten meer Belgen met overgewicht, zo blijkt uit de Gezondheidsenquête van dit jaar: ongeveer de helft van de volwassenen.
Zwangere Guy: Ik heb geen last van overgewicht, hoor. Allez, een beetje maar. Sinds een paar maanden sport ik opnieuw, maar volgens mijn personal coach, die ook mijn kinesist is, heb ik zo’n zeven kilo te veel hangen. Wat kan ik zeggen? Ik ben een bon vivant, ik drink graag een glas, maar ik voel me goed in mijn vel zo. Jammer wel, die cijfers. Het zijn misschien nog geen Amerikaanse toestanden, maar toch… Ik vraag me dan wel meteen af hoe het met de armoedecijfers zit.
Niet goed: 10,4 procent van de Belgen leeft in armoede, volgens de recentste Armoedebarometer.
Zwangere Guy: Voilà, en dan eet je dus veel goedkope bagger die vol suiker en verzadigde vetten zit. Aan keuze geen gebrek. Als je tegenwoordig over de Anspachlaan loopt, die halve Ramblas van Brussel, dan passeer je op driehonderd meter zeker vijftien fastfoodketens. En probeer thuis maar eens een burger klaar te maken voor 1 euro.
Behalve in de AB heb je dit jaar ook op veel festivals gespeeld, van Werchter tot Lowlands in Nederland, waar ze je achteraf zelfs wilden adopteren. Welk staat het diepst in je geheugen gegrift?
Zwangere Guy: Eentje? Dan ga ik voor Into the Great Wide Open, op het Nederlandse waddeneiland Vlieland. Het podium stond in een bos, keek uit over een dal, met allemaal lampjes in de bomen, heel schoon. Bij het begin stonden er 150 mensen, tegen het eind zeker 1500 man die ons niet kenden maar wel alles gaven. We hadden er weinig van verwacht, maar hebben veel gekregen, zo vol liefde, man. Ook de organisatie heeft ons goed verwend. Legendarisch.
Heb je deze zomer veel tijd gehad om andere shows te zien?
Zwangere Guy: Heel weinig, vrees ik. Stuff op Jazz Middelheim vond ik héél straf. En Kamasi Washington op Couleur Café. Dat was de derde keer dat ik hem zag, maar hij blijft heel erg goed, zeker in die mooie setting. Twee keer jazz dus – thuis luister ik veel naar jazz, op vinyl. Veel hiphopshows heb ik niet kunnen zien. Damso op Dour, maar dat was playback.
Je beste albums van 2019?
Zwangere Guy: Crash Talk van Schoolboy Q moet daar zeker bij. Ook Igor van Tyler, the Creator. Echt wauw, die plaat. Er staat niet veel echte hiphop op, wel ook funk en goede dance, zoals I Think, een track die ik veel opgelegd heb. Ik schrok er eerlijk gezegd van dat dat album in de VS op nummer één geraakt is. Dat is een goed teken: blijkbaar spreekt hij een breed publiek aan. Verder: Fat Windjacks, hiphop uit Nederland, die met Cult een heel goed album hebben gedropt. En verder heb ik veel geluisterd naar Westside Gunn, zijn broer Conway the Machine, Benny the Butcher… Alles wat Griselda Records, een label uit Buffalo, New York, uitbrengt. Hiphop zonder beats: zo kun je hun vibe nog het best omschrijven.
Ik krijg het schijt van rechts, maar evengoed van onbekwame dieven als Yvan Mayeur die Brussel laten verrotten.
Wat vond je van Jesus Is King, de gospeltrip van Kanye West?
Zwangere Guy: (trekt een vies gezicht) It sucks.
Jpegmafia?
Zwangere Guy: Moet ik blijkbaar dringend ontdekken.
Slowthai?
Zwangere Guy: Ja, natuurlijk! Doorman, die track met Mura Masa: wauw! Ik luister er soms vlak voor een show naar, om mezelf op te laden. I love Slowthai, die kerel gaat hard. Het is goed voor de hiphop dat er kerels zijn zoals hij, mensen die niet bang zijn om zich vuil te maken.
Hoe bedoel je?
Zwangere Guy: Ben je al eens naar een hiphopfestival geweest? Het draait er me soms net iets te veel om zien en gezien worden. Allemaal stoer in hun meest verse outfit, maar zodra het wild wordt vlug naar huis, want hun witte baskets mogen niet vuil worden. (blaast) Je moet net klaar staan om je schoenen te verliezen, om ze te smijten, om ze op te eten, om loco te gaan. Vandaar: leve Slowthai! Een topgast, ik voel hem.
Vorige maand kondigde Rage Against the Machine een reünie aan.
Zwangere Guy: Ik ben er klaar voor, het zal wel zijn! Toen ik dertien, veertien jaar was heb ik héél veel naar hen geluisterd. Ik denk dat je dat wel hoort aan mijn muziek, nee? Hun eerste album heb ik echt grijsgedraaid, het was een van de eerste cd’s die ik van mijn oom kreeg, samen met The Offspring en Tupac Shakur.
Arno vierde dit jaar zijn zeventigste verjaardag met een nieuw album, Santeboutique. Op Instagram zag ik een foto waarop je hem ‘in de kakker pakt’ terwijl je enkele politieagenten de vinger geeft.
Zwangere Guy: En weet je wie die foto genomen heeft? Michaël Roskam. (lacht) Dat was een hilarische avond.
Je kreeg dit jaar de eretitel ‘Brusseleir van ’t joer’. Zit er een toekomstige Arno in jou?
Zwangere Guy: Wie weet? We zullen wel zien over veertig jaar, zeker? Maar ik kijk wel op naar Arno, in zekere zin. Net zoals ik opkijk naar Raymond van het Groenewoud, of naar Marc Didden. Mannen van het volk met wie je een pint kunt drinken. Maar daar zijn ook nadelen aan verbonden, merk ik. Een van die flikken in dat beeld, een beer van een gast, heeft me vlak erna op mijn plaats gezet: ‘Hey Zwangere, houd u een beke rustig, hè!’ Shit, dacht ik, de flikken beginnen mij ook te kennen, ik moet beginnen op te passen. (lacht)
Ik kijk op naar Arno, Raymond van het Groenewoud en Marc Didden. Mannen van het volk met wie je een pint kunt drinken.
Heb je de spraakmakende documentaires Leaving Neverland en Surviving R. Kelly gezien, over de misbruikschandalen met Michael Jackson en R. Kelly?
Zwangere Guy: Nee. Ik heb geen tv, en ik heb dit jaar ook maar één film gezien: Joker, zoals iedereen. (haalt de schouders op) Goed, vond ik, niet meer en niet minder.
Ook geen series? Chernobyl bijvoorbeeld?
Zwangere Guy: Ook niet, nee. Ik kijk af en toe wel Netflix, hoor, maar vooral in bed, om mee in slaap te vallen. Peaky Blinders vind ik wel tof. Lekker agressief, brainless tv om de knop mee uit te zetten. De twaalf heb ik ook online bekeken. Vond ik oké, maar ik begreep het einde niet goed.
Boeken dan? De kunst van het ongelukkig zijn van Dirk De Wachter bijvoorbeeld: op Brutaal gebruik je opnieuw een sample van hem.
Zwangere Guy: Ik lees geen boeken. Al mijn vrije tijd gaat naar muziek luisteren. Ik bekijk wel De Wachters lezingen, net zoals ik af en toe een TED Talk probeer mee te pikken, maar vaak moet ik me dan te hard concentreren. (grijnst) Ik volg wel de actualiteit in de krant. Ik ben niet wereldvreemd, hè.
Daar heb je in mei kunnen lezen dat Vincent Kompany als speler-trainer werd aangesteld bij Anderlecht…
Zwangere Guy: (onderbreekt) Voetbal interesseert me niet, tenzij een keer de Rode Duivels, maar dan als excuus om te feesten. (lacht) En ook dan lukt het me niet om een hele match uit te kijken.
De Tour, die dit jaar in Brussel startte?
Zwangere Guy: Nee jong, naar een koers kijken lukt me zéker niet!
Ook in Brussel: de wekelijkse klimaatmarsen van Youth for Climate. In Grijze zone rap je: ‘Ben een deel van het probleem / Eet vaak vis en te veel vlees / Vlieg over heel de wereld alsof het mij niks scheelt.’
Zwangere Guy: Dat is zo. Allemaal slechte dingen, maar wel dingen die ik leuk vind. Ik ben dus een deel van het probleem, maar ik ben er me wel bewust van. Ik eet enkel eerlijke vis en biologisch vlees, maar of dat een oplossing is? Ik denk het niet. En ik kan het me nu ook permitteren om bij een goede slager 6 euro meer te betalen dan in de Lidl. Vroeger ging ik vlees pikken in de Delhaize. Hup, naar buiten met mijn werkbroek vol steak. En ik heb geen auto, maar ik zit wel constant in Ubers.
Het probleem met cultuur is niet enkel de N-VA, maar ook de pipo’s van Open VLD en CD&V. Dat wordt een lang fuck you-lijstje op mijn volgende concerten.
Dit jaar werden er ook Uberfietsen geïntroduceerd in de hoofdstad.
Zwangere Guy: Nog nooit gebruikt. En er zullen daardoor niet minder auto’s in Brussel rijden, denk ik, enkel minder voetgangers rondlopen, net als met die deelsteps.
Op Pukkelpop werd Anuna De Wever deze zomer uitgefloten, en op de camping werd ze belaagd door Vlaams-nationalisten.
Zwangere Guy: Dat vond ik zeer vuil. Net zoals online de vele haatcommentaren gericht aan haar of Greta Thunberg. Sommige mensen wensen dat kind dood. Hallo? Gaat het niet goed, nee?! Al die haat, zeg, mensen zitten er vol van. Triestig.
Met de verkiezingen van 26 mei maakte Vlaanderen opnieuw een extreme ruk naar rechts.
Zwangere Guy: Ik ben niet geschrokken van die uitslag. Het maakt me wel heel triest, omdat we steeds verder uit elkaar geduwd worden. De verdeeldheid waarin we leven en waar sommige partijen garen bij spinnen: het is angstaanjagend.
Je aversie voor N-VA en Vlaams Belang is welbekend, maar ook de PS krijgt op Brutaal een veeg uit de pan: ‘Brussel, de stad waar dat al jaren niks meer lukt / Niks hier is nog gratis en ’t systeem vaak te corrupt.’
Zwangere Guy: Ik krijg het schijt van rechts, maar evengoed van onbekwame dieven als Yvan Mayeur die Brussel laten verrotten, de hele schijnheilige kliek van Laurette Onkelinx en de PS, met al hun corruptieschandalen. Ik maak geen onderscheid in politiekers. Het is nog altijd het enige beroep waar je blijkbaar geen diploma voor nodig hebt, maar wel poen pakken om u tegen te zeggen! Negentien burgemeesters in Brussel, maar er gebeurt bijna niets aan de verkeersveiligheid op de Haachtsesteenweg, waar in een maand tijd vier doden vielen door snelheidsduivels. Er gebeurt niets aan de penibele situatie met transmigranten rond het Noordstation, waar de chauffeurs van De Lijn op den duur niet meer wilden of durfden te stoppen. Dat zijn zaken waar extreemrechts handig op inspeelt, maar de hete aardappel wordt alleen maar van bestuurlijk niveau naar bestuurlijk niveau doorgeschoven. Het is een corrupt, verrot systeem.
Heeft Zwangere Guy ooit aan de subsidieslurf gehangen?
Zwangere Guy: Die besparingen in de cultuursector zijn uiteraard een zeer slechte zaak, maar dat zat er al lang aan te komen, niet? En ja, met Stikstof hebben we projectsubsidies gekregen, om een studio te bouwen in hartje Brussel, waar we workshops geven en ook aan jonge gasten met niet veel geld de kans geven om hun muziek te mixen. Zoiets verdient zich dus meteen op verschillende manieren terug. Het probleem met cultuur is niet enkel de N-VA, maar ook de pipo’s van Open VLD en CD&V, die het schrappen van die subsidies mee ondertekend hebben. Dat wordt dus een lang fuck you-lijstje op mijn volgende concerten. (lacht)
Hoe ga je dit vruchtbare jaar afsluiten?
Zwangere Guy: Eerst samen met mijn vriendin naar ons nieuwe appartement verhuizen, en dan trekken we drie weken naar Nicaragua. Daar gaan we vulkanen beklimmen, in de oceaan zwemmen, en verder behalve pina colada’s drinken en jointjes roken heel veel niks doen. Op oudejaar zal ik zoals altijd klinken op een goede gezondheid en veel liefde voor iedereen. De belangrijke dingen in het leven. En dan, één dag nadat ik terug ben, op 17 januari, staat Eurosonic al op het programma. Vanaf dan gaan we weer hard vlammen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zwangere Guy
In 1988 in Ukkel geboren als Gorik van Oudheusden.
Groeit op in Ganshoren, woont tegenwoordig in Schaarbeek.
Maakt deel uit van het Nederlandstalige hiphoptrio Stikstof, dat in 2014 debuteert met het album Stikstof, gevolgd door Stikstof 02 (2016) en Overlast (2018).
Scoort eind 2018 een hit met het keiharde Gorik Pt. 1, over zijn moeilijke jeugd en zijn pijnlijke relatie met zijn moeder.
Debuteert in maart van dit jaar solo met het album Wie is Guy?, negen maanden later gevolgd door Brutaal.
Heeft jarenlang als hulpkok en afwasser gewerkt in de AB, de zaal die hij in 2019 tweemaal heeft uitverkocht. Ook voor zijn drie AB-concerten in april en mei 2020 zijn alle kaartjes de deur uit.
Houdt aan 2019 twee nieuwe tattoos over: ‘BXXL’ op zijn achterhoofd, ‘Stik’ en ‘Stof’ op zijn vuisten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
