Waarom Beyoncé niet helemaal perfect is

In 2004 had ze naar verluidt een hoge noot gemist tijdens de repetities en ze zou er vlak na haar bevalling van Blue Ivy ‘nogal moe’ uitgezien hebben. Zes andere redenen waarom Beyoncé niet helemáál perfect is.

In 2004 had ze naar verluidt al eens een hoge noot gemist, tijdens de repetities, en er waren geruchten dat ze er een kwartier na haar bevalling van Blue Ivy ‘nogal moe’ uitzag. Bij haar doortocht met The Mrs. Carter Show in ons land: zes andere redenen waarom Beyoncé misschien eventueel niet helemáál perfect is. Kwestie van toch een beetje tegengewicht te kunnen bieden als u straks met uw lief discussieert.

Ze is misschien eventueel een tikje narcistisch Je kunt dezer dagen geen Beyoncéfan aanspreken zonder dat er begonnen wordt over hoe perfect ze eruitziet zonder schmink. Een standaardreferentie naar haar make-uploze YouTubefilmpjes achter de webcam, waarin ze al eens een traan durft weg te pinken terwijl ze mijmert over ‘waarom God me dit talent heeft gegeven’.

Dat ze het trucje wel erg vaak heeft opgevoerd, de filmpjes nu niet bepaald onflatterend zijn uitgelicht en de biggelende traan over haar wang verdacht dramatisch juist zit, zouden we niet ter sprake durven te brengen, maar zou het misschien eventueel kunnen dat ze ook een tikje narcistisch is? Vooral dan omdat Beyoncé in haar woonst een opslagkamer met temperatuur- en vochtigheidsregeling heeft waarin ze haar persoonlijk archief bijhoudt.

Daarin: zowat elke foto die er ooit van haar getrokken is, elke video van elk optreden dat ze ooit gegeven heeft, elk dagboekgesprek dat ze met haar laptop gevoerd heeft en zowat alle footage die haar persoonlijke visual director samengesteld heeft, soms tot zestien uur per dag, en dat sinds 2005. Oké, pathologisch narcistisch dan, als u het zelf zegt.


Ze is misschien eventueel niet helemaal het toonbeeld van empowerment
Een independent woman? Een survivor? Een single lady? Zeker: Zij Die Het Woord Bootylicious In Het Woordenboek Kreeg is een moderne geëmancipeerde vrouw. Zegt ze ook zelf. Geen twijfel over dus. Nu ja, misschien eventueel een kleine randbemerking. Los van het feit dat ‘If you like it then you should have put a ring on it’ nu niet bepaald het protofeministisch statement is waarvoor het gehouden wordt, heeft Beyoncé voor elke song over empowerment eentje die het tegenovergestelde lijkt te suggereren – het kan natuurlijk ironie zijn.

Mogen wij citeren uit Cater 2 U van Destiny’s Child? ‘I’ve got your slippers, your dinner / Your dessert and so much more / Anything you want, I wanna cater 2 you.’ Het soort uitspraken waarvan zelfs Alexandra Coolen ‘nou, nou, nou, dat is wel erg rolpatroonbevestigend’ zou zeggen – háár hypothetische woorden, niet de onze. ‘Bow down, bitches / Bow bow down, bitches’ uit haar recentste single Bow Down? Ook niet bepaald loyaal naar de sisterhood.

En nu we toch bezig zijn: dat ze haar laatste tournee ‘The Mrs. Carter Show’ noemde, naar de achternaam van haar hubby Jay-Z, daar kreeg ze zichzelf ook niet afdoende uitgepraat. Wij concluderen: he liked it, he put a ring on it.


Ze is misschien eventueel een beetje een controlefreak
Dat haar publicist aan het volledige internet vroeg om zes onflatterende foto’s van haar Superbowloptreden offline te halen, was nog normaal te noemen. Tuurlijk, u staat zelf ook niet graag met een toevallige dubbele kin op de foto. Daarbij: het was haar publicist die het vroeg. Kan evengoed buiten haar weten om gebeurd zijn.

Evenwel: zou het niet kunnen dat Beyoncé misschien eventueel wat controleproblemen heeft? De HBO-documentaire Life Is but a Dream had daar een definitief antwoord op kunnen bieden, ware het niet dat ze de film zelf produceerde, regisseerde, schreef, mee in de montagestoel zat en alles wat haar niet aanstond eruit knipte, om uiteindelijk een anderhalf uur durende promofilm af te leveren. Weinig dat we daaruit over haar controledwang kunnen afleiden, uiteraard.

Maar nu u er toch zelf over aan het nadenken bent: in een wereld waarin van popsterren verwacht wordt dat ze ons een blik in hun persoonlijke leven gunnen, is er maar eentje die dat zo maniakaal gecontroleerd lijkt te doen. Toch?


Je zou haar misschien eventueel van pikkedieverij kunnen beschuldigen
We gaan niet nog eens beginnen over die keer dat ze in de videoclip van Countdown Anne Teresa De Keersmaekers Rosas danst Rosas kopieerde en het achteraf olijk ‘een referentie’ noemde. Maar het is niet dat het daarbij gebleven is. Voor de lyics van 1+1 plukte ze wel erg gretig uit Sam Cookes Wonderful World.

De danspasjes uit de clip van Single Ladies vertonen aardig veel verwantschap met de choreografie van sixtiesdanser Gwen Verdon. Van haar optreden op de Billboard Awards in 2011 moest ze achteraf toegeven dat ze wel flink geïnspireerd was door een show van de Italiaanse Lorella Cuccarini. ‘Thank God for YouTube’, zei ze. Spijtig dat YouTube ook de vervelende gewoonte heeft om zij-aan-zijmontages van twee filmpjes te verspreiden.

Dan is er nog die keer dat ene BC Jean op een dag ontdekte dat Beyoncé haar If I Were a Boy had opgenomen – zonder haar medeweten. Of dat nieuws dat een Duitse rechtbank oordeelde dat een van haar outfits in Video Phone ‘misleidend geleek’ op die van ontwerpster Iskren Lozanov. Gelukkig dat er zoiets als de postmoderne remixcultuur bestaat. Anders hadden we haar gewoon een ordinaire kleptomane moeten noemen.


Ze komt misschien eventueel niet altijd even goed uit interviews
‘Y’all are so cute and y’all talk so proper over here. I love England.’ ‘Ik ben altijd blij als ik in het water ben. Ik denk dat ik een zeemeermin ben. Of een zeemeermin was.’ ‘Ik weet nu dat ik heel krachtig ben. Ik ben krachtiger dan mijn brein kan bevatten en begrijpen.’ ‘Ik ben nog altijd aan het leren dat ik mezelf niet kapot moet maken, dat ik niet zo hard voor mezelf moet zijn, zo kritisch. Ik kan de rozen ruiken.’ ‘Uh oh, uh oh, uh oh, oh no no.’ ‘Stoppen met toegeven dat ik het allemaal voor elkaar heb. Bang durven zijn als ik bang ben. Het toelaten. Het vrijgeven. Verdergaan. Ik denk dat ik nu moet luisteren naar Make Love to Me en de liefde bedrijven met mijn man.’

En onze favoriet: ‘Soms is het zo overdonderend. Waarom gaf God mij mijn talent, mijn gave, mijn familie? Maar ik weet dat je niet aan God mag twijfelen.’ Verbazend wat er allemaal uit haar mond blijkt te komen als je meer doet dan alleen naar haar ogen kijken en daadwerkelijk luistert. Hoe welgevormd die ook is, we kunnen ons niet altijd van de gedachte ontdoen dat Beyoncé van tijd tot tijd uit haar derrière praat. Kan misschien eventueel aan ons liggen.


Ze durft misschien eventueel al eens gemeen overkomen
‘De vergelijking stoort me niet, want ik respecteer J.Lo. Ik heb haar graag. Ik vind haar geweldig. En ik weet dat ik een decennium jonger ben dan haar. Het is zo flatterend dat ik zo jong ben en mensen me vergelijken met iemand die zoveel bereikt heeft.’ Aan het woord: Beyoncé, die in één quote het begrip backhanded compliment definieert.

‘Met quotes kun je alles bewijzen’, horen wij u nu zeggen, maar desalniettemin: er zijn zo van die momenten waarop je Queen B ervan verdenkt misschien eventueel niet altijd even vriendelijk te zijn tegen haar onderdanen. Dat YouTubefilmpje waarin ze een fan die nogal nadrukkelijk ‘Don’t make me sing! Don’t make me sing!’ zit te lippen – het kan ook ‘You’re amazing!’ geweest zijn, daar willen we vanaf zijn – met een demonisch lachje een microfoon onder de neus duwde, was niet haar schoonste kant.

En natuurlijk, er is nog dat hardnekkige gerucht dat ze bij de Superbowlreünie van Destiny’s Child de micro’s van Kelly en Michelle zachter liet zetten, om ze vervolgens zonder zweem van ironie Independent Woman te laten inzetten en hen compleet overstemde. Achterklap, u hebt gelijk. Vergeet dat we er ooit over begonnen zijn.

Geert Zagers

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content