The National (vrijdag 19:30, Main Stage)

Wrong time, wrong place: The National voelde zich op de Main Stage niet helemaal in zijn sas en dat liet zich helaas ook een beetje horen.

WHAT’S THE FUZZ?

De meest verrassende, onwaarschijnlijke en ronduit spectaculaire doorbraak van het afgelopen jaar – als we die van de EHEC-bacterie even niet meerekenen, that is. The National is met zijn broeierige postpunk en frenetieke folkrock niet je doorsnee mainstreamband, maar ze zijn er dankzij de high rotation op menig radiostation wel één geworden.


TOCH NIET BETER DE TOOG OPGEZOCHT?

Het leek wel of vooral Matt Berninger zélf die optie overwoog. The National stond op de Main Stage geprogrammeerd en het stond er niet op zijn plaats: daar leek Berninger himself nog het meest van overtuigd. Hij slenterde gedurig en bepaald ostentatief van de ene kant van de bühne naar de andere, als om de grootte van het podium extra in de verf te zetten en derhalve ook zijn reserves omtrent de kwestieuze programmatie van zijn groep aanschouwelijk te maken. Onze perceptie van de nochtans behoorlijke set die The National onderwijl stond weg te geven, had fameus onder dat breed geëtaleerde ongenoegen van Berninger te lijden. Als gitarist Bryce Dessner het heilige vuur niet een paar keer serieus met een ferme gitaarlick had opgepookt, wij waren ontgoocheld geweest. Quod non, en gelukkig maar.


HET YOUTUBEMOMENT?

Matt Berninger die in een acute vlaag van spraakzaamheid vertelde dat drummer Bryan Devendorf deze ochtend bij het ontwaken domweg tegen een deur was aangelopen en daarbij zijn neus brak. Om er dan très sec aan toe te voegen: ‘By the way, Bryan, happy birthday.’


(V.B.)

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content