Sudan Archives, nu al een Pukkelpopsensatie: ‘Ik zou graag een kwal zijn’

© .
Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Ze doet mooie dingen met Afrikaanse folk, hedendaagse r&b en een viool, ze ziet eruit als een achternicht van Cleopatra Jones en heeft iets met weekdieren. Dit weekend te ontdekken op Pukkelpop, nu al in uw lijfblad: Sudan Archives.

‘Hi, this is Brittney.’ Wanneer Brittney Parks (24) de telefoon opneemt, klinkt ze met haar opgewekte vogeltjesstem als een typische California girl next door. Ze is in LA bezig aan haar eerste elpee, voor ze weer op tournee trekt. Wanneer Parks op 17 augustus Kiewit aandoet, zal ze er een van de meest in het oog springende verschijningen zijn. Met haar indrukwekkende afrokapsel en flamboyante outfits transformeert onschuldige Brittney tot de muziekamazone die haar ding doet met viool en huisgemaakte beats. Haar podiumnaam Sudan Archives dankt ze deels aan haar haar moeder. ‘Lang voor ik met muziek begon, toen ik nog op de middelbare school zat, was ik al geobsedeerd door alles wat uit Afrika kwam. Ik kocht ook al mijn kleren in Afrikaanse shops, waardoor ik er in Cincinnati, waar ik opgegroeid ben, als een buitenbeentje uitzag. Mijn moeder vond het allemaal best grappig, vandaar dat koosnaampje: Sudan. De ‘Archives’ heb ik toegevoegd omdat ik altijd aan het graven ben naar inspiratie.

Ik probeer te leven zoals ik mijn haar laat groeien: vrij, puur natuur.

Heb je intussen al voet gezet op het Afrikaanse continent?

Parks: Eén keer, toen ik als vrijwilliger met een ngo enkele dagen naar Ghana ben geweest. Ik heb er kinderen een cursus elektronische muziek gegeven. Een heel fijne ervaring. Voor de meeste van die kinderen was het de eerste keer dat ze op een computer werkten, maar met hun aangeboren gevoel voor ritme hadden ze het muzikale aspect erg snel onder de knie. Iedereen is een drummer, daar in Afrika. (lacht)

Hebben ze ook jou iets aangeleerd?

Parks: Dat het leven niet zo stressvol hoeft te zijn. Een cliché, ik weet het, maar alles is zoveel relaxter ginds! In LA kun je soms niet anders dan meegezogen te worden in alle drukte, maar ik tracht mezelf zoveel mogelijk een laisser-fairehouding aan te meten. Een beetje zoals ik mijn haar laat groeien: vrij, puur natuur.

‘I’m a beautiful mistake’, zing je ergens op je ep Sink. Wat bedoel je daarmee?

Parks: Dat ik mezelf verre van perfect vind. (giechelt) Ik aanvaard en omhels mijn gebreken. Er zit schoonheid in foutjes. Perfectie is saai, toch? Wie wil er nu een robot zijn?

Wat is je grootste gebrek?

Parks: (denkt na) Van nature ben ik erg verlegen, telt dat als een gebrek? Ik zie er misschien niet zo uit, maar ik ben heel introvert. Toen ik pas live begon op te treden verstopte ik me achter de tafel waarop mijn materiaal uitgestald stond.

Dat is tegenwoordig wel anders. Je zou een erg grote tafel nodig hebben nu.

Parks:(lacht) Ik heb geleerd om uit mezelf te breken en mijn energie te kanaliseren. Maar zodra ik van het podium stap, steekt verlegen Brittney weer de kop op, hoor.

Ik tracht mezelf zoveel mogelijk een laisser-fairehouding aan te meten

Hoe belangrijk zijn je flamboyante podiumoutfits?

Parks: Heel belangrijk! Mode is een van de manieren waarop ik mezelf uitdruk. Ik ben al pakken dollars kwijt alleen al door mijn bagage in te checken op de luchthaven, gewoon omdat mijn valies uitpuilt van al de kleren die ik telkens meesjouw. Maar mijn garderobe hoort erbij, evenzeer als mijn viool.

Je staat met die viool in je eentje op het podium, naast een batterij samplers. Wordt dat in de toekomst anders?

Parks: Tot nu toe heb ik al mijn muziek alleen gemaakt, maar nu zit ik in de studio met een producer en begin ik toch na te denken over wat extra personeel voor de liveshows. Een drummer/percussionist, bijvoorbeeld, om de drums extra volume te geven, zodat alles nog meer dansbaar wordt. En Afrikaanse dansers, dat zou ook leuk zijn.

Fantaseer gerust verder.

Parks:(enthousiast) Zotte visuals, daar droom ik van! Of een gigantisch aquarium als achtergrond, gevuld met fluorescerende kwallen!

Kwallen?

Parks: O ja, kwallen zijn mijn favoriete wezens! Niet die kleine, platte kwallen, maar de lange, sierlijke, meterslange exemplaren met tentakels, die licht geven in het donker. Ik zou zo’n kwal willen zijn, ze zijn zo elegant en hypnotiserend. En ze zijn dan wel mooi om naar te kijken, maar ze aanraken is geen goed idee, want ze kunnen gemeen steken. Eigenlijk zijn kwallen zo’n beetje mijn rolmodellen. (giechelt)

Heb je ook rolmodellen die niet in onze oceanen te vinden zijn?

Parks: Momenteel Kendrick Lamar, omdat ik erg gefocust ben op songteksten schrijven en ik hem een van de beste tekstschrijvers van onze generatie vind. En verder alle straffe muzikanten die ik leer kennen op tournee. Mensen zoals Tune-Yards, Shabaka Hutchings en zijn band Sons of Kemet, Petite Noir, Solange. En mijn tweelingzus, die onlangs ook naar Los Angeles verhuisd is.

Er bestaan er twee zoals jij?

Parks: Yep. Ze is een rapper, mijn zus. Je hoort er nog van.

Sudan Archives

vr 17/8, 16.45, Castello

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content