Serge Gainsbourg: de sekssongs

Van de meer dan 600 songs die Serge Gainsbourg heeft geschreven, behandelt het gros de liefde in al zijn facetten. Logisch, het is nu eenmaal het favoriete onderwerp van elke songwriter. Alleen had Gainsbourg meer dan wie ook oog voor het broeiende randje van de liefde, van ontluikende erotiek tot harde seks met dubbele xx. Een beknopt overzicht in vijf thema’s – er moeten er minstens 69 zijn!

Explicit Lyric: (LUI) Je vais et je viens / Et je me retiens / (ELLE) Non, maintenant / Viens!

De Song: De schandaalsong bij uitstek, gecensureerd door de BBC en vervloekt door het Vaticaan. In een eerste versie opgenomen met Brigitte Bardot in 1967, waarmee Gainsbourg toen een affaire had (meteen de reden waarom de song onuitgegeven bleef tot in 1986: Bardot wou haar echtgenoot niet schofferen). Twee jaar later onsterfelijk gemaakt in duo met zijn nieuwe lief Jane Birkin.

Explicit Lyric: Brûlants sont tous tes orifices / Des trois que les dieux t’ont donnés / Je décide dans le moins lisse / D’achever, de m’abandonner.

De Song: De openingssong van het gelijknamige conceptalbum over een destructieve relatie met een heroïneverslaafde. Explicieter én grotesker dan ‘Je t’aime moi non plus’, met zijn nieuwe liefde Bambou in een slaafse rol als gewillig lustobject.

Explicit Lyric: Lorsque le sucre d’orge / Parfumé à l’anis / Coule dans la gorge d’Annie / Elle est au paradis

De Song: Gainsbourg schepte er een pervers genoegen in om deze song aan te bieden aan de toen achttienjarige France Gall. Toen die uiteindelijk de dubbele betekenis van de lyrics doorgrondde, reageerde ze oprecht gechoqueerd en sloot ze zich uit gêne wekenlang op.

Quoi d’autre? Check ook ‘Ouvre la bouche, ferme les yeux’, dat Gainsbourg schreef voor fulltime nachtclubeigenares en parttime chanteuse Régine.

Explicit Lyric: Enfonce bien tes ongles / et tes doits délicats / Dans la jongle / De mes cheveux, Lisa

De Song: Sleutelsong op het album ‘Jane Birkin / Serge Gainsbourg’, waarin de auteur het geroddel over het leeftijdsverschil tussen zijn muze en hem kort van antwoord dient. Het is lang niet de enige song waarin Gainsbourg, Nabokovs Lolita achterna, zijn gezonde fascinatie voor jonge adolescenten evoceert. De conceptalbums ‘Mélody Nelson’ en ‘L’homme à tête de chou’ zijn er grotendeels op gebaseerd.

Quoi d’autre? Check ‘Pauvre Lola’, met een kirrende France Gall (1964), en het licht perverse ‘Une petite tasse d’anxiété’, een duet met Gillian Hills uit 1963.

Explicit Lyric: Petite, devine un peu / C’que je suis en train d’me faire en ce moment

De Song: Speelse song, meer een ‘gag’ eigenlijk, waarin Jane Birkin telefonisch lastig gevallen wordt door een pervert (rol van Serge Gainsbourg) die haar keer op keer oneerbare voorstellen doet. Uitgebracht als B-kantje bij Ballade de Johnny-Jane, het themanummer uit de soundtrack bij ‘Je t’aime moi non plus’, Gainsbourgs eerste langspeelfilm.

Karel Degraeve