Recensie ‘Spelen met uw leven’: Niet gevaarlijk genoeg

De geur van gevaar die samen zou moeten hangen met improviseren op het scherp van de snee was grotendeels afwezig in de eerste aflevering van het nieuwe VIER-programma Spelen met uw leven.

De titel van Spelen met uw leven, het nieuwe improvisatieprogramma gepresenteerd door Mark Uytterhoeven , drukt gevaar uit en verwijst niet alleen naar het feit dat twee centrale gasten enkele anekdotes uit hun verleden laten heropvoeren maar ook naar het risico dat de acteurs en komieken uit Uytterhoevens ploeg nemen door onvoorbereid de bühne op te gaan. Improviseren is vallen en opstaan, proberen en mislukken en durven op je bek te gaan in de hoop dat er af en toe raak wordt geschoten.

Op Uytterhoevens gevatte introductie van de improvisatoren – ‘Zij die gaan spelen, groeten u’ – na zat er echter weinig gevaar meer in de eerste aflevering. De BV-proefkonijnen van dienst waren ex-sprintsters Kim Gevaert en Elodie Ouedraogu, die tegen Uytterhoeven mochten komen vertellen over die keer dat ze in Peking een slechte stokwissel hadden gehad, hun eetgewoontes in de periodes zonder wedstrijden of hun ontmoeting met prins Albert van Monaco. De gesprekjes deden denken aan De Laatste Show, wat op zich niet slecht is, maar aangezien de presentator er toen al voor bekend stond elk interview tot in de puntjes te regisseren, vermoeden we dat er nu op de sofa ook weinig geïmproviseerd zal zijn.

Voor de ploeg van acteurs en komieken die aan de zijlijn moesten staan wachten tot de twee BV’s uitverteld waren, leken de interviews geen cadeau. De verhalen van Kim en Elodie waren meestal zo gedetailleerd en lang dat er gewoonweg te weinig ruimte overbleef om te improviseren: nadat ze de grote lijnen hadden nagespeeld, was het meestal alweer tijd om een volgende anekdote aan te snijden. Dat is jammer, want de beste momenten uit de eerste aflevering waren net diegene waarin de improvisatoren de remmen konden losgooien en echt op de inspiratie van het moment moesten vertrouwen. Het tv-interview met Albert van Monaco en zijn aanstaande vrouw bijvoorbeeld, waar de acteurs on the spot de stemmen moesten inspreken, of het rondje ‘oneliners’ bedenken’ rond interviewquotes van de twee gasten.

Niet dat het ooit zo grappig werd als Kim, Elodie of het publiek schenen te denken, maar af en toe viel er daar wel een leuke vondst te noteren. Telkens als er echter wat tempo in het programma kwam en het gevaar om de hoek kwam lonken, moest er teruggekeerd worden naar de veilige sofa, en sijpelde de spanning weer weg . Als je de aflevering met een stopwatch in de hand had bekeken, dan zou het gedeelte ‘leven’ wellicht veel meer tijd hebben ingenomen dan de sectie ‘Spelen’. Als die verhouding in de volgende weken niet op zijn kop wordt gezet, zal Spelen met uw leven niet veel gensters kunnen slaan.

Stefaan Werbrouck