Youssou N’Dour is alweer op tour, zij het zonder nieuwe plaat, maar met twee veelbelovende jonge talenten in zijn kielzog. Vanavond concerteert hij in Bozar, Brussel.
Youssou N’Dour is alweer op tour, zij het zonder nieuwe plaat dit keer, maar met twee veelbelovende jonge talenten in zijn kielzog. De eerste, de Keniaanse Suzzana Owiyo, is perfect geplaatst om u er vanavond aan te herinneren dat vrouwendag niet alleen draait om de strijd der seksen in het gemiddelde Vlaamse huishouden: ze bleek niet te beroerd om in haar songs gevoelige onderwerpen aan te raken, zoals de epidemie van verkrachtingen in Kenia, en ze zong die songs met zoveel kracht dat we bij momenten onze eigen onderbuik voelden branden. Muzikaal eerder doorsnee – kabbelende gitaren en zo – maar we hopen dat deze vrouw in eigen land eens goed aan de boom kan schudden, wat veel Afrikaanse performers overigens ook dóen – hun engagement beperkt zich heus niet tot de culturele centra van Europa.
Nu we het daar toch over hebben: een mens vraagt zich toch af wat al die swingende Afrikanen moeten denken van ons Europeanen, die onverstoorbaar met onze bleke achterwerken in de pluchen theaterzeteltjes blijven kleven terwijl zij de ziel uit hun lijf roffelen. Gelukkig was er in Parijs – waar hij gisteren concerteerde – een aanzienlijke delegatie Senegalezen opgedaagd die niet alleen een oordovend gekrijs voortbrachten toen de jonge god Carlou D ten tonele verscheen, maar het Casino de Paris gaandeweg ook tot helemaal bovenaan de balkons omtoverden tot een zweterige danskroeg. D toonde zich, met zijn diepe, verreikende stem, een waardige potentiële opvolger voor N’Dour: zuinige beetjes rap en ska hier en daar, maar verder dezelfde uitgesproken Senegalese m’balax-sound.
Ceremoniemeester N’Dour zelf stal echter zonder omhaal de show: geen makke reggae dit keer, maar een luidkeels meegezongen grabbel hits uit zijn eigen, onvolprezen repertoire, gezongen met dezelfde heldere stem die hem twintig jaar geleden zijn supersterstatus bezorgde. Vanop onze plaats op het balkon zagen wij nu ook de zaal beneden overkoken, en een hele resem enthousiastelingen mocht zelfs even op het podium komen demonstreren hoe de fonkelende afropop van N’Dours onvermoeibare band hun lijf en leden in lichterlaaie zette. We raden u aan om bij het binnengaan vanavond alvast even verontschuldigend te knikken naar uw achterburen, want dansen zult u – tenzij u zonder het te beseffen al een tijdje overleden bent.
Tim Vernimmen
