Peggy Gou verovert de technoscene met giraffen en goede smaak

Met Peggy Gou haalde Tomorrowland niet alleen een hippe house- en techno-dj, maar ook een modefenomeen naar Boom. ‘Laat me toch lipstick opdoen om een video te shooten. So what? Als ik goeie muziek speel, kan ik voor de rest doen wat ik wil.’

Eerst en vooral een waarschuwing voor 2manydjs: kijk niet op als jullie vrijdag, tijdens jullie set op Tomorrowland, giraffen zien opduiken in het publiek. Die zijn niet voor de broers Dewaele bedoeld, maar voor Peggy Gou, de Koreaanse it-dj die na hen speelt. De giraf is haar lievelingsdier, ziet u, al verklaart dat nog niet waarom Gou zo’n fenomeen is dat haar fans knuffelbeesten meesleuren.

We zouden kunnen beginnen in 2016, toen ze schijnbaar uit het niets zieltjes begon te winnen met haar etnisch geïnspireerde techhouse, of zelfs vorig jaar, toen het zomerse It Makes You Forget (Itgehane) haar finaal naar de hoogste regionen van de alternatieve dansmuziek katapulteerde, maar dat zou op z’n minst de waarheid verdraaien staan. Gou leerde tien jaar geleden al draaien, toen ze naar eigen zeggen nog naar shitty muziek luisterde, maar liet de clubs al snel voor wat ze waren om een modeopleiding te volgen in Londen. Eerst als ontwerper, maar al snel stelde de Koreaanse vast dat dat geen goed idee was: ‘Ik was niet zo goed in het stylen van andere mensen’, zei ze erover in Vogue. ‘Ik legde mijn eigen smaak aan anderen op.’

Geen modecarrière dus, waarop Gou besloot om de muziek weer op te pikken en naar Berlijn te verhuizen met één doel voor ogen: als eerste Koreaanse in Berghain draaien, met voorsprong de meest illustere technoclub in de Duitse hoofdstad. Ze bracht er hele avonden door, aanvankelijk enkel in de wat lichtere Panorama Bar, later ook in de club zelf, steeds op hetzelfde plekje.

2016 was haar jaar: ze vond steun bij onder meer de Italianen van Nu Guinea, mocht het publiek van DJ Koze en The Black Madonna opwarmen en bracht in één jaar tijd vier ep’s uit, waaronder eentje op een sublabel van het legendarische Ninja Tune. Niet lang erna kreeg Virgil Abloh haar in de mot, naast creative director van Louis Vuitton, stichter van Off-White en pleitbezorger van de streetwear in de haute couture ook een verdienstelijke dj. Onder zijn vleugels richtte Gou een eigen label op, Kirin. Dat is Koreaans voor giraf, u weet inmiddels waarom.

Net als haar favoriete dier steekt ook Gou graag haar nek uit. Met veel respect voor de wortels van de techno en de house, maar zonder te vervallen in eentonig four-to-the-floor-gebeuk en altijd met een oog op wat er gebeurt in de hiphop, disco en zelfs ambient.

Met haar goede smaak, zowel vestimentair als muzikaal, past Gou in een nieuwe generatie dj’s en producers met een eigen smoel die de house- en technowereld al enkele jaren danig opschudden, van Ross From Friends over Yaeji tot The Black Madonna. Die set in de Berghain heeft ze overigens al op haar palmares staan, maar naar de klassieke techno-esthetiek – zwart op zwart, met andere woorden – weigert ze zich te schikken. ‘Mensen kunnen me beoordelen, maar het leven is te kort om daar rekening mee te houden’, zei ze in GQ. ‘Ik wil er goed uitzien. Laat me toch lipstick opdoen om een video te shooten. So what? Als ik goeie muziek speel, kan ik voor de rest doen wat ik wil.’

Het legt haar geen windeieren. Op Instagram zit ze inmiddels aan 921.000 volgers, voor een niet-EDM-dj een onwezenlijk hoog getal. Nike wil haar om Air Maxen te promoten, Ray-Ban heeft rond haar een collectie zonnebrillen opgezet en ook Porsche ging met haar in zee. Als u bij een dierentuin werkt en een fancy meter zoekt voor uw giraf: u weet wat u te doen staat.