Opmerkelijke jubileumbox viert 75 jaar Koningin Elisabeth Wedstrijd

De selectie van acht markante laureaten brengt een mooi beeld van de geschiedenis van de wedstrijd.

De wedstrijdformule mag soms onnodig hard worden genoemd en de uitslagen zijn keer op keer stof tot discussie, maar de Koningin Elisabeth Wedstrijd (KEW) behoort nog altijd tot de allergrootste muziekcompetities ter wereld. Nu de wedstrijd binnenkort haar 75ste verjaardag viert, is het prestige amper verminderd, ondanks de afnemende ondersteuning door de klassieke media en financieel moeilijke tijden.

De lijst van laureaten (te vinden op de site van de wedstrijd zelf, maar overzichtelijker op Wikipedia) is en blijft indrukwekkend. Niet dat elke grote violist(e) eraan heeft deelgenomen en niet dat de winnaars altijd de grootste carrière maakten, maar voor veel jong talent is ze de definitieve opstap geweest naar internationale bekendheid.

De competitie begon in 1937 als een vioolwedstrijd, onder impuls van de beroemde Belg Eugène Ysaÿe. Dat zal ongetwijfeld de reden zijn waarom de organisatoren er vandaag voor gekozen hebben de viool centraal te stellen in de jubileumbox die zopas uitkwam. Vier schijfjes met opnamen van het wedstrijdconcerto van acht vioollaureaten. Daaronder vier eerste prijzen, maar ook een paar bijzondere opvolgers.

Markante versies

Gidon Kremer, een van de grootste violisten van zijn tijd, werd pas derde in 1967. Zijn versie van Edward Elgars Concerto in B min. is een uniek document, net als de Paganini van de eerste laureaat uit dat jaar, de inmiddels overleden Philippe Hirshhorn. Nooit eerder uitgebrachte opnamen die digitaal werden opgepoetst. Om technische redenen kon men overigens moeilijk verder terug in de tijd.

Een echte logica vonden we niet terug in de keuze: beschikbare rechten, Belgische trots (Yossif Ivanov met Shostakovich 1), kwaliteit van de opnamen? In elk geval werd gekozen voor markante versies en staan naast de klassiekers van de wedstrijd (Mendelssohn, Sjostakovich, Tsjaikovski, Paganini…) ook minder gebruikelijke concerto’s (Beethoven, Elgar, Bartòk) op de verzameling.

Alles samen brengen ze een mooi beeld van de geschiedenis van de wedstrijd – maar het is ook gewoon een mooie collectie van ijzersterke vioolconcerto’s in een al even sterke uitvoering.

Peter Vandeweerdt