Netsky in een donker hol, dat is exact wat Tomorrowland 2019 nodig had

Voor de laatste dag van het eerste Tomorrowland-weekend had de organisatie zowaar een tijdsmachine gebouwd. Daar hadden ze zelfs geen Barabas voor ingeschakeld, een Boris volstond.

Timmy Trumpet toeterde de main stage naar de zoveelste ontlading, Sam Paganini beukte de technoliefhebber op zijn beurt gelukkig en J Balvin deed het op het livepodium suave-suave-cito. Tot zover de schijnbare hotspots op de laatste Tomorrowland-dag rond acht uur ’s avonds. Buiten die tijdmachine dan, die de organisatie speciaal voor de laatste uren van het eerste weekend geregeld had in de vorm van Boris ‘Netsky’ Daenen, die nog eens zin had in een underground drum-‘n-basssetje zoals hij ze in 2010 draaide.

De locatie lag voor de hand: de Rave Cave, het vochtige bakstenen hol met tien lampen en een handvol kitscherige leds dat zondag in handen was van Goose. Geen weldenkend mens die er langer dan drie kwartier kan blijven staan, tenzij hij die erop kickt om het zweet tegen zijn slapen te voelen racen. Maar bon, wie de okselvijvers niet eert, is de verrassingsshow van Netsky niet weerd.

Nu ja, verrassing: Daenen had de show al zo goed als aangekondigd op zijn Twitter-account. Dat leverde raar genoeg geen stormloop op, maar wel een Cave die al een kwartier op voorhand knetterde van anticipatie en Daenen als een oude vriend onthaalde. ‘Boris! Boris! Boris’: het moet van de brexit geleden zijn dat we dat nog eens zo liefdevol hebben horen scanderen.

https://twitter.com/netskymusic/status/1150732874133528576Netskyhttps://twitter.com/netskymusic

Preparing a 60 min trowback liquid drum & bass set for sunday 🤭 2010 era. Playing on one of the smallest stages of the festival. This is gonna be special!! @tomorrowland

— Netsky (@netskymusic) July 15, 2019

‘This could be the year he is getting big’, grijnsde veteraan MC Dynamite nog voor Daenen er de beuk ingooide voor een uurtje raven uit de oude doos. Een plan dat allang op tafel lag en hij in de toekomst vaker wil doen, vertelde de dj ons enkele uren voor de set. ‘Het was geweldig plezant om dit voor te bereiden. Even teruggaan naar mijn tienerjaren, toen ik elke zaterdag met mijn spaargeld naar de platenwinkel ging.’ En er ook nog eens iets mocht mislopen, dachten we erbij toen de elektriciteit uitviel en honderden handen zich in een hartje plooiden. Of toen Daenens USB-stick het leek te begeven en Dynamite de awkward stilte wegrapte.

Eerlijk, liquid drum-‘n-bass – de melodieuze, soms wat jazzy variant van het genre – is niet onze forte en dus zult u van ons niet horen hoe credibel Netsky’s set nu echt was. We kunnen enkel zeggen dat de Cave genoot en het ook voor leken een feestje was. Links flitste een stukje Outkast voorbij, rechts Curtis Mayfields Move On Up. Dachten we, tot Dynamite er de tekst van Touch The Sky op gooide, het nummer waarvoor Kanye West Mayfield sampelde. Meer hadden wij niet nodig om ons weer een puber te voelen.

Noteerden we verder: een volle Cave die luchtpiano speelde – zag er niet uit, maar plezant was het wel -, Daenen die toonde dat hij een stukje kan scratchen, Mickael Karkousse van Goose die gezellig kwam meerappen, hit Rio als de ideale herinnering aan het feit dat hier een ster stond en een slotoffensief dat het verhaal van de set perfect vertelde: Back To Your Roots van Jonny L met wat onversneden jungle erachteraan. Allemaal gedraaid met de gretigheid van een broekje en de bravoure van een vaste main stage-klant, ondanks de technische trubbels.

Dat zo’n uurtje Netsky-oude-stijl naar meer smaakt, bedachten we ons toen we de Rave Cave buitenkwamen, met psytrance in het linkeroor, de peilloos diepe techno van Charlotte De Witte in het rechter en ergens achter ons nog echo’s van wat ooit Zombie van The Cranberries moet zijn geweest. Misschien is het zelfs exact hoe Tomorrowland na vijftien jaar nog kan verrassen: door te blijven onthouden dat minder meer kan zijn. Meer imperfectie, meer spontaneïteit en méér wereldsterren in een ongemakkelijke kelder.