Neil Young wordt 70: ‘Hij heeft de koers van de muziekgeschiedenis veranderd met één hitnotering achter zijn naam’

© REUTERS/Mario Anzuoni

Neil Young viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. StuBru-presentator en Knack Focus-journalist Vincent Byloo vertelt hoe ‘The Loner’ zijn stempel op de muziekgeschiedenis heeft gedrukt: ‘Dat hij zoiets compleet on-trendy als het houthakkershemd hip heeft kunnen maken, is een prestatie op zich.’

Wat is de grootste artistieke verwezenlijking van Neil Young?

VINCENT BYLOO: Dat hij een volledig nieuw genre heeft uitgevonden. Zonder zijn americana was er geen Big Star geweest, geen Wilco, geen Ryan Adams. Dat hij zoiets compleet on-trendy als het houthakkershemd hip heeft kunnen maken, is ook een prestatie natuurlijk. (lacht) En dat hij erin geslaagd is om wereldberoemd te worden terwijl hij technisch gesproken toch zingt als een verkouden kater die zonder verdoving en met een roestig mes gecastreerd wordt.

Harvest uit 1972 is zijn populairste album. Waarom spreekt die plaat zoveel mensen aan?

BYLOO: Omdat ze zo spontaan klinkt, denk ik, alsof hij ze op een avondje met wat vrienden heeft opgenomen met een fles wijn erbij. Wat ook ongeveer het geval was eigenlijk. Ze is ook heel rechttoe rechtaan geproducet, en het zijn erg goed in het oor liggende melodieën allemaal. Het zal wel geen toeval zijn dat Heart of Gold erop staat, zijn enige échte hit. Ook dát zegt veel over Neil Young: met ocharme één hitnotering achter zijn naam heeft hij toch maar mooi de koers van de muziekgeschiedenis veranderd.

Ik denk dat Neil Young diep van binnen een heel warme, maar misschien wat onzekere en daardoor ook bange mens is.

Wat is jouw favoriete plaat van Neil Young?

BYLOO: On The Beach uit 1974. Niet noodzakelijk omdat ze beter is dan Harvest of After the Goldrush, maar omdat ze minder wordt grijsgedraaid. En een mooiere hoes heeft.

Neil Young staat bekend om zijn wisselend engagement. Wat moeten we daar van denken?

BYLOO: Het is een man die zichzelf vaak tegenspreekt, ja. Hij heeft al het volledige spectrum van politieke standpunten aangehangen. Met Living With War maakte hij in 2000 bijvoorbeeld een protestplaat tegen de Amerikaans president George W. Bush en zijn war on terror. Toen was hij zogezegd een linkse. Maar in de jaren tachtig verdedigde hij behoorlijk rechtse ideeën, toonde hij sympathie voor Ronald Reagan en zong hij zelfs dat ‘even Richard Nixon has got soul.’

Wie is Neil Young dan als mens?

BYLOO: Ik denk dat hij diep van binnen een heel warme, maar misschien wat onzekere en daardoor ook bange mens is. Een paar jaar geleden heb ik zijn ex-vrouw Pegi geïnterviewd, en het was ronduit vertederend om te horen dat hij haar vaak als eerste zijn nieuwe liedjes liet horen en ook echt haar bevestiging nodig had vóór hij ze wilde opnemen.

Ik hoor zijn invloed nog elke dag bij hedendaagse bands: allemaal twintigers en dertigers die naar zijn muziek luisteren.

Als je Neil Young ooit zou mogen interviewen, welke vraag zou je hem dan stellen?

BYLOO: Ik zou wel eens willen weten wat er nu écht allemaal gebeurd is tijdens de opnames van The Last Waltz, het beruchte afscheidsconcert van The Band waar ook Neil Young passeerde. Nonkel Neil hing toen zwaar aan de cocaïne en er wordt gezegd dat Martin Scorsese bij het monteren van de concertfilm tienduizenden dollars heeft moeten uitgeven om de klodder coke die uit zijn neus hing te bengelen weg te retoucheren. Daar wil ik weleens het fijne van weten (lacht).

Waar staat Neil Young vandaag nog voor?

BYLOO: ‘Ik hoor zijn invloed nog elke dag bij hedendaagse bands: van Fleet Foxes tot M. Ward. Bij Studio Brussel komen vandaag zowel Douglas Firs als The Bony King een nummer van hem coveren: allemaal twintigers en dertigers die ook vandaag nog naar zijn muziek luisteren. Dat wil wel wat zeggen. De meeste oude knarren van zijn leeftijd mogen al blij zijn als de verpleegster van Familiehulp naar hun gezaag wil luisteren (lacht).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content