Megan Thee Stallion is niet de eerste grote vrouwelijke MC. Deze vrouwen plaveiden de weg

Megan Thee Stallion, een van de invloedrijkste mensen ter wereld volgens Time.
Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Met haar debuutalbum Good News zet Megan Thee Stallion de kroon op een jaar waarin ze naar de absolute top van de hiphop doorstootte. Dat doet ze op de schouders van een lange rij vrouwelijke mc’s.

Het was een bijzonder succesvol en turbulent jaar voor de 25-jarige Megan Thee Stallion. Twee keer prijkte ze bovenaan in de Amerikaanse hitlijsten: één keer dankzij de virale TikTok-hit Savage (en een remix met Beyoncé) en één keer aan de zijde van Cardi B, met de aangebrande sekshymne WAP, goed voor 93 miljoen Amerikaanse streams in één week tijd, een nieuw record. Het weekblad Time zette Megan Pete, zoals Thee Stallion echt heet, zelfs op de cover als een van de invloedrijkste mensen ter wereld.

MC Sha-Rock met Funky  4+1 in Saturday Night Live.
MC Sha-Rock met Funky 4+1 in Saturday Night Live.© NBCUniversal via Getty Images

Maar het was ook een jaar waarin ze het slachtoffer werd van een schietpartij, volgens haar door rapper Tory Lanez, die zelf onschuldig pleit. ‘A pussy nigga with a pussy gun’ noemt ze hem in Shots Fired, de openingstrack van Good News. Dat album is een triomftocht voor het nieuwe paradepaardje van de hiphop, dat eind 2019 een managementdeal tekende bij Jay-Z’s Roc Nation. Good News bevestigt dat Megan zich verbaal met de besten kan meten. Ze gaat verder op de ingeslagen weg, zoals we haar al kennen sinds Hot Girl Summer, dat begon als een emancipatorische hashtag en in de zomer van vorig jaar viraal ging. Op Good News preekt ze andermaal volop voor seksuele bevrijding, tegen alle seksistische en racistische vooroordelen in . En ongegeneerd zelfbewust. ‘Als vrouwen ervoor kiezen om munt te slaan uit hun seksualiteit, om hun macht te reclaimen, zoals ik heb gedaan, worden ze belasterd en respectloos behandeld’, schreef ze in oktober over de nog steeds actuele noodzaak van die houding in The New York Times. De hiphop heeft er een feministisch icoon bij, waarmee Megan haar plaats inneemt in een lange rij van rappende beeldenstormsters.

De tomboys

Er moet er één de eerste zijn, en volgens hiphophistorici komt de titel van mother of the mic toe aan Sharon Green, alias MC Sha-Rock from the Bronx. Green is de ‘+1’ in hiphopcrew Funky 4+1, en in 1979 de eerste vrouwelijke rapper die haar rijmkunsten op vinyl vastlegt (op de single Rapping and Rocking the House) én ze in primetime op de Amerikaanse televisie mag etaleren: Funky 4+1 treedt in 1981 op uitnodiging van Debbie Harry aan in Saturday Night Live. Negentien jaar jong is Sha-Rock dan, een tomboy in bluejeans en oversized T-shirt, waarmee ze haar zwangere buik camoufleert.

Queen Latifah
Queen Latifah

De vrouwelijke pioniers in de ontluikende hiphopscene zijn net als hun mannelijke collega’s gepokt en gemazeld in de verbale battles die rappers op straat en in clubs uitvechten en net zo beslagen in het afzeiken van de concurrentie. Dat bewijst de dan veertienjarige Roxanne Shante in 1984. Ze heeft welgeteld één single nodig om de eerste grote woordenoorlog te ontketenen: Roxanne’s Revenge, een repliek op het denigrerende Roxanne, Roxanne van het trio UTFO. De maanden nadien springen verschillende rappers op de trein, met als hoogtepunt niet één maar twee dames die zich The Real Roxanne laten noemen. Hetzelfde sportuniform, dezelfde stoere taal: zoals te zien in de biografische Netflixfilm Roxanne Roxanne (2018) lijkt er in de hoogdagen van Shante weinig onderscheid tussen de seksen in de hiphop.

Salt-N-Pepa
Salt-N-Pepa© Getty Images

Daar komt verandering in met MC Lyte en Queen Latifah, die rappen over seksisme, huiselijk geweld en het verwoestende effect van harddrugs op relaties. De zeventienjarige Lyte is in 1988 de eerste vrouwelijke solorapper die een full album uitbrengt, Lyte as a Rock. Queen Latifah, onderdeel van de sociaal bewuste rapkliek rond Jungle Brothers en A Tribe Called Quest, volgt een jaartje later met All Hail the Queen.

De eerste seksuele raprevolutie

Cheryl ‘Salt’ James, Sandra ‘Pepa’ Denton en Deidra ‘DJ Spinderella’ Roper zijn net als Roxanne Shante afkomstig uit Queens. In 1985 scoren ze een bescheiden hit met The Show Stoppa (Is Stupid Fresh), de grote doorbraak komt er drie jaar later met het hitsige Push It. Salt-N-Pepa neemt de scepter over van MC Lyte en Queen Latifah en maakt met topjes en hoge hakken komaf met het tomboyimago van vrouwelijke mc’s. Het trio dicht bovendien de genderkloof: seksueel getinte teksten zijn niet langer het exclusieve domein van venten en in 1991 geven ze zelfs het goede voorbeeld door over condooms en soa’s te rappen in monsterhit Let’s Talk about Sex. Met Whatta Man (met r&b-trio En Vogue) counteren ze de zelfverklaarde pooiers en players van de gangsterrap door het archetype van de goede huisvader op te hemelen.

In het kielzog van Salt-N-Pepa werpt nog een ander trio zich begin jaren negentig in de mengelmoes van hiphop en r&b: ook TLC meet zich een sexy, zelfverzekerd imago aan en geeft de macho’s lik op stuk in songs als Creep (over ontrouw) en No Scrubs, waarin rapster Lisa ‘Left Eye’ Lopes haar mannelijke ideaalbeeld vastlegt met de woorden ‘with diamond-like precision, insatiable is what I envision’. Ook in Engeland springt iemand – hoogzwanger nog wel – op de hormonale barricades: Neneh Cherry, die zeven maanden in verwachting is wanneer ze met haar hitsingle Buffalo Stance optreedt in Top of the Pops. ‘No money man can win my love / It’s sweetness that I’m thinking of’: Cherry zet zich af tegen de sugar daddy’s en gold diggers waarmee het uitdijende rapuniversum geassocieerd wordt.

Lauryn Hill met The Fugees.
Lauryn Hill met The Fugees.© Getty Images

Het gangsterliefje en de spirituele hippie

Terwijl hiphop uitgroeit tot de dominante stroming in de popmuziek, tekenen zich onder vrouwelijke rappers duidelijk splitsingen af. Enerzijds lijkt het midden jaren negentig alsof iedere zichzelf respecterende crew plots een met de spierballen rollende ‘first lady’ in de rangen telt: Gangsta Boo bij Three 6 Mafia, Foxy Brown bij The Firm (met een jonge Nas), het Ruff Ryders-collectief rond DMX dat Eve adopteert… En dan is er nog het beruchtste gangsterliefje: Kimberly Jones, alias Lil’ Kim, de grofgebekte bijzit van Biggie Smalls. Allemaal felle dames die in your face over seks, drugs en drive-by’s rappen.

Missy Elliott
Missy Elliott© NY Daily News via Getty Images

Maar in dezelfde periode dient zich ook een ander soort rolmodel aan. Als lid van The Fugees heeft Lauryn Hill al hoge artistieke en commerciële toppen gescheerd, maar haar solodebuut The Miseducation of Lauryn Hill (1998) breekt zowel verwachtingen als records. Met een melodieuze, door samples en een analoge soulsound gedragen hiphopvariant en sierlijke, openhartig gepende teksten is haar universeel gevierde album dé slokop op de Grammy Awards. Tien nominaties: geen vrouw heeft ooit in één jaar beter gedaan. Ze zal er onder meer de felbegeerde trofee voor beste album van het jaar winnen, de eerste keer dat een hiphopplaat die eer te beurt valt. Historisch, zoals presentator Whitney Houston benadrukt, en Hill is een lichtend voorbeeld voor elke rapper die niet bang is om emotionele of spirituele dieptes op te zoeken.

De enige echte

Als er één hiphopdame is die haar eigen paragraaf verdient, dan wel Missy ‘Misdemeanor’ Elliott. De visionaire producer en rapper uit Virginia is vaak geïmiteerd, maar zelden geëvenaard. Van haar vruchtbare partnerschap met Timbaland en haar vlijmscherpe flow tot haar verbluffende videoclips en beeldspraak: Missy vermenigvuldigt de vrijgevochten stijlbreuken van haar voorgangers met de auteurskwaliteiten van Lauryn Hill en creëert haar eigen, futuristische universum, met succesalbum Miss E… So Addictive (2001) als hoogtepunt. Als Hill de Joni Mitchell van de hiphop is, dan is Elliott de David Bowie, gezegend met een visuele flair die voorgoed het aanschijn van de hiphop verandert. Zonder haar geen vrijbuiters als M.I.A. of Azealia Banks. Vorig jaar is ze als eerste vrouwelijke mc opgenomen in de Songwriters Hall of Fame. (Sowieso is ze nog maar de tweede rapper – na Jay-Z – in die eregalerij.)

Nicki Minaj
Nicki Minaj

De nieuwe alfavrouwtjes

En dan ontbindt een zelfverklaarde Barbie uit Queens haar duivels. Nicki Minaj timmert al enkele jaren aan de weg wanneer ze in 2010 de show steelt op My Beautiful Dark Twisted Fantasy, het magnum opus van Kanye West. Haar gastvers in Monster wordt door velen – en tot chagrijn van Kanye zelf – beschouwd als een hoogtepunt op het album. Sindsdien breekt de half-Trinidadiaanse it-girl door elk plafond. Ze verzint uitzinnige alter ego’s, draagt even excentrieke outfits als Lady Gaga en bedenkt zowel blitse pophits als ruige raphymnes. Minaj blaast de deur van de tweede seksuele revolutie in de hiphop wijd open. Nadat het stil is geworden rond Hill en Elliott, is ze de overtreffende trap – in lef, in originaliteit, in verbaal vuurwerk, in branding – die vrouwelijke mc’s nodig hebben om opnieuw te surfen op de mainstream. Cardi B (‘a boss in a skirt’) en Megan Thee Stallion zijn de eersten die daar de vruchten van plukken.

Op de barricades staan voor lgbtq- en vrouwenrechten én geile praat verkopen? Feministe én femme fatale, gangster én glamourgirl? Het kan allemaal, met één zelfbewuste vingerknip. Ze rijgen de verkoop- en streamingrecords aan elkaar en vooral: tegenwoordig bewijzen de drie, provocatief over triootjes en natte poezen rappende girls in the hood dat er plaats is voor meer dan één alfavrouwtje aan de top. Vrouwelijke rappers zijn niet langer de uitzondering maar de regel.

Good News

Uit bij 300 Entertainment / 1501 Certified.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content