In première: Yusuf fluistert, klaagt, pompt en blaast op nieuwe ep ‘Seraph’

Yusuf, de jonge elektronicamagiër uit Kessel-Lo, heeft zes maanden na de release van zijn debuut-ep alweer nieuw werk klaar. Hoe dat tot stand kwam, legt hij u zelf graag uit, nummer voor nummer. ‘Ik wil de luisteraar zachtjes iets toefluisteren, als een engel.’

‘Ja, het is snel gegaan, maar het had nog beter vooruit mogen gaan’, zegt Jonas Steurs. De jonge muzikant, twee jaar geleden nog finalist van De Nieuwe Lichting als Yusuf, had na zijn eerste ep Balm, die in september 2018 het licht zag, maar een halfjaar nodig om een nieuwe bundel songs uit te brengen.

Nu ja, songs. Op Seraph laat Steurs de liedjessmid in zichzelf wat meer los dan op zijn debuut. ‘Tracks als Vow en Void zijn nog wel echt nummers, maar Nour is hét voorbeeld van waar ik naartoe wil: een paar elementen kiezen en die vervolgens niet uitbreiden, maar uitpuren en uitdiepen.’

Net als op Balm is de invloed van Arca en Oneohtrix Point Never op Seraph haast voelbaar. ‘Ik heb tijdens het componeren ook veel naar Mica Levi en Kelsey Lu geluisterd, die laatste vooral om wat ze doet met strijkers’, vertelt Steurs. ‘Ik probeer dat melancholische samen te brengen met de rare beats van iemand als Lanark Artefax.’

De titel van Steurs’ nieuwe ep verwijst naar de serafijn, een engel met zes vleugels. Dat er ook zes tracks op staan, is volgens de muzikant ‘een leuk toeval’. ‘Ik vind het al vreselijk moeilijk om een titel voor een nummer te kiezen, laat staan voor een ep. Ik probeer dan altijd rustig na te denken: wat wil ik dat dit met de luisteraar doet? Zo kwam ik uit bij het idee van de engel, die je van bovenaf zachtjes iets toefluistert, je iets wil duidelijk maken op een subtiele manier.’

Wat hij u dan precies toe te fluisteren heeft, legt Steurs nummer voor nummer uit.

Dimes

Fans van Steurs’ fraaie falset blijven aanvankelijk op hun honger zitten met het instrumentale Dimes. ‘Als je het kwaliteitsvol kunt stilhouden om de mensen dan nét op tijd te geven wat ze willen, zit je wel goed, denk ik. Voor mij is dit hetzelfde nummer als de track erna, Void, maar dan in een ambientremix. Het idee is dat we de liveset openen met Dimes, zodat mensen al wat in de sfeer komen, en dat we daarna overnemen met Void.’

Void

‘Ik stel een aantal vragen en op het einde gaat het van “wee mij”. Een in rauwe elektronica verpakte klaagzang is het eigenlijk’, vat Steurs het samen, maar dan wel eentje waar in het midden van de actie een flard akoestische gitaar komt tussengefietst. ‘Void was op den duur één grote doos vol ideeën, waar ik er met moeite een paar heb kunnen uithalen. Uiteindelijk is het in mijn ogen nog een vrij uniforme track geworden. Op het einde is het pompen en blazen, precies zoals ik het wou.’

Nour

‘Oorspronkelijk was dit een vrij braaf nummer, iets met een four to the floor-basdrumgeluid en een drop die er geen was. Met de feedback van een paar vrienden in het achterhoofd heb ik het toch abstracter gekregen. Nu is het het nummer waar ik veruit het meest trots op ben. Voor mij, van oorsprong een liedjesschrijver met gitaar en piano, is Nour echt een droom.

En Suite

‘Met wat bevriende strijkers ben ik een halve dag viool- en cellopartijen gaan opnemen in een kapel. Gewoon wat ideetjes proberen, zodat ik materiaal had om uit te kiezen. Toen ik dat achteraf herbeluisterde, herkende ik plots een akkoord dat ook voorkomt in het werk van Mica Levi, een experimentele popartieste uit Londen waar ik grote fan van ben. Op basis van dat akkoord ben ik beginnen te puzzelen met die strijkers, drie dagen voor ik de ep moest inleveren.’

Vow

‘Een nummer tussen twee werelden in. De beats doen denken aan Andy Stott, een producer uit Manchester die heel rauwe dingen met veel distortion maakt, maar tegelijk zit mijn indie-achtergrond daar nog. Die zal ik ook nooit helemaal kwijtraken, maar ik wil die twee werelden wel van elkaar scheiden. Voor de liveshows werk ik bijvoorbeeld aan een paar volledig akoestische nummers, die ik dan op het einde speel.

Rosal

De single van de ep, voor zover je bij Yusuf van singles kan spreken, en een staaltje serendipiteit op de koop toe. ‘De vocal die je hoort, nam ik op met een dictafoon in een kerk waar ik een video aan het opnemen was voor Komono (brillen- en horlogemerk, nvdr.). Weer zo’n flard die ik één keer hoorde en waar ik me meteen het hele nummer bij kon inbeelden.’

‘Ik hoop dat deze muziek de mensen zal verrassen’, besluit Steurs. ‘Ideaal zou zijn dat je de ep krijgt aangeboden zonder dat je het doorhebt en dat je ineens opkijkt, maar dat is niet echt haalbaar. Doe dan maar ’s avonds, met een glas en wat vrienden. Dat vind ik zelf heerlijk, samen nieuwe muziek ontdekken. Elkaar vooraf een beetje opfokken om dan uiteindelijk samen iets nieuws te checken en met z’n allen te flippen.’