In première: Jan Verstraeten liet zich voor zijn nieuwe single inspireren door ‘The Godfather’ en Milk Inc

Jan Verstraeten © Murielle Scherre
Jozefien Wouters
Jozefien Wouters Freelancejournaliste

Met Gone Gone Gone slaat de kunstenaar een nieuwe, rauwere weg in.

‘I feel good’, opent kunstenaar en componist Jan Verstraeten enthousiast zijn nieuwe single Gone Gone Gone. Het contrast met de zachte, melancholische indiepop die zijn doorbraaksingle Moon Face (2018) en zijn gesmaakte debuutep Cheap Dreams (2019) kenmerkte is groot. Op Violent Disco, zijn eerste langspeler die volgend jaar verschijnt, slaat Verstraeten dan ook een andere weg in. ‘Niet dat Gone Gone Gone representatief is voor de hele plaat, want er zitten ook rustigere nummers tussen’, vertelt hij. ‘Maar het nummer schreeuwt wel: er is iets nieuws op komst.’

Aanvankelijk lag de plaat nochtans meer in de lijn van de ep. Maar toen ging het land in lockdown, begon Verstraeten maffiafilms te bingen op Netflix en kreeg hij plots zin om energiekere, rauwere en soulvollere muziek te maken. ‘Ook een beetje als tegenreactie op de stilte. Op Cheap Dreams probeerde ik een paradijselijk eiland te creëren om te vluchten van het hectische leven, maar tijdens de pandemie verlangde ik net naar drukte en vuile feestjes.’

Over vuile feestjes gesproken: Verstraeten liet zich voor zijn debuutalbum niet alleen inspireren door maffiafilms als The Godfather en Goodfellas, maar ook door nineties dance. Vooral op vlak van lyrics. ‘Vaak hebben die nummers een heel duidelijke, eenvoudige boodschap. Neem nu Walk On Water van Milk Inc. ‘Walk on water, just to be you‘: zo simpel en catchy, maar ik vind dat prachtig. Tijdens het maken van Violent Disco heb ik mezelf uitgedaagd om zelf ook ongecompliceerder te schrijven.’

Niet dat Verstraeten zijn aanpak volledig overboord gooide. Hij blijft een chaotische collagemaker die in eerste instantie filmmaker wilde worden, knutselt met woorden, een fascinatie voor Disney en kinderspeelgoed koestert en in zijn eentje videoclips in elkaar steekt. Zo ook die bij Gone Gone Gone. ‘Eigenlijk was ik van plan om een grootse maffiavideoclip te maken waarin ik het kantoor van Sabam overval. (lacht) Heel ambitieus en over the top. Ik had zelfs al een team samengesteld, vals geld gekocht online en een chique Amerikaanse auto geregeld. Maar door corona vielen die plannen in het water en zat ik terug in mijn eentje in mijn atelier.’

En dus begon hij ter inspiratie via Google Maps naar Hongkong en de Amerikaanse woestijn te reizen. Toen hij vervolgens een advertentie voor een loopband kreeg aangeraden, vielen de puzzelstukjes in elkaar. Verstraeten filmde zichzelf op zijn nieuwe loopband, terwijl hij voor de achtergrond prentjes uitknipte en plakte, als vanouds experimenteerde met zijn speelgoed en een soort psychedelische wereldreis animeerde waarbij hij in een roze kamerjas met konijnenoren langs wegrestaurants, verontrustende ijsjes en blote billen danst. ‘Ik durf haast niet te zeggen hoe lang ik aan deze videoclip gewerkt heb. Laat ons zeggen dat hij sowieso meer tijd in beslag nam dan de plaat zelf. (lacht) Maar het was het waard.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content