In première: de smachtende cello’s van Poltrock & Adriaan de Roover

David Poltrock & Adriaan de Roover © Agathe Danon
Tobias Cobbaert

David Poltrock en Adriaan de Roover kropen met weinig vooraf afgesproken ideeën de studio in. Spontaan zijn daar een ambient album, een multidisciplinaire voorstelling en een auditief experiment uit voortgekomen. Kijk hier in première naar hun videoclip voor het nummer Tinder for Cellos.

David Poltrock is een muzikaal manusje van alles. Sinds 2014 is hij vast lid van de mens, als live- en sessiemuzikant werkte hij al samen met artiesten van Hooverphonic tot Bart Peeters en als soundtrackschrijver voorzag hij onder andere Safety First – The Movie van muziek. Ook onder zijn eigen (familie)naam brengt Poltrock muziek uit, en daar mag het al eens wat meer instrumentaal en ambient zijn.

Daarin vond Poltrock een zielsverwant in elektronische muzikant Adriaan de Roover, vroeger bekend als Oaktree. Samen doken ze de studio in en zo werd Vacuum geboren. Oorspronkelijk was het ‘gewoon’ een album waarop elektronische ambient en neoklassieke elementen elkaar ontmoetten in melancholische geluidslandschappen, maar gaandeweg groeide het project uit tot iets groters.

Multidisciplinair

Via het label Consouling Sounds kwamen Poltrock in de Roover in contact met regisseur Aïda Gabriëls, die een hele voorstelling bedacht rond de plaat. Het is een multidisciplinair optreden geworden, waarin alle elementen met elkaar in dialoog gaan. Video-artiest Win Piqueur maakt dynamische video’s bij de live-muziek, er is een danser die interageert met de lichtshow en de muziek,… Volgens de twee heren wordt het een totaalervaring waarin alle elementen elkaar versterken.

Ook de muziek op zich zal niet op een normale manier gebracht worden, maar op quadrafonische wijze. Concreet betekent dat dat er vier speakers op verschillende plaatsen in de zaal zullen staan, en dat het publiek zo het gevoel zal krijgen omringd te worden door muziek. Dit gaf de twee muzikanten dan weer het idee om hun oorspronkelijke plaat ook te herwerken naar binaurale versies. Mensen die de LP kopen vinden daarin een link naar versies die enkel voor de hoofdtelefoon bedoeld zijn, en doordat er gespeeld wordt met wat je links dan wel rechts hoort, krijg je het gevoel dat je middenin het landschap staat.”

‘Bij klassieke muziek wordt dat vaak opgenomen met een binaurale microfoon, maar voor ons elektronische project ging dat natuurlijk niet. Adriaan en (geluidstechnicus) Yoran Cambier hebben hiervoor lange tijd in een zogenaamde immersive studio gezeten. Daar hebben ze dan surround sound-versies van de nummers gemaakt, die we konden omzetten naar de binaurale nummers’, aldus Poltrock. ‘We wilden absoluut experimenteren met deze aanpak. Het gaat natuurlijk nooit hetzelfde resultaat geven als een livevoorstelling in een zaal, maar ik denk dat we dat gevoel toch vrij goed gecapteerd hebben.’

Zelfrelativering

Een voorsmaakje van dat geluid en de voorstelling die eraan gekoppeld wordt, krijgen we in de vorm van de videoclip voor Tinder for Cellos. Mocht u het zich afvragen: het nummer is wel degelijk naar de datingapp genoemd. ‘De muziek de we gemaakt hebben klinkt heel zwaar, maar eigenlijk hebben we ons in de studio wel geamuseerd, hoor. Die zwaarmoedigheid wilden we dus een beetje balanceren met zelfrelativerende songtitels, zoals Stars of the Lid of Frank Zappa dat bijvoorbeeld ook doen.’ In dit specifieke nummer hoor je twee cello’s smachtend met elkaar communiceren, dus de link naar Tinder was al snel gemaakt. Gezien de triestige klankkleur klinkt het niet alsof de date bijzonder goed loopt, maar ‘ik hoop op een happy ending‘, zegt Poltrock.

In de video, eveneens door Wim Piqueur gemaakt, krijgen we ook danser Pieter Desmet te zien. Of het niet moeilijk was om een choreografie te bedanken op zulke beatloze muziek? ‘Dans is ook onze wereld niet, wij zijn geen specialisten, maar de eerste keer dat we Pieter los zagen gaan op onze muziek, onder de regie van Aïda en de choreograaf, merkten we wel dat hij met zijn lichaam hetzelfde deed als wij met onze muziek. Ergens geeft dat gebrek aan beats ook wel de vrijheid om alles zelf in te vullen, en de manier waarop alle elementen zo samenkomen is magisch.’

Ook de manier waarop er met licht gespeeld wordt is in de video te zien. Niet alleen staan de twee heren te spelen rond een gloeiende bol, die wat aan een ondergaande zon in de woestijn doet denken, ook zien we danser Desmet naar een lichtstraal grijpen. ‘Om te weten wat de metaforische betekenis daarvan is, zou je beter met Aïda praten. Anders ga ik domme dingen zeggen’, lacht de Roover.’

De verwondering van de danser en het bedwelmende licht op het podium slagen er inderdaad goed in om de mystiek van Tinder for Cellos te verbeelden. Ook wie niet metaforisch ingesteld is kan zich dus laten beroeren door de klanken van Poltrock en de Roover.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De livevoorstelling van Vacuum is te zien op 28 september in de Ancienne Belgique (Brussel), op 29 september in STUK (Leuven) en op 5 oktober in CCHA (Hasselt).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content