Illuminine, het alias van de Leuvense muzikant Kevin Imbrechts, kruipt deze week de IJslandse Sundlaugin Studio in, om er samen met Sigur Rós-producer Birgir Jón ‘Biggi’ Birgisson de laatste hand te leggen aan zijn tweede plaat, #2. Voor Knack Focus houdt Imbrechts een week lang een dagboek bij. In deel één vertelt hij over een optreden aan de haven van Reykjavik. ‘Zelfs de zangeres van Of Monsters And Men zat in het publiek.’
‘Bij onze aankomst op vrijdag moesten we meteen acclimatiseren, wennen aan de rust vooral. Voor mij is dit al het derde bezoek aan IJsland, voor de andere muzikanten – pianist Wouter Dewit, violist Beatrijs De Klerck en cellist Tine Anthonis – is het de eerste keer. Toen ik er zelf voor het eerst kwam, vond ik dat heel confronterend, in de positieve zin. Omdat de luchthaven op 50 kilometer van Reykjavik ligt, moet je eerst tussen lavaland en niemandsland rijden. Op dat moment werd iedereen wel even stil.’
‘Het is meer dan twee jaar geleden dat ik nog in Reykjavik gezeten heb, dat was voor mijn eerste plaat, #1. Ik had voor dat album een bepaalde sfeer voor ogen, en wilde aanvankelijk alles alleen opnemen. Dat is toch anders uitgedraaid. In een naïeve bui stuurde ik mijn muziek naar Birgir Jón Birgisson. Ik vond hem de enige geknipte man om mee samen te werken, en dat is gelukt. Hij voelt mij heel goed aan en ik moet bijna niets bijsturen.’
‘Birgisson zal ons deze week wederom helpen, bij de afwerking van #2, de tweede plaat van Illuminine. We gaan vooral finetunen, want de meeste opnames zijn al in België gebeurd. Ik vind dat je eerst je weg moet zoeken, en dat opnames het moment moeten bevangen. De basisopnames, die kan je niet snel-snel in een week opnemen.’
‘De tweede plaat is grotendeels geschreven net nadat de eerste af was. Het gaat over iets missen dat er eigenlijk nog is. ‘Wat als dat of die persoon er niet meer zou zijn?’ vraag ik mij wel eens af. Bij momenten was dat gevoel heel sterk, en stroomden de nummers eruit. Ze nemen mij vaak mee naar minder leuke momenten. De muziek van Illuminine is instrumentaal, dus je kan mensen niet met teksten begeleiden of hen in deze of gene richting sturen. Iedereen geeft er zijn eigen invulling aan.’
‘Hier in IJsland leer je automatisch nieuwe mensen kennen, omdat de scene zo klein is. In België zijn we het niet gewoon, maar in IJsland is álles klein, zelfs de grootste artiesten. Zaterdagavond hebben we in The Traveling Embassy of Rockall gespeeld, een lokaal muzikaal initiatief aan de haven van Reykjavik, in de open lucht. Een ideale plek voor ons om de nieuwe nummers uit #2 voor het eerst aan de man te brengen. Iedereen kan er naartoe komen, en bijgevolg heerst er een losse sfeer en zijn er mensen die passeren en gewoon blijven kijken. Dat doet wel iets met je. Ook Nanna Bryndís Hilmarsdóttir, de zangeres van Of Monsters And Men, zat in het publiek, terwijl ze in IJsland bijna de status van Björk en Sigur Rós geniet.’
‘Je voelt je hier ook echt verbonden met je publiek. Een superervaring. Muziek wordt hier anders benaderd dan bij ons. Kleiner, maar daarom niet slechter. Integendeel, je gaat terug naar de basis van de muziek: samen iets maken.’
‘Na dat optreden aan de haven voelde ik dat mijn muziek hier echt past, dat ze haast in het melancholische decor van Reykjavik opgaat. Er is een grote connectie met IJsland. Die warme maar tegelijkertijd koude en diepe klanken van hun muziek, en het weemoedige karakter ervan: dat sijpelt onrechtstreeks door in wat wij maken. Mijmeraars dat we zijn.’ (lacht)
(JL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
