999 artiesten schrijven zich in voor De Nieuwe Lichting, en op het einde winnen de garagerockers. Na Equal Idiots in 2016 en Sons in 2018, hebben nu ook de Gentenaren van Crooked Steps het geflikt. Onder meer met dank aan de Buffalo’s.
‘Het Ghelamcoverhaal!’ glundert Lou Lippens (23), zanger-gitarist van Crooked Steps én kleinzoon van wijlen AA Gent-icoon Rudi Lippens, die de Buffalo’s in 1966 met zijn winning goal tegen Bordeaux aan hun eerste Europese zege ooit hielp. ‘Ik heb hem zelf nooit gekend, maar mijn vader houdt alles bij wat over hem verschijnt. Zo stond er in het maandelijks clubkrantje ooit een lijst met tien memorabele goals uit de geschiedenis van AA Gent, inclusief die van mijn grootvader. Waarop ik, op dat moment al in volle campagne voor De Nieuwe Lichting, een mail naar de club heb gestuurd met de vraag of ze niets konden doen voor ‘de kleinzoon van’ en zijn bandje. En ja hoor, uiteindelijk hebben we, nota bene voor de topper tegen Genk, waar 20.000 man was, een interview mogen geven op het veld, werd onze videoclip afgespeeld tijdens de rust en riepen ze via de beeldschermen in het stadion op om voor Crooked Steps te stemmen. Geen idee of het ook effectief veel stemmen heeft opgeleverd, maar mensen zijn er ons wél door gaan herkennen.’
Tinder had op den duur door dat we reclame waren aan het maken: iedere match, zeker een stuk of vijfhonderd, vroegen we op ons te stemmen.
Het was niet de enige actie waarmee jullie je hebben laten opmerken.
Lippens: We hebben ook een Tindercampagne opgezet. Elk van ons had een Tinderprofiel aangemaakt met de groepsfoto van Crooked Steps. Matchten we met iemand – wat toch zeker 500 keer gebeurd is – dan vroegen we die om op ons te stemmen. Omdat onze boodschap altijd dezelfde was, had Tinder op den duur door dat wij gewoon keihard reclame aan het maken waren, waarop we allemaal geblokkeerd werden. Uiteindelijk heeft het dus niet zo veel uitgehaald, maar grappig was het wel. Vooral dan voor onze bassist, die aangeduid had dat hij voor de mannen was en héél veel vuile vragen gekregen heeft. (lacht)
Op een heel andere manier vuil: jullie sound. Wanneer zijn jullie precies aan het rammelen geslagen?
Lippens: Ik ben gitaar beginnen te spelen op mijn twaalfde, en de groep bestaat toch al zeker een jaar of acht, negen. We zijn nu met drie, maar oorspronkelijk was Crooked Steps een duo – enkel drummer Thomas Vandenbogaert en ik – dat zich spiegelde aan The Black Keys en Black Box Revelation. In die opstelling hebben we in 2016 een ep opgenomen met producer Erik Van Biesen, ex-bassist van Gorki. Die liet ons weleens op de gitaren van Luc De Vos spelen. Ik denk zelfs dat er een Fender Stratocaster van hem op de ep is beland. Naïef en onwetend als we waren, hebben we van die ep ik weet niet hoeveel cd’s laten persen. Het moeten er zeker zevenhonderd zijn geweest. We zijn ze nog altijd niet allemaal kwijt.
Een beetje zoals de Calltoys van de Callboys.
Lippens: (lacht)Ja, zo was het echt. Achteraf gezien denk ik dat die ep beter had gekund, maar we hebben daar wel veel uit geleerd. Daarna, in 2018, hebben we nog eens een paar nummers opgenomen, en toen zijn we een pak bewuster te werk gegaan, met onder meer Sugar tot gevolg. Dat is sowieso ons beste lied. ‘Een nummer dat uit een Tarantinofilm zou kunnen komen’, kregen we weleens te horen. Dat vond ik een heel mooi compliment.
Een leuk liedje is vu0026#xE9;u0026#xE9;l moeilijker te schrijven dan een weemoedig liedje.
Jij was héél blij toen bleek dat jullie een van de Nieuwe Lichting-winnaars waren. Meer nog: je was tot tranen toe ontroerd.
Lippens: Ik voelde me als een coureur die zo hard had afgezien dat hij aan de meet is beginnen te wenen, ja. (lacht) Pure ontlading. Ik was dan ook totaal uitgeput van de twee weken ervoor, waarin we alles hebben gedaan wat we konden om stemmen te ronselen, en waarin ik ook nog eens keihard moest werken. Het gebeurde dat ik om twee uur ’s nachts in mijn bed lag na een optreden en om vijf uur weer moest opstaan om op het werk een vroege shift te draaien. Als je dat drie keer na elkaar hebt gedaan, ben je natuurlijk kapot. Komt daar nog eens bij dat ik het echt niet kon geloven dat we hadden gewonnen. Wij? De Nieuwe Lichting 2020? Zijn wij daar al wel goed genoeg voor? Wij hebben helemaal geen perfect uitgekiend concept, zoals Ikraaan. Wij zijn gewoon drie simpele jongens die gitaarmuziek spelen en zich amuseren. Het mooie aan De Nieuwe Lichting is dat je dus ook in dát geval beloond kunt worden.
Welk werk doe jij eigenlijk?
Lippens: Ik werk in gemeenschapsinstelling De Zande in Ruiselede met jongeren die misdadige feiten hebben gepleegd. Eigenlijk is het een soort jeugdgevangenis, waarin ik, afwisselend met een andere begeleider, samenleef met tien van die gasten. Je ziet en hoort daar natuurlijk heftige dingen, maar die doen je alleen maar dankbaarder voelen voor de kansen die je zelf hebt gekregen. En binnenkort verander ik van job. Ik wilde iets dat beter te combineren valt met de band.
Wat wordt dat?
Lippens: Ik ga werken met kinderen met gedragsstoornissen.
Hoe kun jij in godsnaam zo’n vrolijke muziek maken?
Lippens: Ik speel met het idee om ooit een song te maken die gekoppeld is aan mijn job, maar voor de rest probeer ik dat werk toch vooral niet te hard met me mee te dragen in mijn persoonlijke leven. En geloof me: een leuk liedje is véél moeilijker te schrijven dan een weemoedig liedje.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier