Het nieuwe jaar in met de Vlaamse Royal Blood: ‘Gewoon rock-‘n-roll spelen is soms te cocky voor Belgen’

Rhea is een van de blikvangers op Hindu Nights, het rockoudejaarsfeestje in de Vooruit. De Gentse band klopte dit jaar stevig op de deur en speelde onder meer in het voorprogramma van Royal Blood: ‘Als je niet je eigen favoriete muziek maakt, dan doe je iets verkeerd.’

De voorbije jaren was Rhea een band die je om de haverklap zag opduiken in de nominatielijsten van talentenwedstrijden en waarvan je zei ‘goh, die moet ik eens checken’, om dat dan vervolgens niet te doen. Dit jaar was Rhea een band die je eindelijk aanklikte op Spotify en waarna je spijt kreeg dat je dat niet eerder hebt gedaan. De Gentenaars brachten de fraaie ep Lust For Blood Pt. I uit, kampeerden ettelijke weken in De Afrekening van Studio Brussel met hun single Stuck In The Middle en speelden in het voorprogramma van Wolfmother en Royal Blood. ‘Ik ben nog nooit zo starstruck geweest als toen ik met Royal Blood het podium deelde’, blikt zanger Jorge Van De Sande vandaag terug.

Dat is ook te horen aan Rhea, dat net als Royal Blood in het rond zwiert met riffs die naar de kroonjuwelen grabbelen, drums als donderslagen en catchy meezingrefreinen. Zelfs de stem van zanger Jorge Van De Sande is niet altijd met het blote oor te onderscheiden van die van Royal Blood-zanger Mike Thatcher. ‘Vooral rondom ons horen we die vergelijking vandaag’, zegt Van De Sande, ‘maar voor ons is dat als muzikanten logisch. We zijn opgegroeid met de klassieke rockbands van vroeger en zijn grote fans van de hedendaagse klassieke rockbands. Binnen het genre proberen we te vernieuwen, maar het is zoals Josh Homme het ooit zei: als je niet je eigen favoriete muziek aan het maken bent, then you’re doing it wrong.’

Zo zet Rhea zich af tegen de rest van de vaderlandse gitarenscene, waar blues-, garage- en noiserock de toon zetten. ‘Rechttoe rechtaan rock-‘n-roll spelen is soms iets te cocky voor België’, denkt Van De Sande. ‘Wij kruipen daarvoor te graag in onze schulp. In Engeland is de mentaliteit tegenover classic rock heel anders en heb je meer van dat soort bands. We proberen ons zo weinig mogelijk aan te trekken van wat rond ons gebeurt.’

De witte en de zwarte

Nog één horde heeft Rhea dit jaar te nemen: optreden op oudejaarsrockfuif Hindu Nights in de Vooruit. Voor gitaarfans en in Gent, een dubbele thuismatch dus voor Van De Sande en co. Daarna gaat het snel richting studio om de opvolger van Lust For Blood Pt. I op te nemen, namelijk… Lust For Blood Pt. II. ‘Die twee ep’s vormen één geheel en eigenlijk zijn ze samen ons eerste album, maar tegelijk zijn ze tegengesteld aan elkaar’, legt Van De Sande uit. ‘Samen gaan ze over hoe aantrekkingskracht én afkeer tussen twee tegenpolen hand in hand kunnen gaan. De eerste ep mag je ‘de witte’ noemen, volgend jaar beginnen we aan ‘de zwarte’.’

En dat volgende jaar komt er heel snel aan voor Rhea. ‘Twee uur na onze show in de Vooruit ben ik al op weg naar de luchthaven. Ik vertrek naar onze producer in Los Angeles om de nieuwe ep verder voor te bereiden’, lacht Van De Sande groen. Die producer is Alex Newport, die eerder al andere gereputeerde lawaaimakers als The Mars Volta, At The Drive-in en Tigercub onder handen nam. Hij stond ook al achter de knoppen voor Rhea’s vorige ep Lust For Blood Pt. I. ‘We waren best wel bang om voor de eerste keer met een buitenlandse producer te werken, maar de klik was er meteen. So why change a recipe that works?’

Van De Sande besluit ambitieus: ‘We hebben een paar verrassingen in petto en de festivalzomer zou wel eens onze beste zomer tot nu toe kunnen worden. In 2020 zal alles over Lust For Blood gaan.’