Gespeeld naïef windt Charlotte Gainsbourg u om haar vinger op nieuwe plaat Rest

Charlotte Gainsbourg: tussen kunst en quatsch. © .

Na pacten met Beck, Air en Jarvis Cocker legt Charlotte Gainsbourg het op haar vierde album aan met blitse knoppendraaiers als SebastiAn en Daft Punk. En komt ze uit bij zichzelf.

Het zal je vader maar wezen. Wie anders dan Serge Gainsbourg laat zijn puberdochter, dertien lentes jong, opdraven in een single met de (on)dubbelzinnige titel Lemon Incest? Eerste stapjes op het muzikale toneel – we schrijven 1984 – en meteen goed voor een rel. Charlotte Gainsbourg is in de wieg gelegd voor schandaaltjes – zie vele jaren later die scène met de schaar in Lars von Triers gruwelprent Antichrist (2009). Maar van alle muzen die langs vader Gainsbourgs revue paradeerden, inclusief mama Jane Birkin, heeft dochterlief de minste moeite om voluit in zijn schaduw te schitteren. En toch, als zangeres/actrice blijft Charlotte het kind van haar beide ouders. Iets wat ze op haar vierde elpee niet onder stoelen of banken kan steken.

‘Premier appel, originel/ Premier baiser, purement maternel’, steekt ze van wal, met die genetisch overgedragen, kinderlijk suggestieve fluistertoon. Ring-A-Ring O’ Roses is haar decadanse, in wiegende arrangementen gecamoufleerd lokaas naar de zevende hemel. De stemming slaat meteen om met Lying withYou, richting goedkope horror uit de seventies. Eén schouderbandje verwijderd van totale wanhoop, een konijntje in de koplampen van gialloregisseurs als Dario Argento. De stempel is die van producer SebastiAn, knoppendraaier uit de entourage van Kavinsky en Daft Punk. In Deadly Valentine speelt hij leentjebuur bij de discoduikers van Chic – de baslijn herinnert aan hun I Want Your Love. ‘You are my little hurricane’, plaagt Charlotte, knipperende wimpers en al. Meer hitsig hijgen doet ze in I’m a Lie, ongebreidelde lust op een beat: ‘A l’appétit frustré/ Faussement effarouchée/ Mon incommodité/ Fidèle intimidée.’

Gespeeld naïef, tussen kitsch en quatsch, windt Gainsbourg u om haar vinger. Soms in een glansrol – de door Guy-Manuel de Homem-Christo van Daft Punk geproducete single Rest, de eurodiscodreun Songbird in a Cage -, soms als flinterdunne schim in veel te blitse klankspektakels als Sylvia Says en Les oxalis. Hoe harder en dapperder ze haar best doet om zichzelf te zijn, hoe meer ze forever fille à papa blijkt. Het lijzige parlando over zwellende strijkers in Les crocodiles, het verleidelijke trekken en duwen over glinsterende funk in I’m a Lie? Door en door Gainsbourg. Some girls have all the luck.

Downloadtips: Ring-A-Ring O’ Roses // Rest // Les crocodiles

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content