Future Islands: ‘Die gast daar in het meer, stond die net niet op het podium?’

Vlnr.: Gerrit Welmers, William Cashion en dansduivel Samuel T. Herring. 'Zolang hij niet dood blijft bij een stunt, is het voor ons allemaal oké. © .

Dat eigenaardige dansje. Die oerschreeuw. Hun passage in David Lettermans talkshow maakte Future Islands wereldberoemd en het nummer Seasons een hit. Maar wat daarna? Een vraag die ook zanger-dansgoeroe Samuel T. Herring zich stelde. Het antwoord hoort u nu, drie jaar later, op The Far Field.

‘De snelle ronde! Jaaaa!’ Samuel T. Herring gesticuleert bijna even extatisch als in dat virale Letterman-filmpje. De ogen van zijn kompanen William Cashion en Gerrit Welmers twinkelen alsof ze net de boon in de driekoningentaart hebben aangetroffen. De snelle ronde is een procedé dat het Amerikaanse trio introduceerde om persdagen op te leuken. ‘Dat is begonnen in Parijs, toen een journaliste helemaal in paniek sloeg toen haar interviewtijd erop zat en ze nog niet eens de helft van haar vragen had gesteld’, legt Herring uit. ‘Dus lieten we haar heel snel al haar resterende vragen afvuren, met even korte antwoorden. Such fun! Komaan, start!’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Echt veel wijzer word je niet van die antwoorden. Tenzij dan dat het duet met Debbie Harry op het nieuwe album vooral een idee van de producer blijkt en dat ze de frontvrouw van Blondie niet eens ontmoet hebben. Dat de knappe hoes van het nieuwe album van de hand van de Iraans-Amerikaanse kunstenares Kymia Nawabi komt, die ook lid was van hun eerste groepje Art Lord & The Self Portraits. En dat Herring het eens is met de stelling dat hiphop dezer dagen het relevantste muziekgenre is. ‘Zeker om een boodschap te verpakken. Popmuziek is vrijblijvender. Tenzij je Beyoncé heet. Dan kun je beide combineren.’

Niet toevallig begon Herring zijn muzikale carrière als MC en blanke indringer op rapbattles in de ruigere buurten van Baltimore. Zijn echte liefde, zo noemt hij hiphop . Na het succes van Singles, Future Islands’ doorbraakalbum, met onder meer Seasons, stortte hij zich dan ook met veel plezier op enkele nevenprojecten onder zijn hiphopalias Hemlock Ernst. (zie kader) ‘In hiphop kan ik directer zijn, rauwer en nóg eerlijker over wat ik denk en voel. Omdat ik dan enkel voor mezelf spreek. Bij Future Islands moet ik toch rekening houden met het groepsgegeven.’

Nochtans zing je ook op The Far Field, het vijfde album al van Future Islands, over verborgen verlangens, gemis, onbeantwoorde liefde, onverwerkte relatiebreuken en hartenpijn. Mag ik ervan uitgaan dat dat toch vooral over jou gaat, aangezien je collega-bandleden ondertussen al een poos netjes getrouwd zijn.

GERRIT WELMERS: Wees gerust, we’ve all been there. Ik denk dat iedereen wel door zulke fases is gegaan.

SAMUEL T. HERRING: Maar zij evolueren en ik blijf huilen. (gespeeld dramatisch) I can’t figure this out. Als je net verliefd bent geworden en je moet op tournee: it sucks. Dan wil je gewoon bij je geliefde zijn. En als vrijgezel kan toeren wel leuk zijn: je moet met niemand rekening houden, je leert veel mensen kennen en soms word je verliefd on the road. Maar als dat gebeurt, moet je óók weer snel afscheid nemen, niet wetende of je elkaar ooit nog zult zien. En zo voel je je weer heel eenzaam. Een vicieuze cirkel.

***

Ran, de vooruitgeschoven single van het nieuwe album The Far Field, is zo een typische Herring-tekst: ‘On these roads / Out of love, so it goes / How it feels when we fall, when we fold / How we lose controle, on these roads / How it sings as it goes / Flight of field, driving snow / Knows the cold / Ran round the wailing world.’ De getormenteerde zanger die met brede gebaren zijn woorden van verlangen en pijn kracht bijzet.

HERRING: Politieke teksten vermijd ik, om de simpele reden dat ik daar te weinig van afweet. Op sociale media hebben we ons wél uitgesproken tegen wapendracht en politiegeweld, maar in een songtekst stoot je daar volgens mij al meteen de helft van je publiek mee af. Mensen willen niet dat je hen constant de les leest. Een rake liefdestekst heeft soms meer effect dan een onverbloemde protestsong. Neem nu de folkrevival uit de jaren 60 en 70: uiteindelijk draaide dat om blanken die zaken aanklaagden waar net zij het minst hinder van ondervonden. Zij werden niet verdrukt. Die blanke protestbeweging heb ik daarom altijd wat raar gevonden.

Mijn teksten over persoonlijke gevechten of isolement zijn trouwens in zekere zin ook politiek, want dat is hoe mensen zich voelen. Er is tegenwoordig veel verdriet en haat, aangewakkerd door lieden die de touwtjes in handen hebben, en dat raakt mensen van allerlei religies, kleuren en culturen. Veel daarvan draait om geld en hebzucht, en dat leidt op verschillende manieren tot oorlog. Het is gewoon deprimerend, en daarom schrijf ik deprimerende nummers over liefde. Om te laten zien: je bent niet alleen en we kunnen door deze klerezooi raken, maar we moeten het samen doen. We do politics of the heart.

De kracht van YouTube

Het vorige album Singles was een mooie symbiose van wat voorafging, van de donkere, pulserende sound op debuut Wave Like Home (2008) en het melancholische On the Water (2011) tot de perfecte pop van In Evening Air (2010). Maar ondanks de producerswissel – John Congleton, die onder meer al met Swans en St. Vincent heeft gewerkt, zat achter de knoppen – doet het nieuwe The Far Field vooral vertrouwd aan: Cashions bas legt het fundament, de aanstekelijke synths van Welmers het dak en de theatrale zang van Herring zorgt voor alles daartussenin.

WILLIAM CASHION: On the Water was ons ‘rare’ album, waarop we veel hebben uitgeprobeerd. Dat hebben we dus al gehad. Ook onze manager drukte ons op het hart: ‘Jongens, ga nu geen experimentele albums maken.’

WELMERS: ‘No drunk slam poetry album, please.’(lacht)

HERRING: Toegegeven, we hebben even gedacht: moeten we nu niet een andere weg inslaan? Alleen was het antwoord vrij simpel: geen idee waarheen, dus waarom zouden we het forceren? Na dat Letterman-optreden dacht iedereen dat wij uit het niets kwamen en dat dat dwaze dansen een manier was om aandacht te trekken. But we’ve been doing this forever! Dat maakt het zo vreemd: we kunnen tot op vandaag niet verklaren waarom net die performance plots een gigantisch succes werd.

***

Die performance van Seasons in de Late Show with David Letterman werd in maart 2014 gretig gedeeld op sociale media en haalde op You Tube binnen de kortste keren anderhalf miljoen views. Een gelijkaardige live-uitvoering in Jools Hollands BBC-show werd een jaar later ongeveer evenveel gestreamd. Of hoe een YouTube-filmpje moeiteloos opweegt tegen acht jaar moeizaam aan de weg timmeren. Dat beseft Future Islands zelf ook, en het maakte dat ze bloednerveus waren toen ze begin februari de nieuwe single Ran ging presenteren in de immens populaire talkshow van Jimmy Fallon.

WELMERS: Ik was de eerste helft van de song volledig wég. Ik dacht dat ik flauw zou vallen.

CASHION: Tijdens de repetities zat ik halverwege de song voortdurend fout. Zoiets kruipt in je hoofd. Ik heb het proberen te camoufleren door te doen alsof het zo hoorde. (lacht)

HERRING: Ik zat er ook vaak naast met mijn moves. Je kiest op voorhand een paar momenten in de song uit waarop je iets kunt doen, zoals de klap in mijn gezicht, of de stap naar voren op het podium. Ik deed ze allemaal op verkeerde momenten. Het enige wat ik nog kon denken, was: you fucked it up, dude. Ik eindigde met de spinmove, een beweging die ik nog niet geoefend had. Dat werkte.

Stuntelen op Best Kept Secret

Verkeerd of niet, Herrings moves zijn ondertussen een begrip en zijn al meermaals geïmiteerd, maar het is geen gimmick, zo benadrukt hij. Aan de bestudeerde podiumcool van Britse bands als Oasis of Arctic Monkeys heeft hij een broertje dood.

HERRING: Fuck that! Wij zijn ook cool, op onze manier.

CASHION: Het gebeurt geregeld dat Sam in al zijn enthousiasme een kabel uittrekt en zo onze instrumenten kortsluit. Tussen hem en mij gaapt er daarom tegenwoordig een lege ruimte, kwestie van mijn effectpedalen veilig te stellen.

WELMERS: En ik heb me veilig achteraan op het podium geposteerd.

***

U kunt die veiligheidsmarges deze zomer met eigen ogen aanschouwen op Best Kept Secret. En met een beetje geluk/pech maakt u live mee waar Herrings enthousiasme toe kan leiden, zoals twee jaar geleden in Hilvarenbeek, toen Herring in het meer naast het hoofdpodium belandde.

HERRING: Zo gênant. Het publiek was helemaal mee en ik wilde bij wijze van grootse finale in de backstage verdwijnen en weer elders opduiken. Alleen liep ik de verkeerde kant op en stond ik plots voor een hek aan de zijkant van het podium. In een opwelling sprong ik erover. Ik was even vergeten dat daar een meer lag. Het grappige was dat iemand daar tegen het hek stond te plassen. Je zag hem zo denken: is dat niet die gast die net stond te zingen op het podium? (lacht luid)

CASHION: Meestal weten we ongeveer wat gepland is en wat niet bij Sam. Zolang hij niet dood blijft bij een stunt, is het voor ons allemaal oké.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content