Frankie Fame was studiotechnicus voor Blackwave. Nu debuteert hij zelf met spacy funk

Frankie Fame mikt met zijn debuutsingle ‘Tuesday’ naar boven, richting sterren, en naar beneden, waar uw dansbenen werkloos zijn in coronatijden: ‘Ik wil muziek blijven uitbrengen tot ik doodval.’

Laat ons eerlijk zijn, op dit moment roept de naam Frankie Fame weinig meer op dan een hardwerkende volkszanger die zijn turkooisen confectiepak in de kast hangt omdat zijn optreden op de bierfeesten van Oostrozebeke is afgelast door het coronavirus. Als het van Michael Franck afhangt, de man achter het heerlijke alias, komt daar snel verandering in. De bleekschetenfunk van zijn eerste singleTuesdayis niks om de polonaise bij in te zetten, eerder om bij te gaan liggen, kijkend naar de sterren.

Om zelf een ster te worden heeft Franck alvast de juiste adelbrieven en vrienden. Als voormalig technicus van de Nice Recordings, een van Antwerpens fraaiste opnamestudio’s, kreeg hij de muziek van onder meer David Ngyah en Blackwave onder de knoppen geschoven. Van die laatste band mag hij binnenkort ook meteen het voorprogramma spelen, zolang het concert niet wordt geannuleerd door het coronavirus tenminste. ‘Ik werk graag met Willem (Ardui, de helft van Blackwave, nvdr.) Hij heeft goede ideeën, werkt snel en zijn ideeën over hiphop gaan dan gewoon een beat aanleveren en daarover zingen met autotune.’

Evengoed leent Franck zijn diensten uit aan jonge gitaarbands als The Calicos en Geppetto and The Whales of aan Matthieu en Guillaume, een broederpaar dat u misschien nog kent vanX Factorof hun rubriek inIedereen beroemd, maar nu al enkele jaren de betere kleinkunst bedrijft inDe weekwatchers, het Radio 2-programma op zaterdagochtend. ‘Als ze me vragen, doe ik het. Uit elk opnameproces kun je iets leren. Bij Matthieu en Guillaume bijvoorbeeld zijn we begonnen met weinig meer dan hun teksten. Verder kreeg ik de volledige muzikale vrijheid. Interessant, zeker in een genre waar ik niet in thuis ben.’

Voor wie Nice Recordings nog kent van die keer toen Post Malone vlak voor zijn concert in het Sportpaleis er nog even ging jammen: daar was Franck niet bij. Maar dat vindt hij dus niet erg: ‘Ik zou daar toch vrij snel gelopen zijn. Uiteindelijk is hij ook maar eens mens, hoor. Die grote artiesten, daar kick ik niet zo op.’

Cosmo-pop

Bij de Soundcloud-link naar Frankie Fames oeuvre die we al eens mochten beluisteren, prijkt voorlopig het labeltje cosmo-pop. Een zelfverzonnen term, zo blijkt, die je kunt definiëren als ‘Tame Impala met slechts een kinderportie geestverruimende middelen’ of ‘The Weeknd, maar dan kinderen toegelaten’.

Al wil Franck zich nog niet te snel laten vastpinnen: ‘Tuesdaygeeft een goed beeld van wat ik wil doen, maar toch laat het mij toe om met mijn volgende nummers verschillende kanten op te gaan. Het mag allemaal best poppy zijn, maar tegelijk hou ik van alles wat klinkt alsof het van een andere planeet komt. Soit, ik wil gewoon muziek blijven releasen tot ik doodval.’

‘Eigenlijk wil ik levenskracht vertalen in muziek. Ik weet dat dat vaag klinkt(lacht).Maar weet je waar ik het eigenlijk over heb? Het gevoel dat je met een man of vier aan het improviseren bent en dat de puzzel dan plots in elkaar valt. Dat je op voorhand niets hebt afgesproken, maar toch op dezelfde lijn komt te zitten. Je lijkt wel gestuurd door iets hogers, het heeft niets meer met jezelf te maken.’

Ook in de clip van Tuesday zijn er hemelse machten in het spel, die Frankie Fame uit zijn zetel en in zijn televisie sleuren om hem te trakteren op een psychedelisch rondje door het grote niets. ‘Oorspronkelijk was het plan om een ruimteschip te bouwen in de studio. Gelukkig hebben we dat niet aan, we hebben nu al miserie genoeg gehad met die clip. Onze monteur heeft een heel trage computer en het beeld hakkelde constant. Om bepaalde scènes goed te krijgen, heb ik twaalf uur lang naar een strandbal gestaard.’