Ela Minus maakt complexe elektronica voor wie graag denkt tijdens het dansen

Maak kennis met Ela Minus, een New Yorkse die opgroeide met hardcore en nu bijzonder complexe elektronica maakt.

In het lang Vorige week heeft Ela Minus gedebuteerd met het album Acts of Rebellion. Daarop brengt ze een ode aan kleine, alledaagse revoluties. ‘Bright music for dark times’, zo omschrijft ze het zelf, ook al werd de plaat precorona in haar homestudio geschreven, opgenomen en geproducet. Zonder laptop, want Minus gebruikt uitsluitend hardware, maakt haar eigen synthesizers en combineert die analoge sound vervolgens met haar eigen stemgeluid. Het resultaat is complexe techno-electronica om op te dansen én over na te denken.

Nochtans was ze bijna een heel andere richting ingeslagen. Ela Minus groeide in Colombia op als emokid, met een voorliefde voor metal en hardcorepunk en de wens om muziek te maken die klinkt als Metallica. Op haar twaalfde begon ze te drummen bij Ratón Pérez, een hardcoreband waar ze uiteindelijk bijna tien jaar lang deel van uitmaakte en waarmee ze zelfs op de affiche van SXSW belandde. Later verhuisde ze naar de Verenigde Staten, om te studeren aan het prestigieuze Berklee College of Music. De harde aanpak van de school lag haar niet, de plaatselijke feestjes des te meer. Al snel raakte ze in de ban van techno, verhuisde ze naar New York en begon ze onder de naam Ela Minus elektropop te maken. Intussen staat ze getekend bij Domino Records en wordt ze door Pitchfork en The New Yorker getipt als een van dé opkomende namen in de elektrowereld. Haar punkattitude is ze gelukkig nog niet kwijt.

Een willekeurige quote: ‘Ik ben gefascineerd door machines. Ik zie ze als personificaties van menselijke verlangens, emoties en de kracht van onze fantasie.’

In concert: volgend jaar, op 20/2, in de Botanique, Brussel en op 11/6 op Best Kept Secret, Hilvarenbeek.