De mannen achter de soundtrack van Stranger Things: ‘Winona Ryder, meer hadden we niet nodig’

Wellicht het coolste dat u op Brdcst 2018 kunt zien: Kyle Dixon & Michael Stein die hun soundtrack van Stranger Things live spelen.

Blade Runner heeft Vangelis. Halloween heeft John Carpenter. Drive heeft Kavinsky. En Cliff Martinez. En Chromatics. Maar toch vooral Kavinsky. Stranger Things heeft Kyle Dixon & Michael Stein. Het is een ruwe schatting, maar minstens een derde van de atmosfeer van de Netflixreeks komt van de broeierige eightiessoundtrack van twee dertigers met een zwak voor Tangerine Dream en Giorgio Moroder.

Mocht u de laatste tijd geen boek van Stephen King kunnen lezen zonder sinistere synths in de achtergrond te horen: u bent niet de enige. De titelsong groeide intussen uit tot het Twin Peaks Theme van de Netflixgeneratie. Wiz Khalifa samplede hem. Tangerine Dream coverde hem. Op YouTube staan dozijnen versies ervan. Op Spotify zette de track zijn eigen genre in gang: ‘future noir’, ‘retrowave’ of simpelweg ‘Stranger Things Music’. Het geluid van The Upside Down is zijn eigen leven gaan leiden.

Wat minder mensen weten, is dat er een band achter dat geluid schuilgaat. Of toch de helft van een band. Kyle Dixon en Michael Stein zijn de twee vierde van Survive, een synthkwartet uit Austin, Texas. Twee jongens die in de vroege jaren tachtig geboren werden, een voorliefde deelden voor de analoge electronica van hun jeugdjaren en een band oprichtten, terwijl Stein in een shop met vintage synthesizers werkte. Nerdy dertigers met een zwak voor eighties-popcultuur: enige parallellen met Matt en Ross Duffer, de makers van Stranger Things, lijken geen toeval.

Hoe zijn de Duffer Brothers bij jullie terechtgekomen?

Michael Stein: Via Spotify. Of eigenlijk: via het algoritme van Spotify. Een paar jaar geleden waren we met Survive op de soundtrack van The Guest beland, een film van de regisseur van V/H/S. Via die film zijn de nummers een eigen leven gaan leiden op Spotify. We zitten niet meteen in een grote scene: als je veel luistert naar elektronische, soundtrackachtige muziek kom je ons op een of ander moment wel tegen in je ‘recommended artists’.

De Duffers hadden Dirge, een track van onze eerste elpee, gebruikt voor hun mock trailer, het promofilmpje waarmee ze televisienetwerken afgingen om de show te pitchen. Zodra ze groen licht hadden gekregen, zijn ze beginnen na te denken over de soundtrack. En omdat Dirge zo goed bij de sfeer van hun trailer paste, dachten ze: ‘Waarom vragen we het niet gewoon aan die gasten?’

Kyle Dixon: Ik herinner me die mail nog goed. ‘Hey, we zijn bezig aan een scifireeks voor Netflix met Winona Ryder. Willen jullie de soundtrack doen?’ Meer stond er niet in. Meer hadden we ook niet nodig om enthousiast te zijn.

De Duffer Brothers zijn bekend om hun detailzucht: alleen al van het lettertype van Stranger Things bestaan een twintigtal versies. Deden ze even moeilijk over de titeltrack?

Stein: Dat viel mee. Ze waren heel duidelijk over wat ze wilden. Er was een moodboard met korte scènes uit E.T., Poltergeist en Stand by Me. Ze wilden een elektronische sound, in de lijn van wat Cliff Martinez voor Drive had gedaan. Maar ze wilden vooral dat het een heel eng nummer zou zijn. ‘Het moet kinderen bang maken’, was de opdracht. Ik denk dat er uiteindelijk maar drie versies van het thema gemaakt zijn voor het goed zat.

Dixon: Als je erover nadenkt, is dat thema heel erg nerdy. Er zitten stukjes mellotron in. De baslijn is een vintage Prophet 5, de synth die John Carpenter en Vangelis veel gebruikten. De melodielijntjes komen van een Roland SH-2, een van de lievelingssynths van Aphex Twin en Boards of Canada.

Mensen hebben niet door dat ze naar synthporno aan het luisteren zijn?

Dixon: Zo zouden we het nooit noemen.

Stein: Maar inderdaad, ja. (lacht)

In België werd het thema van Stranger Things onlangs gebruikt voor een video van Schild & Vrienden. Ik gok dat jullie daar n…

Dixon: Is dat die rechtse video? Die hebben we laten verwijderen.

Jullie waren ervan op de hoogte?

Dixon: Ja. Een paar mensen hadden ons via Twitter op de hoogte gebracht. We hebben contact opgenomen met Netflix en die video offline laten halen.

Stein: Het was de eerste keer dat we zoiets meemaakten. We doen ons best om dat soort misbruik te vermijden, maar het is onmogelijk om alles na te gaan. Zoveel mensen gebruiken dat nummer.

YouTube staat vol covers met theremin, harp en gitaar. Er is zelfs een a-capellacover. Hebben jullie een favoriete versie?

Dixon: Iemand heeft een mash-up met een song van Ariane Grande gemaakt die echt heel goed is.

Stein: Een vriend heeft me vorig jaar een filmpje gestuurd van Blink 182, die hun show openden met het thema van Stranger Things. Dat was surreëel. Duizenden en duizenden mensen die applaudisseren voor óns nummer.

Jullie hebben een scene waarin Kraftwerk als ’te commercieel’ wordt beschouwd naar de mainstream gebracht. Hoe kijken jullie daar zelf naar?

Stein: Het klinkt misschien wat raar, maar wij beschouwen ons niet echt als een vintage-synthband. Ja, we gebruiken veel analoge synthesizers en we kunnen een halfuur praten over compressors en sequencers, maar dat is niet echt waar het om draait.

Dixon: We zien onszelf gewoon als elektronische artiesten. De meeste electronicaproducers hebben oude instrumenten rondslingeren. Ik bedoel: Aphex Twin klinkt alsof hij alles met een laptop heeft gemaakt, maar als je meer over hem opzoekt, ontdek je dat hij ook een reusachtige collectie synthesizers heeft staan. We zijn opgegroeid met Warp Records en Rephlex Records: dat is veel meer ons referentiekader.

Stein: Maar om op je vraag te antwoorden: Stranger Things heeft ons naar Moogfest in Durham en Unsound in Polen gebracht. We staan op alle coole plekken voor experimentele elektronische muziek. Dus ons hoor je niet klagen.

Nemen jullie straks ook Stranger Things-visuals mee naar de AB?

Dixon:Marcel Weber heeft een soort installatie van neonbuizen gemaakt die vaagweg verwijst naar het logo van Stranger Things, maar verder wilden we niet gaan. We zijn geen Disneyfranchise. We gaan niet met een gigantisch logo achter ons optreden. Toen we de Stranger Things-concerten toezegden, waren er voorstellen om er een echt Hollywoodspektakel van te maken. We hebben wijselijk gepast.

We moeten niet hopen op rondzwevende vlokken in de zaal?

Stein: (lacht) Dat zou heel, heel cool zijn. Maar nee dus.