De Belg die voor de BBC de muzikale toekomst mocht voorspellen: ‘Dit is te veel gericht op 14-jarigen’

Zijn we binnen een jaar allemaal gek van Pale Waves, Khalid of Sigrid? De BBC gelooft van wel. In het panel dat de omroep samenstelde om haar Sound of 2018 te bepalen, zat één Belg, Jarri Van der Haegen. Met hem lichten we de top 5 van de poll door.

Voor muzikale ontdekkingsreizigers is het bij het begin van een nieuw jaar weer uitkijken naar de BBC Sound of… . Muziekjournalisten en platenbonzen stellen telkens een lijst op van talenten die ze in het jaar dat volgt potten zien breken. Onder meer Adele, Mika, Ellie Goulding en Jessie J topten de lijst van ‘hun’ jaar.

Dit jaar mocht er één Belg meestemmen: Jarri Van der Haegen, stichter van muziekblog Disco Naïveté en manager van onder meer Tsar B en WWWater. ‘Sinds vorig jaar is de jury uitgebreid met niet-Britten. Dat heeft nu al effect, want de Noorse Sigrid is de eerste winnaar die niet Brits of Amerikaans is.’

Verder is het variatie troef, zonder dat een bepaald genre overheerst. De longlist van zestien acts bevatte wat minder hiphoppers dan die van 2017, maar tegelijk vermengen veel acts, zoals Khalid en IAMDDB, wel hiphop in hun sound. Ook de top 5 (zie hieronder) is gevarieerd, al ontbreekt er een echte rockact.

Wat wel opvalt, stelt Van der Haegen vast, is dat de soloartiest heerst. ‘Op de longlist stonden maar twee bands, Superorganism en Pale Waves. De Sound of.. is dan ook voor een groot deel een kwestie van marketing. Een individu, met zijn eigen verhaal, is gemakkelijker in de markt te zetten dan een band.’

5. Pale Waves

WIE? Pale Waves deelt twee dingen met The 1975, de band waarmee ze ooit op tournee ging: roots in Manchester en een voorliefde voor synthpop uit de jaren 80. De melodieën blijft als behangerslijm aan je hersenpan kleven, de teksten bezingen de zwartste kanten van de liefde. Moesten we nog zeggen dat zangeres Heather Baron-Gracie een grote fan is van The Cure?

JARRI VAN DER HAEGEN: Ik volg deze band al heel lang, nog voor ze onder de vleugels van The 1975 terechtkwamen en singles uitbrachten. Toen waren hun nummers nog iets meer grungy, terwijl hun singles me iets te gladjes zijn. Ze noemen zich nog altijd een gitaarband en dossen zich ook zo uit, maar dat uit zich niet meer in hun muziek. Hun sound zie ik live nog wel emoties losweken bij een concertpubliek.

4. Khalid

WIE? Hoe beloftevol kan je iemand met vijf Grammynominaties op zak nog noemen? Khalid is, balancerend tussen hiphop en pure pop, dan ook een kind van zijn tijd. Nog een kenmerk van een hippe vogel: samenwerkingen. Ook op dat gebied scoort deze amper 19-jarige Amerikaan, die het afgelopen jaar onder anderen met Lorde, Calvin Harris en Marshmello in de studio dook.

VAN DER HAEGEN: Ik snap wel dat hij nog in het lijstje staat, hoor. De opmars van Khalid is tot nu toe vooral een Amerikaans verhaal. In Europa is hij veel minder bekend, maar er zit voldoende geld en expertise achter hem om daar snel verandering in te brengen. Ik zag hem live, in het voorprogramma van Lorde, en vond hem daar al niet te overtuigend. Hij zit ergens tussen Frank Ocean en Drake in, maar spannend is het allemaal niet. Een single als Young Dumb & Broke vind ik bijvoorbeeld te veel op 14-jarigen gericht.

3. IAMDDB

WIE? Fans van de Sound of 2017, Ray BLK, kunnen ook dit jaar hun hartje ophalen aan een straffe, vrouwelijke urbanstem. IAMDDB – dat staat voor I Am Diana De Brito – drapeert haar stembanden rond gelijke delen trap, soul en hiphop, met heerlijk trippende nummers tot gevolg. Live entertaint ze haar publiek door onder meer uit te wijden over haar geprefereerde smoormuziek.

VAN DER HAEGEN: Tot drie maanden geleden had ik nog nooit van IAMDDB gehoord. Ik leerde haar kennen toen WWWater haar support act was tijdens een show in Amsterdam. Het viel me meteen op dat iedereen in de zaal al haar teksten meezong. In België speelde ze twee keer voor een volle ABClub, wat aantoont dat ze ook hier al haar fans heeft.

Muzikaal maakt ze deel uit van een lichting straffe madammen met een voorliefde voor hiphop, zoals ABRA en Princess Nokia, die sterke liveconcerten neerzetten en het verder niet te moeilijk willen maken. In mijn ogen kan ze nu twee richtingen uit: ofwel richting gladde productie à la Nicki Minaj, ofwel richting een onafhankelijk parcours. Voor mij is ze de act in de top 5 met het meeste groeipotentieel.

2. Rex Orange County

WIE? In de categorie ’19-jarigen waar we nog van gaan horen’ hoort ook deze man thuis. De twee albums die hij tot nu toe uitbracht – hij speelde ze volledig zelf in en dropte ze vervolgens op Soundcloud – zijn de eclectische soundtrack bij het miezerige Engelse plattelandsleven waar Alex O’ Connor – zo heet het schoffie echt – in opgroeide. Mocht u fan zijn, besef dan dat u in dezelfde club zit als Tyler, the Creator.

VAN DER HAEGEN: Ik twijfel er sterk aan of Rex Orange County wel echt zo doe-het-zelf is als hij wil laten uitschijnen. De laatste weken krijg ik zoveel mails en promomateriaal van hem aan dat ik niet kan geloven dat hij dat allemaal zelf heeft bekostigd. Volgens mij heeft hij dus getekend bij een platenfirma. Nu ja, zijn folky popsongs hebben wat charme nodig.

Dat hij in de top 5 is geraakt, verbaast mij. Van de Sound of… verwacht ik dat ze kunnen doorgroeien naar grote zalen, maar dat zie ik hem niet doen. Binnen enkele jaren zie ik hem wel een tourneetje doen langs het Europese clubcircuit, maar om verder te geraken heeft hij niet de juiste sound.

1. Sigrid

WIE? Scandinavië heeft een traditie van popprinsessen, van Robyn tot Tove Lo. De nieuwste in het rijtje is een twintigjarige Noorse die uitgelachen werd door oude mannen op songschrijfsessies en op basis van die ervaring een instant internethit schreef.

Don’t Kill My Vibe werd door BBC Radio 1, en daarna door de muziekblogosfeer, unisono de hemel in geprezen. Sindsdien cruiset ze op de snelweg naar popheldendom, met onder meer een passage in de Justice League-soundtrack en een optreden bij Jools Holland.

VAN DER HAEGEN: Het is de eerste keer dat een scandipopster de Sound of… haalt en meteen is het een perfect voorbeeld. Ik herinner me dat, nog voor Don’t Kill My Vibe uitkwam, overal in de muziekindustrie mensen constant over haar praatten. Platenfirma’s rolden bij wijze van spreken vechtend over straat om haar te tekenen.

Ze heeft een goede stem en schrijft daar de goede songs voor. Het is een jong meisje bovendien, met een breed toegankelijke stijl. Alle muziekliefhebbers die ik ken, zijn dan ook aan het wachten tot het onvermijdelijke gebeurt en Sigrid de overstap maakt naar de écht grote podia.