Countryzangeres Faye Webster verveelde zich al vóór het cool werd (haha)

Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

‘You make me wanna cry in a good way’, zingt Faye Webster ergens op haar nieuwe album I Know I’m Funny Haha, een parel van een countrysoulplaat. (En wat doet die ‘Haha’ daar in de titel?)

Wanneer de thermometer nog eens de kaap van de dertig graden rondt, denk dan aan Faye Webster. Haar nieuwe album I Know I’m Funny Haha laat zich namelijk het best lekker lui onder een loden zon beluisteren, met een draaiende ventilator en kraakverse ijsblokjes bij de hand. En ze neemt meteen een optie op onze favoriete albumtitel van het jaar. Zeker omdat ze de bewuste woorden op die plaat kurk- maar dan ook kurkdroog in de microfoon fluistert.

Faye Webster: Om met een knipoog in de verf te zetten dat ik zelf zeker níét de grootste komiek ben, maar dat ik wel van lachen houd. ‘Haha’: niemand zegt of zingt dat letterlijk, net daarom vind ik het grappig.

Er wordt naar aloude countrytraditie nochtans behoorlijk wat afgesnotterd in je teksten, maar niet altijd uit miserie. ‘You make me wanna cry in a good way’, zoals je zingt.

Webster: Ik hou wel van een potje huilen, ja. (lacht) Ten tijde van mijn vorige album (Atlanta Millionaires Club , waarmee ze in 2019 doorbrak, nvdr.) kon ik me echt wentelen in verdriet. Ik putte er een vreemd soort kracht uit. Maar tegenwoordig sta ik met meer hoop in het leven. En ik heb geleerd om niet meer enkel aan songs te werken wanneer ik ’s avonds laat in m’n eentje in een melancholische bui ben. Zo is de helft van de nummers op deze plaat vorig najaar geschreven, toen ik tijdens de lockdown elke dag samen met mijn vriend doorbracht. Maar ook de happy songs klinken soms een beetje triest, dat is waar. Macht der gewoonte, zeker?

Dat mijn single bij Obama’s favoriete songs van 2020 hoorde, was een leuk cadeautje. Wie wil er nu niet in een lijstje tussen Bob Dylan u0026#xE9;n Travis Scott staan?

Het is vooral een extreem ontspannen album. Heel erg lui, eigenlijk, maar in a good way.

Webster: Ik ben altijd een zeer ontspannen, laidback persoon geweest. Een echte huismus. Mijn huis is mijn safe space. Als het niet moet, dan kom ik het liefst zo weinig mogelijk buiten.

‘I used to love getting bored’, zing je zelfs in A Stranger.

Webster: En dat is eigenlijk nog steeds zo. Gewoon thuis doelloos rondhangen en de dingen op me af laten komen: heerlijk vind ik dat. ‘Fomo’ is me compleet vreemd. Er hebben me trouwens al behoorlijk wat mensen bedankt omdat ze zichzelf herkennen in de songs. Of omdat ze denken dat deze plaat over de pandemie gaat. Dat is dus niet zo. Ik verveelde me al voor het cool was, voor iedereen het begon te doen! (lacht)

Je hebt ook de perfecte, niet-coole huis-tuin-en-keukenhobby: jojoën.

Webster: Ik heb zelfs een gepersonaliseerde jojo die ik als merchandise verkoop: de Pigeon, naar een van de songs op Atlanta Millionaires Club. Typisch Faye: als ik eenmaal een hobby vind, wordt het een obsessie en ga ik er volledig voor. Dan moet ik het helemaal onder de knie krijgen voor ik verder kan naar een nieuwe interesse. Ik bezoek zelfs jojokampioenschappen, om inspiratie op te doen. En ik heb een grote verzameling gesigneerde jojo’s, van alle beste spelers in het land. Omgekeerd heb ik na concerten al veel jojo’s van andere mensen gesigneerd. Het is een raar wereldje. (lacht)

Hoe zit het met die andere passie van je, fotografie?

Webster: Door de pandemie en social distancing heb ik jammer genoeg al lange tijd geen portretten meer gemaakt. Daardoor ben ik me gaan toeleggen op straatfotografie. Just point and shoot.

Een beetje zoals je in je songs doet?

Webster: De kleine, spontane, vertrouwde dingen, daar schrijf ik het liefst over, inderdaad ja. Just the normal, boring stuff, you know.

In de titeltrack van je nieuwe album klinkt het ‘right now we both want to be rockstars’. Wie was de eerste rockster die je zelf wilde zijn?

Webster: Dat moet Avril Lavigne geweest zijn. Toen ik in junior high zat, maakte ik op onze oprit amateuristische videoclips op haar muziek. (lacht) Ik ben opgegroeid in een huishouden waar vooral country en Elvis Presley te horen was. Avril Lavigne was een van de eerste artiesten die me deed beseffen dat er nog een ándere muziekwereld bestond. Maar mijn smaak is vanaf toen snel geëvolueerd, hoor. (knipoogt)

Better Distractions, de eerste single uit I Know I’m Funny Haha, prijkte in 2020 op het eindejaarslijstje van Barack Obama. Hoe heb je dat gevierd?

Webster: Dat was nogal absurd. Ik zat voor Kerstmis bij mijn grootouders thuis toen ik het te weten kwam. Iedereen haalde de schouders op. (lacht) Maar het was een leuk cadeautje op het einde van wat toch al een vrij bizar jaar was. Wie wil er nu niet in een lijstje tussen Bob Dylan én Travis Scott staan? Ik heb zo’n vermoeden dat mijn naam gevallen is dankzij Sasha, Obama’s oudste dochter. (kurkdroog) So that made me feel very cool.

Ik heb al verschillende interviews met je gelezen waarin je zegt ‘I feel like I already made it’. Het begint als een zelfhulpmantra te klinken.

Webster: Ik ben gewoon oprecht blij met wat ik doe. Ik maak muziek en ik kan er mijn huur mee betalen. Ik zou niet weten wat ik nog meer uit het leven wil halen. Meer succes en meer roem? Meer geld? Goh, ten koste van wat? Nee, jong, liedjes schrijven en me amuseren met mijn vrienden, dat volstaat.

Haha?

Webster: Honderd procent níét haha. (lacht)

I Know I’m Funny Haha

Uit op 25/6 bij Secretly Canadian.

Faye Webster

Geboren in 1998 in Atlanta, Georgia.

Debuteert op haar zestiende met Run and Tell, uitgebracht in eigen beheer.

Haar tweede, titelloze album verschijnt in 2017 op indiehiphoplabel Awful Records.

Breekt door met Atlanta Millionaires Club (2019).

Lokt als portretfotografe rappers als Killer Mike, Offset en Lil Yachty (een oude klasgenoot) voor haar lens. Webster werkte ook al voor Nike en regisseert haar eigen kleurrijke video’s.

Voor fans van Cat Power, Bobbie Gentry, Bedouine en Gram Parsons.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content