Op papier lijken de postpunkpioniers van Wire echt iets voor Sinner’s Day. Helaas: dit is de enige groep die dat Koud Van Oud-gebeuren nooit zal kunnen krijgen.

Da gig: Wire in 4AD, Diksmuide, 04/11

In één zin: Met nieuwe songs die (nog) niet overtuigden en vreemde keuzes uit de back catalogue gunde Wire zichzelf een lange aanloop, maar de verhoopte sprong was er dan ook naar.

Hoogtepunten: Zonder twijfel ‘Spent’, het laatste nummer van de reguliere set. Eén opdringerige, alarmerende, mooi geblutste, van begin tot eind doordenderende riff, en – om het met de woorden van slechts één uitbundige toehoorder te zeggen – ‘allemans kop eraf!’.

Wire is Nogal Tegendraads. Hits hebben ze nooit gehad, maar als dat wel zo was, zouden ze ze niet spelen. Liever splitten (ze deden het al twee keer) dan slechte platen maken (wat een zeldzame keer óók wel is voorgevallen). Want stilstaan is achteruitbollen. Of erger: zoals tijd- en geestesgenoten Gang Of Four studiotijd verkwanselen door je 25 jaar oude songs opnieuw in te blikken. Wire past voor zwarte nostalgie. De drie kernleden – Colin Newman, Graham Lewis en Richard ‘Gotobed’ Grey – zien de 60 naderen, maar schelen kan het hen niets: nog altijd boksen ze platen in elkaar waaraan heel wat jonge bandjes, vol van vuur en dowloadcijfers en zichzelf, een punt kunnen zuigen.

Het Wire van 2010 is niet langer de groep die aan het begin van dit decennium haar derde carrière inzette met de brutale, haast militaristische Sturm Und Drang van de eerste ‘Read & Burn’-ep. Sla er de jongste langspeler ‘Object 47′ (2008) nog ’s op na, en hoor een gebalde en krachtige, maar ook gestroomlijnde band, die de contrasterende stijlen van zijn begin- en middenperiode perfect weet te verzoenen. Afgaande op de zes nieuwe songs die we in Diksmuide gepresenteerd kregen – voorbodes van het begin januari te verschijnen ‘Red Barked Tree’ – zal het Wire van 2011 een opvallend poppy bedoening zijn. Colin Newmans schuld, als we iemand uit de entourage van de groep mogen parafraseren.

We konden alleen maar vaststellen hoe het optreden met het verse voer van ‘Smash’ en ‘Clay’ veeleer uit de startblokken slófte, zoeken als het kwartet (de jonge gitarist Matt Simms hoort er tegenwoordig ook bij) nog deed naar de goeie drive. ‘Drill’ – eigenlijk geen song maar een leeg canvas dat elke keer weer op een andere manier wordt bekliederd – klonk in Diksmuide als vroege techno, maar dan zonder de inherente opwinding. Andere oudjes zoals ‘German Shepherds’ en ‘Kidney Bingos’ wekten verbazing: waarom net dié muizengrote nummers uit een van reuzen wemelende back catalogue lichten, en ze live ook nog eens grijzer neerzetten dan ze al zijn?

Toch was het niet al neuspeuteren wat de klok sloeg. Want op de valreep geraakte de band dan toch in de juiste versnelling. Het nog onbekende ‘Moreover’ wierp zich op als de schoenlepel waarmee we ‘Red Barked Tree’ alsnog vlot in zullen kunnen glijden. Met ‘Two People In A Room’ en ‘106 Beats That’ (van het nog steeds fenomenale debuut ‘Pink Flag’ uit 1977) ging het almaar verbetener, harder en snerender naar het absolute hoogtepunt ‘Spent’. Eén opdringerige, alarmerende, mooi geblutste, van begin tot eind doordenderende riff, en – om het met de woorden van slechts één uitbundige toehoorder te zeggen – ‘allemans kop eraf!’.

De twee bisronde waren beknopte samenvattingen van de reguliere set: eerst wat doelloos fröbelen om daarna de pletwals toch aan de praat te krijgen. Dus ja, het was schrikken om tijdens ‘Adapt’ de flutshoegazer van Lush véél te dichtbij te horen komen. Maar ‘Underwater Experiences’ en vooral het danig vertimmerde ‘Pink Flag’ lieten er tot onze opluchting geen twijfel over bestaan: Wire kan voor de zestienjarigen van vandaag wel degelijk nog relevant zijn. Gewoon niet splitten, da’s alles.

DE SETLIST: Smash (Nieuw)/ Clay (N)/ Mekon Headman/ Advantage In Height/ Drill/ Please Take (N)/ The 15th/ German Shepherds/ A Flat Tent (N)/ Kidney Bongos/ Moreover (N)/ Two People In A Room/ 106 Beats That/ Spent// Adapt (N)/ Boiling Boy/ Underwater Experiences// He Knows/ Pink Flag

Kurt Blondeel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content