Trixie Whitley imponeert het Rivierenhof

© Belga

Het Antwerpse Openluchttheater tot de laatste centimeter vullen, nog voor je een debuutalbum in je merchandisingstand kunt leggen, faut le faire. Trixie Whitley bewees dat ze alle lof van haar groeiende fanbase dubbel en dik waard is, daar konden enkele stuntelige haperingen niets aan veranderen.

Wie op tijd van het strand of de barbecue richting Rivierenhof was vertrokken, zag hoe de zon verdween op het moment dat de Gents-New Yorkse met haar driekoppige band het podium opkwam, en zo de broeierige, donkere soul van de blondine het perfecte kader gaf. Trixie stelde er haar in het najaar te verschijnen debuutalbum voor en was zichtbaar verbaasd dat veel mensen kwamen luisteren “naar liedjes die jullie nog nooit gehoord hebben”. Daarmee onderschatte ze nochtans haar publiek,. De nummers die een herkenningsapplaus meekregen, waren namelijk niet op een hand te tellen.

Door met een felle versie van ‘I’d Rather Go Blind’ de set te openen, maakte Trixie duidelijk dat ze een pak verder staat dan pakweg een jaar geleden, toen dat doorbraaknummer steevast onderaan de setlist stond. Niet alleen muzikaal, maar ook persoonlijk is de nog steeds maar vijfentwintigjarige schone zichtbaar opengebloeid. Het verlegen meisje is een goedlachse, zelfzekere en spontane vrouw geworden, die zichzelf moet verplichten om haar ooit zo houterige bindteksten nu te beperken tot een zin of drie, vier.

Zo vertederend ze tussen de nummers door het (mannelijke) publiek op haar hand kreeg, net zo brutaal zorgde ze voor kippenvel tijdens de soms hartverscheurende ballads. Publieksfavoriet ‘Pieces’, was een eerste dramatische hoogtepunt, dat liet zien hoe ver de mogelijkheden van haar stem reiken. Maar ook wanneer Trixie met de gitaar rond de hals een stevige blues inzet, komt het enorme spectrum van die stem uit de verf. Trixie fluisterde bij momenten bijna huilend, croonde met de soul van haar zwarte voorbeelden en haalde seconden later verbijsterend uit.

Op haar eentje aan de vleugelpiano is Trixie op haar allerbest – dat bewezen ‘Undress Your Name’ en ‘I Breathe You In My Dreams’, songs die ze brengt als een blanke Alicia Keys, met een ontroerende overgave en kracht. Vooral bij dit laatste lijkt ze die arme piano de schuld te geven van alles dat al is misgelopen in haar leven.

Enkele schoonheidsfoutjes waren nodig om ons eraan te herinneren dat Trixie Whitley nog steeds aan het begin van haar carrière staat. Een nummer dat afgebroken werd omwille van een fout gestemde gitaar, een stuk tekst dat ze kwijt was … Het haalde de vaart enkele keren helemaal uit de set, die zo naar het einde toe wat op een try-out begon te lijken. Maar deze accidents de parcours vergaf het publiek haar probleemloos. De perfecte set is voor straks, wanneer dat album er eindelijk is en de podia veel groter zullen worden.

Toon Heylen

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content