Focus ging ‘New York’s official coolest new band’ monsteren op het grindterrein van een keet Austin, Texas, waar de avond voordien nog Muse als verrassingsact had gestaan.
‘New York’s official coolest new band’, toeterde NME vorig jaar. Dergelijke etiketten waaien in Britse muziekbladen meestal snel weer weg door de bries van een nòg nieuwere hype, maar toch: zó snel zullen The Drums niet vergeten zijn.
Wij gaan de Brooklynse band monsteren op het grindterrein achter Stubb’s, een keet op de hoek van 8th en Red River Street, waar de avond voordien nog Muse als verrassingsact heeft gestaan. Het weer is perfect: The Drums spelen de songs uit hun debuut-ep ‘Summertime!’ terwijl een nijdige wind de kou door alle kledinglagen heen blaast. De esthetiek van de groep is namelijk gedipt in de tegenstelling tussen simpele, naïeve gitaarmelodietjes en zwaarmoedige teksten. Of zoals ze zelf zeggen: alsof Sun en Factory Records zijn samengesmolten.
In de talloze mp3’s die het net te bieden heeft, hoor je zowel de galmende tienergothic van de sixties-meidengroep The Shangri-La’s als de gezwollenheid van Britse eightiesbands als The Teardrop Explodes en Echo & The Bunnymen. Live klonk het allemaal wat lichtvoetiger. Je verwachtte grote gebaren, maar je kreeg ietwat parmantige maniertjes. En de blijkbaar onstuitbare drang van The Drums om de perfecte popsong te schrijven, resulteerde voorlopig slechts in heel aardige deuntjes.
De aankomende nieuwe single ‘Best Friend’, de instant-pop van ‘I Felt Stupid’, het van een wrange tekst (‘You’re full of horseshit’) voorziene ‘Don’t Be A Jerk, Jonny’: stuk voor stuk waren het songs ontworpen om na één beluistering tussen je oren te blijven hangen. Daarbij doemde wel een zekere eenzijdigheid op, maar die werd af en toe de pas afgesneden door een stilistische kunstgreep: het fluitmotief in het rotaanstekelijke ‘Let’s Go Surfing’, of het slepende drama in ‘Down By The Water’.
Zanger Jonathan Pierce, die het Amerikaanse publiek tijdens het half uur durende setje voortdurend met een Brits accent aansprak, heeft de ambitie om een nieuwe Morrissey te worden, maar voorlopig blijft hij nog steken op Simon LeBon. Gek genoeg irriteerde dat niet. Ga The Drums zien op een zomerfestival, en hoop dat het een beetje regent.
Kurt Blondeel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier