The Bony King of Nowhere @ ABClub

Twee jaar na zijn alom bewierookte debuut kwam de Gentse songwriter Bram Vanparys, alias The Bony King of Nowhere, onlangs op de proppen met het al even fraaie ‘Eleonore’. Die plaat kwam hij, samen met zijn band, live voorstellen in het afgeladen clubzaaltje van de AB.

DA GIG: The Bony King of Nowhere in ABClub, Brussel op 16/3

IN EEN ZIN: Bram Vanparys en zijn band brachten een goed uitgebalanceerde, organische folkrockset die niet gespeend was van schoonheidsfoutjes, maar waarin vooral de knappe samenzang opviel.

HOOGTEPUNTEN: ‘There I Am’, ‘Alas My Love’, ‘Travelling Man’, ‘Sleeping Miners’, ‘Eleonore’.

DIEPTEPUNTEN: niet gehoord.

BESTE QUOTE: “Hallo iedereen, bonsoir tout le monde”. The Bony King of Nowhere sprak de hele avond in onderschriften.

Een zekere portie eigenzinnigheid is The Bony King niet vreemd. Want hoewel hij nog maar enkele weken geleden bevallen was van zijn tweede cd, bestond hij het, in de aanloop naar het doopfeest, al enkele nummers te introduceren die vermoedelijk op zijn derde langspeler zullen prijken. De zanger laat er geen gras over groeien, zoveel is duidelijk.

In Brussel stapte hij, slechts gewapend met zijn stem en akoestische gitaar, het podium op en bewees hij met ‘Across the River’ en ‘Night of Longing’ dat zijn inspiratie nog lang niet is opgedroogd. Het nummer waarmee hij de avond opende is binnenkort trouwens te horen in ‘Les Géants’, de nieuwe film van de Waalse cineast Bouli Lanners.

Tijdens die eerste minuten kon je het al vaststellen: Vanparys’ geheime wapen is zijn heldere, wendbare stem, die hij inmiddels met meer kracht en trefzekerheid hanteert dan vroeger. Af en toe klinkt hij nog wel als het folky broertje van Thom Yorke, maar zijn voordacht is spontaner en persoonlijker geworden. Vanaf ‘Girl From the Play’ werd hij geassisteerd door een vierkoppige band, die zijn liedjes omzwachtelde met een organische folkrocksound.

Zoals verwacht werd de nieuwe cd ‘Eleonore’ integraal de set binnengesmokkeld, maar The Bony King of Nowhere plukte ook met een zekere regelmaat nummers uit zijn vorige langspeler. Het zacht wiegende ‘Everything I Like’ werd versierd met een spinnend orgeltje en ‘There I Am’, dat op een schuifelend ritme was geplant, werd door gitarist Gertjan Vanhellemont van een grofkorrelige maar zeer terzake doende solo voorzien. Jammer genoeg was dit een van de weinige momenten waarop de muzikanten buiten de lijntjes mochten kleuren, want net dat lichtjes deraillerende zorgde ervoor dat je extra de oren ging spitsen.

Met het sober gebrachte ‘Favourite’ gaf de Knokige Koning aan dat hij ook pure pop in de vingers heeft, maar naar de geestdriftige reacties op ‘Alas My Love’ te oordelen waren de toeschouwers vooral onder de indruk van de fraaie backingkoortjes. “Wel, het volgende nummer is nóg beter”, merkte Vanparys verbouwereerd op.

Dat de recentere songs nauwelijks afweken van de plaatversies, hoefde niet te verbazen: ‘Eleonore’ werd namelijk, met precies dezelfde medeplichtigen, live in de studio ingeblikt. Dus dook in ‘Hear Them Calling’ een twangy ‘Twin Peaks’-gitaartje op, bleek ‘The Poet’ (de bewerking van een gedicht van Willem Elsschot) qua instrumentatie bevrucht door een mid-sixties Dylan en lonkte ‘The Garden’ nadrukkelijk naar de jonge Leonard Cohen. ‘Travelling Man’, nóg een gloednieuwe song, overtuigde vanaf de eerste noot en was misschien wel het beste dat The Bony King of Nowhere tot dusver uit zijn pen had geknepen. Maar ook de geïnspireerde toetsenbijdragen van Cleo Jansse en de prachtige, vaak onaardse samenzang in ‘Going Home’, ‘Sleeping Miners’ en ‘Eleonore’ hielden ons moeiteloos bij de les.

Iets minder enthousiast waren we over de kneuterige bindteksten. Vooral het feit dat Vanparys iedere mededeling ook nog eens in het Frans herhaalde, deed op den duur potsierlijk aan. De arrangementen waren weliswaar mooi uitgebalanceerd, maar klonken ons vaak iets te proper in de oren en in een song als ‘Mother’ zong The Bony King op het zeurderige af. Er is dus nog wat werk aan de winkel, al maken we ons sterk dat die enkele schoonheidsfoutjes over enkele optredens wel zullen zijn weggewerkt. Zo lang Bram Vanparys in het koningshuis zetelt, mag de republiek dus nog even wachten.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Across the River / Night of Longing / Girl From the Play / Everything I Like / There I Am / Hear Them Calling / Going Home / The Poet / Favourite / Alas My Love / The Garden / Travelling Man / Sleeping Miners / Some Are Fearful / Eleonore // Mother / Maria

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content