Stikstof serveert in de AB overlast voor de hele familie

Chaud, chauder, chaudst: geen betere plek om te ervaren hoe hot Stikstof is dan in hun eigen hometown. De rapcrew rond Zwangere Guy vloerde de Ancienne Belgique woensdagavond met ippon.

‘Wie is er chaud voor vanavond?!’ Zwangere Guy vraagt het met de zelfzekerheid van een bokser die wéét dat de tegenstand al mentaal KO is. En zelfzeker zijn mag hij: samen met zijn maatjes Jazz, Astrofisiks en dj Vega leverde hij vorige maand nog de meer dan puike plaat Overlast af, een j’accuse en tegelijk een ode aan hún Brussel. Daarmee naar de AB trekken moet voor de groep zowat de ultieme muzikale homerun zijn.

Maar de eerste slagman van de avond is Nah, een Amerikaans die in Brussel woont en in het midden van de parterre een kleine drumkit en een hoop elektronica heeft neergepoot. Daarachter ontpopt hij zich als een kloon van John Bonham die stage heeft gelopen bij Boys Noize en na de uren weleens een vinyl van J Dilla oplegt. Opstaan van zijn kruk doet hij enkel om zijn sores uit te schreeuwen in de microfoon of op een toeschouwer naar keuze te leunen. Niet dat het immer schuchtere Belgische publiek altijd wil meewerken, maar met de laatste twee nummers, steunend op elektronicapatronen waar de Dewaelebroertjes goedkeurend voor zouden knikken, krijgt Nah dan toch de vlam in de pijp.

Dan moet Vega, die al scratchend de intro van de show voor zijn rekening neemt, veel minder moeite doen om de AB op te warmen. Zijn entree laat de zaal voor het eerst juichen. Zwangere Guy die de eerste strofe van 2010 inzet? Tweede open doekje. Astrofisiks en Vega koppen de voorzetten gretig binnen. 4-0 na vijf minuten spelen: kan iemand ons uitleggen waarom deze jongens het WK-lied niet mogen zingen?

Ook zonder de Rode Duivels of de affaire-Damso hebben de jongens genoeg te vertellen, over hun stad en hun land. ‘Op wie moet ik gaan stemmen? Verkochte stad / De top 10 van de politiek, die ben ik zat’, klinkt het in Def. ‘Fuck de N-VA en het hele wespennest’, fulmineren ze in 1000 milligram, ook in de AB featuring het West-Vlaamse rapgodenkind Brihang. In de psychedelische visuals herkennen we Brusselse cafés, beelden van rellen en het bebloede gezicht van een meisje, eindeloos gereproduceerd. Het gaat er bij het opvallend diverse publiek – waaronder opvallend veel gezinnen – in als zoete koek. U weet werkelijk niet hoe bevreemdend het is om een jongetje, dat onmogelijker ouder dan 8 jaar kan zijn, ‘gijse vieze vuile fucking hoerenzoon’ mee te zien lippen.

Waar de Stikstoffers in het begin nog één voor één hun strofes afwerken, vinden ze elkaar tijdens de show almaar beter en komen ook Astrofisiks en Jazz meer in het stuk voor. Het blijft wel Zwangere Guy die de wolfpack aanvoert en de strakste flow van de drie aanhoudt. Hij is ook de man die met statements strooit en de wild in het rond hossende AB het vlotst naar het kookpunt brengt. Wanneer de band nog eens duidelijk stelt dat ze er staan om het spel af te breken, reageert het kluwen van dampende lijven, waaruit nu en dan een wietwolkje stijgt, zo extatisch dat we blij zijn in de plaats van AB-baas Kurt Overbergh dat diens boîte überhaupt nog een gevel heeft.

De vendelzwaaiers van de hiphopgeneratie – niet met een Vlaamse of Belgische, maar met een Brusselse vlag – ronden hun grote thuistriomf af met Frontal en Alambetant. Nog één keer springt de AB alles uit het lijf, terwijl Guy de laatste handjes schudt en, met een opgestoken middelvinger achter hem geprojecteerd, Philippe Close, Bart De Wever en Filip De Winter nog één keer verwenst. Noteer bij wijze van conclusie dat Stikstof heden ten dage op één staat in de lijst van Brusselse exportproducten, chauder dan een wafel en met meer ballen dan het Atomium. Peace!