Silversun Pickups @ ABClub: Iets te kwistig met Mr. Proper

© Yvo Zels

De enige radiohit die Silversun Pickups in ons land ooit hebben gehad, dateert al van 2007. Toch bleek dat nog altijd te volstaan om de ABClub helemaal te doen vollopen met hardcore-fans die alle nummers van de Californische groep woord voor woord meezongen.

DA GIG: Silversun Pickups in ABClub, Brussel op 6/3.

IN EEN ZIN: Zelfs in een kleine zaal klonken de gespierde songs van Silversun Pickups alsof ze hunkerden naar een luchthavenloods.

HOOGTEPUNTEN: ‘Lazy Eye’, ‘Well Thought Out Twinkles’, ‘Circadian Rhythm (Last Dance)’, ‘Ragamuffin’, ‘Kissing Families’…

DIEPTEPUNTEN: geen.

QUOTE van Brian Aubert: “Ha, dit was leuk. Maar het wordt nog leuker, want ik kan jullie nu al vertellen dat we elkaar deze zomer terug zullen zien.”

Silversun Pickups zijn afkomstig uit Silverlake, een gegoede buurt in Los Angeles, en hun muziek is een gestroomlijnde mix van aan de nineties herinnerende grungegitaren, shoegaze-invloeden en catchy popmelodieën. Centraal in het geluidsbeeld staat de ietwat androgyne stem van zanger-gitarist Brian Aubert, die vaak wordt vergeleken met die van Billy Corgan van Smashing Pumpkins.

Eén en ander leverde de groep al enkele Amerikaanse top-tienhits op, maar ondanks het commerciële succes besloten de Pickups hun vierde cd, het in september 2015 verschenen ‘Better Nature’, op hun eigen indielabel, New Machine Recordings, uit te brengen. Op dat werkstuk probeert het kwartet zijn geluidspalet te verbreden en moet de gitaar het steeds vaker afleggen tegen de synths van Joe Lester. Die elektropopfase van de band werd trouwens al ingezet op het uit 2013 daterende ‘Neck of the Woods’. Producer van dienst op beide langspelers was Jacknife Lee: hij bestond het de luide maar gepolijste sound van Silversun Pickups nog verder glad te strijken, een ontwikkeling die beslist niet door iedereen op oorverdovend applaus werd onthaald.

Kim Deal

In de VS speelt het gezelschap haast uitsluitend in grote arena’s, maar tijdens de huidige Europese tournee, die in de AB werd afgerond, diende het noodgedwongen een schaalverkleining door te voeren. Zo’n terugkeer naar het clubcircuit vroeg om een back to basics-aanpak, maar dat leken de dame en heren van Silversun Pickups niet zo erg te vinden. Brian Aubert zocht regelmatig de rand van het podium op, zodat hij neus aan neus met zijn fans kwam te staan. Het kwartet, dat eerder al het Antwerpse Trix en Pukkelpop aandeed, toonde zich overigens verguld dat het ditkeer eindelijk eens in Brussel mocht spelen.

Ook in een kleine zaal klonken de gespierde songs van de Pickups alsof ze hunkerden naar een luchthavenloods. Ze waren alvast niet gespeend van dramatische pauzes of vervaarlijke uitbarstingen, terwijl de frontman in zijn teksten met nostalgie terugblikte op een jeugd zonder verantwoordelijkheden. Zowat de helft van de gespeelde nummers waren afkomstig uit het recente ‘Better Nature’, maar daarnaast werd met een zekere regelmaat teruggegrepen op ‘Carnavas’, het dromerige debuut van de groep, en de wat agressievere opvolger ‘Swoon’. Vooral oudere songs als ‘Well Thought Out Twinkles’, ‘Little Lover’s So Polite’ en ‘The Royal We’ lokten bij de toeschouwers herkeningskreetjes uit. Wie een kritisch oor had meegebracht, stelde echter vast dat in rechttoe rechtaanrockers als ‘Cradle’ of ‘Nightlights’, op de keper beschouwd, niet zoveel opwindends gebeurde.

In Brussel viel andermaal op dat bassiste Nikki Monninger, zeg maar de Kim Deal van de Pickups, als hun grootste troef én geheime wapen fungeerde. Niet alleen stond ze de hele avond met een brede, van ongeveinsd speelplezier getuigende glimlach op het podium, ze zong ook een flinke hap uit ‘Circadian Rhythm (Last Dance)’, één van de highlights van het concert. Toen ze met haar bas tijdens ‘Panic Switch’ ook nog eens een repetitief solospotje kreeg, raakten de fans al helemaal door het dolle heen.

Pathosmeter in het rood

Wat een contrast met de in ijle elektronica verzuipende, gezwollen powerballad ‘Friendly Fires’, die de pathosmeter flink in het rood joeg. Een ander probleem tijdens de set was de overdaad aan midtemposongs. We slaakten dus een zucht van opluchting toen, vanaf ‘Latchkey Kids’, het ritme eindelijk werd opgedreven en de interactie tussen Monninger en drummer Chris Guanlao voor enige extra dynamiek en beweging zorgde. Ook ‘Ragamuffin’, een valse trage met pulserende synths en een hoog gitaardebiet, wist te prikkelen. En met het onverslijtbare ‘Lazy Eye’ gingen alle registers open en alle remmen los. Het was een voorspelbare maar terechte uitsmijter, waarmee Silversun Pickups bewezen dat ze toch al minstens één classic op hun palmares hebben staan.

Tijdens de bissen kreeg de kerel die de hele tijd om ‘Kissing Families’ had staan schreeuwen eindelijk zijn zin en ‘The Wild Kind’ kwam al even energiek en onstuimig de zaal in gedenderd. Al bij al waren we dus getuige van een degelijk concert, dat van vakmanschap getuigde. Een prijs voor originaliteit zullen Silversun Pickups nooit krijgen, maar in de AB legden ze genoeg gedrevenheid aan de dag om het publiek bij de les te houden. Niettemin had het van ons best wat scherper en potiger gemogen. Want Mr. Proper mag dan een product zijn dat in keuken en badkamer zijn nut bewijst, onze muziek hebben we, met permissie, liever zónder.

DE SETLIST: Cradle (Better Nature) / Well Thought Out Twinkles / The Royal We / Nightlight / Circadian Rhythm (Last Dance) / The Pit / Little Lover’s So Polite / Friendly Fires / Latchkey Kids / Panic Switch / Ragamuffin / Lazy Eye // Kissing Families / Dots and Dashes ‘Enough Already) / The Wild Kind.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content