Als de groeicurve van een oer-Antwerpenaar als Tourist LeMC almaar omhoog blijft gaan, lonkt ooit, op een dag, het Sportpaleis. De stadstroubadour speelde er vrijdag zijn grootste concert tot nu toe, met succes.
We moeten daar eerlijk in durven zijn, Tourist LeMC trok al met een kleine toegift van onze sympathie naar het belangrijkste optreden uit zijn carrière tot dusver. Dat zit zo: in augustus van deze zomer reisden hij en ondergetekende samen naar Congo, in het kader van een reportage voor de 11.11.11-campagne rond Changemakers, waarvan u het campagnelied Ubuntu inmiddels al voldoende op de radio hoorde passeren. In die speciale omstandigheden, waarin eventuele maskers makkelijk zouden afvallen, geraakten we danig onder de indruk van de nederigheid, professionaliteit en zin voor empathie die de Antwerpse MC zes dagen lang etaleerde. Geen masker te bespeuren.
Wat toen ook snel duidelijk werd: hij liep dan al behoorlijk nerveus voor zijn show in het Sportpaleis, enkele maanden later. Als het ware in zijn speeltuin, op wandelafstand van de plek waar hij opgroeide, de Seefhoek. Zou er wel voldoende volk opdagen? Blijven zijn fijngevoelige teksten en Antwerpse rhymes overeind in zo’n massieve hal?
Ja, zo kunnen we na gisterenavond besluiten. Goed, het Sportpaleis geraakte niet uitverkocht, maar met net iets meer dan 12.000 fans liep de ovale bunker toch gezellig vol. Daarbij werd nog maar eens in de verf gezet wat deze Tourist LeMC zo uniek maakt: hij spreekt zowat alle lagen van de bevolking aan. Van fanatieke en luidruchtige voetbalsupporters – die waren duidelijk in groten getale opgedaagd en maakten er achteraf nog een feestje van in de catacomben – tot nette yups met foulards, ouders met hun kinderen, fiere Antwerpenaren, jongens van de straat met bontjassen en kleurrijke sneakers. Blank, zwart, half-en-half. Ze begrepen mekaar.
U kan denken: ja, is dat allemaal niet wat te prekerig, tu0026#xE9; politiek correct? Het is waar: voor scherpe randjes hoef je niet bij Tourist LeMC te zijn.
Dat is wat Tourist LeMC als artiest ook wil uitdragen met zijn muziek. Vandaar zijn engagement bij 11.11.11 bijvoorbeeld. Met zijn campagnelied Ubuntu trapte hij de show ook af. Ingeleid door een sacraal momentje van een zeskoppig koor zorgde de ietwat exotischere nieuwe single meteen voor schwung in de zaal. Tourist vervolgde de avond met een gebedsmomentje, waarmee hij een uur en drie kwartier later ook de set zou afronden. Zijn missie: met zijn muziek een boodschap van verbondenheid prediken. ‘Een moment van bezinning’, noemde hij het zelf. Of in Ubuntu: ‘Ik ben omdat wij zijn.’
U kan daarbij denken: ja, is dat allemaal niet wat te prekerig, té politiek correct? Het is waar: voor scherpe randjes hoef je niet bij Tourist LeMC te zijn. Zijn muziek is eerder een warm deken van troost, met kleurrijke motiefjes en fijnzinnige Antwerpse slogans opgedrukt. Daar mag u cynisch over doen, maar er heerst al genoeg wij-zijdenken in deze polariserende tijden.
Mooi was het om zien hoe Tourist LeMC het volk tot volumineuze Antwaarpse zangstondes kon verleiden bij publiekslievelingen als Liefde Liefde (al meteen in het begin van de set), Tramontane (halfweg), Koning Liefde natuurlijk en afsluiter Horizon -zijn grootste hit tot nog toe werd loepzuiver gezongen door vriend Wally en iets minder toonvast meegebruld door de rest van het Sportpaleis.
Al even knap was de afwisseling met tedere en breekbare momenten. Het kwetsbare duet met Raymond van het Groenewoud in Spiegel. Lichtjes vulden een donker Sportpaleis. Lichtjes vulden ook de ogen van de beide zangers op het podium, die zichtbaar genoten van dit moment de gloire. Eenzelfde speelsheid en dankbaarheid zag je in het duet met Bart Peeters in Meester Kunstenaar, waarvoor Tourist op een bankje ging zitten met een glunderende, liefdevolle Peeters naast hem. Hoogtepunt voor ons was echter een prachtige, haast kerkelijke versie van We begrijpen mekaar, ondersteund door hetzelfde zeskoppige koor van bij de opener.
‘De stress die van zijn schouders viel: hij was vertrokken voor de avond van zijn leven. ‘
Het viel trouwens op hoe goed Tourist LeMC, die het Sportpaleis een zorgvuldig opgebouwde setlist voorschotelde, voorbereid was. Ook zijn band was trouwens in vorm: we hoorden hier en daar een jazzy of swingende saxsolo van Mitya Jansen ertussen, dan weer een reggaeritme van gitarist Dries Henderickx (die ook bij Blackwave speelt), fijnzinnige synthpartijen van Adriaan Van De Velde aka Pomrad of puik drumwerk van Klaas De Somer, de zoon van Kris De Bruyne die niet alleen bij zijn pa, maar ook bij Faces On TV de vellen beroert.
Ook de MC zelf stond scherp en wist het juk van zijn introverte persoonlijkheid van zich af te schudden. Met de armen bij momenten wijd open, het applaus met veel plezier ontvangend. Tourist LeMC heeft duidelijk stappen gezet. Een publieksmenner of natuurlijke larger-than-lifepersoonlijkheid zal hij nooit worden, maar daar mag je hem niet op pakken. Integendeel: Johannes Faes staat net very much in this life.
Omdat er altijd ruimte is voor verbetering toch ook een paar minpuntjes. Ten eerste: het duet met Alice on the Roof in Oprechte Leugens werkt prima op de radio, maar niet live. Het was het enige een-tweetje van de avond dat niet al te vloeiend verliep. Simpelweg te weinig dynamiek tussen beide stemmen en een gastzangeres die al te onwennig haar refreintje stond te mompelen. Ook de synthsolo die Pomrad helemaal vooraan op de uitloper van het podium mocht spelen tijdens Bousa was wat ons betreft nogal overbodig… en eigenlijk gewoon raar.
Tourist mag en zal het niet aan zijn hart laten komen. De opluchting viel al na zijn eerste rhyme van het gezicht af te lezen: een klein lachje. De stress die van zijn schouders viel: hij was vertrokken voor de avond van zijn leven.
Hij hoopte zo vurig op goede recensies in deze belangrijke thuismatch en die krijgt hij ook. Correctie: die verdiént hij ook. Voor het parcours dat hij van 2010 tot nu neerzette. Van bedeesde MC tot zelfzekere artiest. ‘Ik was vroeger een klein paljaske van de Seefhoek, nu een klein paljaske van ’t Sport’, glimlachte hij bij zijn afscheidsrede.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
