Lieden met gevoelige oren konden de passage van Raketkanon, in een uitverkochte ABBox, maar beter aan zich voorbij laten gaan. De lancering van ‘RKTKN #2’, de jongste cd van de Gentse groep, ging namelijk gepaard met de nodige decibels. Niettemin was het een overweldigende ervaring.
DA GIG: Raketkanon @ ABBox, Brussel op 4/12.
IN TWEE ZINNEN: Een dreigend, krachtig en visceraal concert met een hyperkinetische zanger die het crowdsurfen tot een olympische discipline opwaardeerde. Jammer dus dat enkele dode momenten de vaart uit de show haalden.
HOOGTEPUNTEN: Waren er volop, maar vraag ons geen titels. We hebben van de songs namelijk geen woord begrepen.
DIEPTEPUNT: Toen het concert even stilviel door een technisch mankement.
QUOTE van Pieter-Paul Devos: “Het is fucking de max jullie hier zo talrijk te zien. Super! Vrede en liefde voor iedereen.”
De potige, tussen sludge, metal, hardcore, grunge en stoner rock laverende sound van Raketkanon werd inmiddels ook al in het buitenland opgemerkt. Een geestdriftige recensent van de Britse krant The Guardian, die het kwartet aan het werk zag in Leeds, noteerde dat hun muziek zich van de concurrentie onderscheidde “als een Belgische wafel in een kom muesli”. Het toonaangevende webmagazine The Quietus toonde zich al even gul met superlatieven en omschreef de heren als “the captains of noise”.
Raketkanon schiet met scherp, zoveel is duidelijk. De groep, waarin we muzikanten aantreffen die ook actief zijn bij Kapitan Korsakov, Raveyards en Tomán, klinkt overrompelend, energiek en licht ontvlambaar. Ze combineert logge, dreigende gitaarriffs met zwaar uit de bocht vliegende synthgeluiden en visceraal drumwerk en schuift, in de persoon van Pieter-Paul Devos, een hyperkinetische zanger naar voren die er alles aan doet om het begrip ‘brulboei’ een nieuwe betekenis te geven.
De man gebruikt zijn -vaak vervormde- stem vooral als een instrument tussen de andere. Wàt hij precies zingt blijft doorgaans onverstaanbaar, waardoor de bijzonder fysieke muziek van Raketkanon onvermijdelijk ook iets abstracts krijgt. Voorts experimenteert het viertal met weinig voor de hand liggende songstructuren en geeft het zijn nummers geen titels, maar voornamen zoals ‘Judith’, ‘Harald’ of ‘Florent’.
Schuimbekkend
De eerder dit jaar verschenen tweede plaat van de groep werd analoog en live opgenomen in Chicago bij Steve Albini, bekend van luidruchtige bands als Big Black en Shellac, maar ook als opnametechnicus van classics van de Pixies, PJ Harvey en Nirvana. Het was niet de eerste keer dat een Belgische band zich op zijn expertise beriep: eerder boog Albini zich bijvoorbeeld al over Vandal X en Dead Man Ray. Op ‘RKTKN #2’ legde hij vooral de nadruk op de dynamiek, waardoor de muziek van de Gentenaars meer ademruimte kreeg.
In de AB viel meteen de ongewone podiumopstelling van Raketkanon op. Links in de frontlinie stond de onverstoorbare maar veelzijdige gitarist Jef Verbeeck, rechts de schuimbekkende zanger, die af en toe ook op een keyboard te keer ging. Achteraan, oog in oog met elkaar alsof ze op het punt stonden een duel uit te vechten: drummer Pieter De Wilde en toetsenman Lode Vlaeminck. Het enige visuele element was een lichtgevende constructie die ook op de hoes van de jongste cd voorkwam en een beetje deed denken aan de contouren van een uit papier gevouwen bootje.
De vergelijking met Evil Superstars is al vaker gemaakt. En inderdaad: net zoals Mauro Pawlowski destijds, bewoog Devos zich over het podium alsof Satan bezit had genomen van zijn ‘ass’. Bovendien dreven de songs op 101 ideeën, waardoor ze diverse richtingen tegelijk uit stuiterden, halverwege een paar keer van richting of tempo veranderden en je bij de intro nooit kon voorspellen hoe een compositie verder zou evolueren. Maar dat maakte de sound van Raketkanon er niet minder stormachtig of meeslepend op. Het duurde geen tien minuten voor Pieter-Paul Devos zijn eerste duik in de massa waagde. De man smeet zich met totale overgave, bracht méér tijd op de hoofden en schouders van de toeschouwers door dan op het podium en verhief het crowdsurfen tot een ware olympische discipline.
Denkbeeldige vuistslagen
De set van Raketkanon had iets van een primitief ritueel waarbij het verstand werd uitgeschakeld en het instinct het overnam. De elektronische uitbarstingen van Vlaeminck deden afwisselend denken aan een sirene, een vliegtuigturbine en een gekeeld varken, maar soms klonken ze ook als een kerkorgel dat minstens twee maanden op de bodem van een meer had gelegen. De gitaar van Verbeeck deelde denkbeeldige vuistslagen uit, al kwam ze net zo goed melodieus en lyrisch uit de hoek. Op die momenten transformeerde de Melvins-achtige metalgrunge of de naar de Buthole Surfers verwijzende geflipte pyschedelica van Raketkanon zich in catchy pop van het type dat Mike Patton destijds uit zijn Tomahawk placht te schudden. Die referenties waren echter slechts vage wegwijzers, want de muziek van het Gentse gezelschap klonk even uniek als oprecht.
Devos verklaarde eerder al in interviews dat luid niet noodzakelijk synoniem is aan ‘macho’, maar dat had een deel van het publiek duidelijk niet begrepen. Er werd met bier gegooid en met de ellebogen gewerkt, wat de zanger ertoe noopte de toeschouwers op te roepen een beetje zorg te dragen voor elkaar. “Is het voor iedereen oké als we een liefdesliedje spelen?”, informeerde hij even later. In ieder geval waren het net de verstilde momenten in de set die de luide nog verpletterender maakten.
Op een gegeven moment stuikte de set een beetje in omdat de groep blijkbaar te kampen had met een technisch probleem, voor Pieter-Paul De Vos een aanleiding om een a capellaversie van ‘Bohemian Rhapsody’ aan te heffen. Naar het einde toe maakte ook drummer Pieter De Wilde nog een zweefsprong in het publiek. U hebt het al in de gaten: Raketkanon trotseerde in de AB voortdurend de wetten van de zwaartekracht en klonk bij momenten behoorlijk manisch en opwindend. Een goed concert dus, al knalde het, door die enkele dode momenten, net iets minder hard dan we hadden gehoopt. Een kerosinebom kan nu eenmaal niet half ontploffen.
Dirk Steenhaut
U kunt het volledige AB-concert hier (her)bekijken
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier