Haar naam glijdt niet zo vlotjes van de tong, maar daar kunt u maar beter aan wennen. Met haar langspeeldebuut Miss Universe plant Nilüfer Yanya haar beide voeten stevig in de bodem van de indiescene. Ook haar vuurdoop tijdens Les Nuits Botanique wist ze glansrijk te doorstaan.
DA GIG: Nilüfer Yanya in Le Grand Salon van Botanique, Brussel op 29/4.
IN EEN ZIN: Yanya manifesteerde zich in Brussel als een behendige gitariste en prima liedjesschrijfster die stilistische grenzen achteloos negeerde.
HOOGTEPUNTEN: Monsters Under the Bed, Thanks 4 Nothing, Hey, Tears, The Unordained, In Your Head, Havyweight Champion of the World..
DIEPTEPUNTEN: geen.
QUOTE: ‘My name is Nilüfer Yanya and I’m gonna play some songs’. Het tegendeel zou ons hogelijk verbaasd hebben.
Anderhalf jaar geleden schopte Nilüfer Yanya, een jongedame met Turkse en Ierse roots die opgroeide in West-Londen, het al tot de longlist van BBC’s The Sound of 2018. Nu haar eerste plaat van lange adem in de winkelrekken ligt, vallen haar talent en veelzijdigheid al helemaal niet meer te ontkennen.
Dat Yanya vaak als een muzikale kameleon wordt omschreven, hoeft niet te verbazen: ze is duidelijk een kind van de Spotify-generatie, opgegroeid met playlists waarin uiteenlopende stijlen vrolijk met elkaar mogen botsen. Haar songs houden het midden tussen gebalde indierock en wat dezer dagen doorgaat voor r&b, al hoor je op Miss Universe ook regelmatig echo’s uit soul, pop en jazz.
The Guardian vergeleek haar geluid al met dat van ‘Frank Ocean na een nachtje uit met The Cure’ of dat van ‘Prince nadat die zich aan het oeuvre van de Pixies had vergrepen’. Ons doet Nilüfer Yanya afwisselend denken aan St. Vincent, een leftfield-versie van Florence Welch of, op haar meest poppy momenten, een jonge Joan Armatrading. Al die referenties geven het al aan: de zangeres schildert met een veelkleurig palet, maar de vruchten van haar creativiteit blijven ongrijpbaar. Iedere song is als een spiegelpaleis waarin al het vertrouwde onherkenbaar wordt vervormd.
Huiskamersfeer
Yanya’s teksten draaien, niet toevallig, vaak om paranoïa, angst en onzekerheid: in een tijd waarin het internet en de sociale media steeds vaker een bedreiging vormen voor onze privacy en we, willen of niet, worden gedomineerd door de technologie, lijken we meer en meer in een alternatieve werkelijkheid te leven. Dat veroorzaakt zoveel mentale en psychologische problemen, dat er drastische hervormingen in de gezondheidssector nodig zijn om ze het hoofd te kunnen blijven bieden. Een dystopie? Miss Universe suggereert dat ze misschien wel dichterbij is dan we zelf beseffen.
Yanya jongleerde met weinig vanzelfsprekende jazzakkoorden en ontspannen grooves die haar muziek een eigen karakter gaven.
Nilüfer Yanya is 23, maar doordat ze zo klein van stuk is oogt ze minstens vijf jaar jonger. Zodra ze in Brussel op het podium verscheen, kondigde ze -verrassing!- aan dat ze ‘enkele songs’ zou gaan spelen. Wie voor goocheltrucs of wilde acrobatieën naar Les Nuits Botanique was afgezakt, was er dus aan voor de moeite. Maar niet getreurd, want ook al oogde Yanya een beetje verlegen, ze wist heel goed wat ze deed. Bovendien mocht ze haar ding doen in Le Grand Salon, een ruimte die, met haar tapijten en sofa’s, een intieme huiskamersfeer opriep en waarin haar liedjes prima zouden gedijen. Behalve nummers uit het vorige maand verschenen Miss Universe prijkten ook enkele oudere singles op de setlist.
De artieste, die zelf gitaar speelde, opende sober met het bossanova-achtige Monsters Under the Bed, waarin ze enkel werd bijgestaan door een toetsenspeelster en ze het publiek al meteen waarschuwde dat ‘They all say I’m not okay’. Dat bleek gelukkig nogal mee te vallen. Vanaf Thanks 4 Nothing kreeg ze het gezelschap van een drummer en een bassist, waarna de klavierdame zich zwoel in de kijker toeterde op saxofoon. Ook hier jongleerde Nilüfer Yanya met weinig vanzelfsprekende jazzakkoorden en ontspannen grooves die haar muziek een eigen karakter gaven.
Fanclub uitgebreid
Zoals bleek uit haar opmerkelijke versie van Hey, geleend bij de Pixies, beschikte de jonge Britse over het vermogen ook andermans songs helemaal naar haar hand te zetten. Melt werd aangedreven door pittige synths en ook het radiovriendelijke Safety Net steunde op een frivool keyboardmotiefje, terwijl doorbraaksingle Baby Blu nog het meest weg had van euforische gospelhouse. Af en toe schakelde Yanya een versnelling hoger en bracht ze gespierde gitaarrockers in stelling, zoals The Unordained of het catchy In Your Head.
‘Jullie zijn zo stil’, fluisterde de zangeres onzeker toen het aandachtig luisterende publiek aanvankelijk beleefd applaudisseerde, maar tegen het einde van de set, met een stuiterend Angel en een afgekloven Heavyweight Champion of the Year, was de geestdrift dermate toegenomen dat Yanya in een uur tijd haar fanclub spectaculair zag uitgebreiden. Met Keep on Calling (die ontwapenende ooh-ooh-koortjes!) kon er dus nog net een extraatje af.
Miss Universe gaat door zijn stilistische variëteit soms veel kanten tegelijk uit en vergt daardoor enige gewenning. Live klonken Nilüfer Yanyas stream-of-consciousness songs echter, ook dank zij haar band, aanzienlijk homogener en coherenter. Als ik u was, zou ik deze dame op Pukkelpop dus zeker een stel oren lenen.
DE SETLIST: Monsters Under The Bed / Thanks 4 Nothing / Hey / Golden Cage / Melt / Tears / The Unordained / Safety Net / Baby Blu /Angel / In Your Head / Heavyweight Chamion of the World // Keep on Calling.
Nilüfer Yanya is op vrijdag 16 augustus te zien op Pukkelpop in Hasselt-Kiewit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
