Marble Sounds in Vooruit: een warm deken voor koude herfstnachten

Even een bekentenis: Marble Sounds is al elf jaar een van onze favoriete Belgische bands. En neen, hun nieuwe plaat, The Advice to Travel Light, zal daar niets aan veranderen. De live-première in Gent was alvast een schot in de roos.

Sinds Marble Sounds in 2007 debuteerde met de ep A Painting Or A Spill, bracht hun muziek de bandleden op de meest onverwachte plekken. Het gezelschap toerde eerder al door China en sinds enkele maanden ligt bij de Japanse platenzaken de retrospectieve compilatie A Collection in de rekken.

Het geluid van Marble Sounds vertoont hier en daar raakpunten met dat van Pinback, Postal Service en Death Cab For Cutie, maar lieden die geen wegwijzers (meer) nodig hebben, zullen beamen dat de groep tegenwoordig vooral herkenbaar is als zichzelf. Ze spant een touw tussen zacht knetterende postrock en melodieuze bricolagepop. Daarbij valt op dat ze zelfs op haar lichtvoetigste momenten steevast blijk geeft van weemoed en melancholie.

Het kakelverse The Advice to Travel Light, dat in de balzaal van de Gentse Vooruit boven de doopvont werd gehouden, is al het vierde werkstuk van lange adem van Marble Sounds. In wezen is het vijftal een vehikel voor de introspectieve liedjes van zanger-gitarist Pieter Van Dessel. Het aandeel van de overige muzikanten valt echter geenszins te onderschatten. De heren staan in voor rijke, gelaagde arrangementen waarin ieder detail belangrijk is. Vooral het gitaarwerk van snarenwonder Gianni Marzo, een man die alles wat hij aanraakt prompt in goud verandert, stuwt de muziek vaak naar onverwachte hoogten.

The Advice to Travel Light vormt de neerslag van Van Dessels twee jaar durende verblijf in Canada. Het is een ode aan reizen met een minimum aan bagage en de vrijheid die dat met zich mee brengt. In stilistisch opzicht hebben Marble Sounds zich herbrond en gaan ze back to basics: anders dan op voorganger Tautou ligt de nadruk weer vaker op de gitaren dan de keyboards. De songs klinken wijds en breed opgezet waar het kan, maar sober en breekbaar waar het moet.

Verwondering

In Vooruit werd de setlist gedomineerd door nieuwe nummers. Daartoe werd de line-up aangevuld met twee violisten en de inmiddels vertrouwde gastzangeres Renée Sys, zodat een uit de kluiten gewassen octet op het podium stond.

Dat opende met het fraai uitgebalanceerde Fire in the Lake en het geleidelijk richting climax klimmende The Advice to Travel Light. Live klonk Pieter Van Dessel niet altijd even toonvast, maar naarmate de avond vorderde zouden zijn vocale prestaties gelukkig aan overtuigingskracht winnen. Speeches, door de zanger opgedragen aan zijn jongste dochtertje, balanceerde tussen tederheid en verwondering, terwijl de violen voor een extra dimensie zorgden.

39 steunde op mijmeringen over het ouder worden en over hoe de tijd inbeukt op het geheugen. De recente single Anyhow (Even Now),gelardeerd met fraaie, meerstemmige harmonieën en sierlijk opkrullende gitaren, klonk trefzeker en had iets van een bedauwde bloem die openging in het eerste ochtendlicht.

Maar Marble Sounds diepte ook enkele oudere publieksfavorieten op. Uit Dear Me, Look Up plukten ze prijsbeesten als The Summer of the Sun, The Little Lows en No One Ever Gave Us the Right. In dat laatste nummer ontwaarden we overigens echo’s van Sigur Rós, zij het dan wél een minder etherische versie dan de IJslandse.

Het door Brecht Plasschaert op klavier ingezette Leave A Light On, was een mooie berçeuse die, door toedoen van de strijkers, extra zoete dromen opriep. En Smoking Was A Day Job (uit Nice Is Good) was één van de liedjes waar Renée Sys haar glimmende stempel op drukte.

Klein en bloot

Tijdens de finale serveerden Marble Sounds nog méér nieuw materiaal: het op omineuze drumroffels en snijdend snarenwerk gebouwde Keep Repeating en onze favoriet uit de nieuwe plaat, het piekerende One Last Regret. De groep slaagde er zelfs in de toeschouwers te laten meezingen, ook al hadden ze de song nog nooit eerder gehoord. Aangezien de scheidsrechter verlengingen toeliet, verscheen Van Dessel eerst in zijn eentje met een akoestische gitaar op het podium, met het oog op About You, een intimistische liefdesverklaring vermomd als iets dat Eva De Roovere en Gerry De Mol ooit ‘een klein bloot liedje’ hebben genoemd.

Het orgelpunt van het concert, en meteen het enige nummer dat uit de vorige langspeler was overgebleven, was het meesterlijke Tout et Partout, aangedreven door intrigerende percussie, een xylofoontje, een ingetogen pedal steel en een wonderlijke trompetsolo van ‘special guest’ Gerd Van Mulder. Jammer dat de groep deze meneer niet wat vaker in stelling bracht.

Marble Sounds legden in Gent een warme deken over het publiek. Nu de herfst is aangebroken en de bomen hun bladeren loslaten, dient The Advice To Travel Light zich aan als een welgekomen vluchtheuvel. Doe er uw voordeel mee. En ga zeker eens kijken wanneer de makers een podium in uw buurt inpalmen.