Jamie Lidell @ Les Nuits Botanique, 17/5

De Britse modern-day soulheld keert na een popplaat terug naar zijn experimentele zelf

In één zin: De Britse funky white boy keert na een popplaat terug naar zijn experimentele zelf

Hoogtepunten: Een edgy versie van When I Come Back Around en de zware funkrock van Coma Chameleon, met Lidell op gitaar

Dieptepunt: Geen klachten over Lidell, maar het publiek in de Chapiteau had wat meer mogen grooven

Beste quote: “I went through some hard times these past years. Can I get an ‘Aawww’?”

Na zijn doorbraakalbum Multiply (2005) en de radiovriendelijke opvolger JIM keert de Britse modern-day soulheld Jamie Lidell terug naar zijn experimentele zelf met het eclectische Compass. Precies op de dag dat zijn nieuwe plaat in de winkelrekken ligt, staat Lidell op Les Nuits Botanique in een tot de nok gevulde Chapiteau.

Met een megafoon in de hand en achter zich een percussionist, een bassist, een toetsenist en twee tafels vol computer gear, zet Lidell het funky dreunende The Ring in, waarop nog vier andere nummers van het nieuwe album volgen. Grooves en soul waar Prince mét hoge hakken zelfs naar zou opkijken. Een kwartier ver in de set heeft de white funkateer het volk op zijn hand zonder nog maar een noot bekend werk te hebben gespeeld. Lidell zelf reageert op dat succes als een overenthousiast kind. Charmant.

De manier waarop de jonge, blanke muzikanten (zijn ze de puberteit al voorbij?) die Lidell bij zich heeft, met een sobere set-up toch een volwaardig soulbandgevoel creëren, is zonder meer straf. Nieuwbakken single Enough Is Enough bijvoorbeeld laten ze naadloos overlopen in Lidells bescheiden doorbraakhitje Multiply. En toch is Lidell op zijn best als one-man band, beatboxend met een loopstation, een nummer opbouwend met enkel zijn stem, zoals in de compleet verbouwde versies van ouder werk (You Got Me Up). Opvallend: hij laat zijn live versies dreigender en sluipender klinken, met een gevoel van verkropte waanzin.

Another Day, (a capella afgerond door Lidell, die – neen, we hebben niks geslikt – even doet denken aan een frivole jaren ’50-zangeres à la Monroe) en Little Bit Of Feel Good (opgespaard tot de bisronde, inclusief een opzwepend beatboxduet tussen Lidell en zijn percussionist) zijn de obligate meezingers van de avond. Met afsluiter She Needs Me onderstreept Lidell onze stelling: deze jongen mag gerust in het rijtje soulhelden als Otis Redding gaan staan. Heerlijk hoe een talent als dit, ondanks zijn vergaarde commerciële succes en een behoorlijk koude Chapiteau, je nog kan doen voelen alsof je in een zweterige underground club net the next best thing hebt ontdekt.

Setlist:

The Ring

Gypsy Blood

Completely Exposed

I Wanna Be Your Telephone

Enough Is Enough

Multiply

You Got Me Up

A Little Bit More

When I Come Back Around

Another Day

Your Sweet Boom

Coma Chameleon

Compass

Little Bit Of Feel Good

She Needs Me

Sanne Jehoul

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content