De Held + Lieven Tavernier @ Handelsbeurs

Nederlandstalige muziek van hoog niveau: het krijgt veel te weinig aandacht, maar het bestaat. Hulde dus aan de Handelsbeurs voor het dubbelconcert van nieuwkomer De Held en vaste waarde Lieven Tavernier, artiesten die elk hun nieuwe langspeler mochten komen presenteren.

DA GIG: De Held + Lieven Tavernier in Handelsbeurs, Gent op 16/2.

IN EEN ZIN: Twee artiesten van verschillende generaties met een autenthieke stem en hoogwaardig materiaal bewezen dat je ook in je eigen taal kunt zingen zonder dat het kneuterig wordt.

HOOGTEPUNTEN vielen moeilijk te isoleren, maar we doen een poging: ‘Mensen vallen altijd tegen’ en ‘Elke’ (De Held), ‘Laura Gemser’, ‘De verdwenen karavaan’ en ‘De boodschapper’ (Lieven Tavernier), ‘De eerste sneeuw’ (An Pierlé).

DIEPTEPUNTEN: geen

BESTE QUOTE van een monkelende Tavernier, toen hij zijn bandleden voorstelde: “Dit zijn de mensen die door de nieuwe pensioenregeling minstens tot hun 62ste muziek zullen moeten blijven maken.”

De Held is een pseudoniem voor van Jo Jacobs, gitaarbouwer en singer-songwriter uit Hasselt, die, net als Tavernier, zijn liedjes bijzonder lang laat rijpen vóór hij ze plukwaardig acht. Zijn pasverschenen titelloze cd was zo’n dertien jaar in de maak en het resultaat ís er ook naar. Jacobs schrijft over het soort alledaagse onderwerpen dat in een huis-, tuin- en keukencontext voor het grijpen ligt. En ook al vermijdt hij vergezochte poëzie, ieder woord staat op zijn juiste plaats, waardoor zijn bedachtzame songs dezelfde natuurlijke flow hebben als die van, pakweg, Frank Vander linden.

De Held, die al met Mark Everett van eels is vergeleken, laat zich duidelijk inspireren door de anglo-Amerikaanse folkrocktraditie, maar heeft een authentieke stem en houdt zijn nummers bewust klein en intimistisch. Hij nam zijn plaat op in een huiskamer met Gaëtan Vandewoude van Isbells als enige medeplichtige en die ‘less is more’-aanpak bleek ook op het podium prima te werken. Twee akoestische gitaren, wat rudimentaire percussie en mooie samenzang: meer hadden liedjes als ‘Mensen vallen altijd tegen’, ‘Elke’, ‘Als ik met jou praat’ of ‘Typisch Belgisch weer’ niet nodig om zich recht naar het hart van de toeschouwers te boren. Tijdens ‘Weet je wat het is’, een soort satire op zelfhulpgidsen, bladerde Vandewoude ostentatief in een boek zodat het geluid van de omslaande pagina’s een instrument werd in de song. Het mag duidelijk zijn: met De Held is in Vlaanderen een talent opgestaan dat uw luisterend oor verdient. En waag het vooral niet zijn broze miniatuurtjes met kleinkunst te verwarren.

Ook Lieven Tavernier staat dichter bij Bob Dylan en John Prine dan bij Miel Cools. Enkele van zijn songs groeiden in de handen van Jan De Wilde uit tot Vlaamse standards, maar zijn eigen cd’s werden door de media jarenlang schromelijk genegeerd. Het is dus een verheugende vaststelling dat zijn onlangs verschenen vijfde plaat, ‘Witzand’, eindelijk, zij het schoorvoetend, door radio 1 wordt opgepikt. Het werkstuk klinkt, dank zij producer Koen Gisen, een beetje voller en steviger dan de vorige releases, maar voor de rest is het ‘vintage Tavernier’, met liedjes vol weemoed, verlangen, nostalgie en verwondering. “Voor een avondje vrolijkheid ben je bij deze jongen nu eenmaal aan het verkeerde adres”, waarschuwde de zanger met de zelfspot die hem eigen is.

Tavernier had in het verleden wel eens de neiging zichzelf op het podium kapot te relativeren, maar dit keer voelde hij zich blijkbaar als een vis in het water. Hij werd dan ook in de rug gedekt door de muzikanten van White Velvet, zijn oude makker Bruno Deneckere op akoestische gitaar en harmonica en een koortje (“de zusters van liefde”) met An Pierlé, Sarah Ferri en Cleo Janse. De zanger begon de set in zijn eentje met ‘De verdwenen karavaan’, een ode aan overleden vrienden, en ook tijdens de rest van de set zouden ‘verlies’ en ‘voorbij’ sleutelwoorden blijven. De songs uit de jongste cd – het luchtige ‘Allelujah’, het van heimwee doordrongen ‘Laura Gemser’, het onheilspellende ‘De boodschapper’, het soms wat naar Johnny Cash neigende ‘Witzand’- klonken in Gent nog net iets gespierder dan op de cd. Maar de muzikanten speelden dienend genoeg om ook Lieven Taverniers fraaie fingerpickingspel tot zijn recht te laten komen.

“Nu ga ik even aan de zuurstoffles”, grapte de artiest, toen hij zich even terugtrok, zodat An Pierlé aan de piano een sobere, maar ronduit pakkende versie van ‘De eerste sneeuw’ kon neerzetten. Oorspronkelijk zou ook Bram Vanparys een nummer van De Meester vertolken, maar The Bony King of Nowhere was helaas geveld door griep. Tavernier serveerde nog wat oud (‘Valerie’) en nieuw (‘In Toscane’) werk en liet zich in ‘La cathédrale’ en ‘Aan de stroom’ enkel op cello begeleiden door Klaas Delvaux, om uiteindelijk nog met een grondig herwerkte bandversie van ‘De fanfare van honger en dorst’ de feestelijkheden te besluiten. Na de laatse bis, het met Deneckere gespeelde ‘De klokken van Sint-Baafs’, was er slechts één conclusie mogelijk: Lieven Tavernier is, in al zijn bescheidenheid, een songwriter die het verdient te worden geëerd en gekoesterd. Wat ons betreft, is het hoog tijd voor een tribute-cd. Het hoeft niet altijd Turaluurs te zijn.

Dirk Steenhaut

SETLIST DE HELD: Als ik met jou praat / Sjaaki / De tafel / Mensen vallen altijd tegen / Weet je wat het is / Twee jonge meisjes / Alles / Typisch Belgisch weer / Elke / Kijken mag / Hebbewil.

SETLIST TAVERNIER: De verdwenen karavaan / Alleluja / Zij kent haar licht niet / Laura Gemser / Witzand / De eerste sneeuw (An Pierlé) / Sleutels / In Toscane / Valerie / De boodschapper/ Alice / La cathédrale / Het huis van liefde / Aan de stroom // Fanfare van honger en dorst // De klokken van Sint-Baafs.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content