De Franse zangeres Christine and the Queens sloot de boeken van Best Kept Secret zonder normen, grenzen of schaamte, maar met een boodschap.
Vergeet Christine and the Queens, de Franse act die zich vijf jaar geleden voor het eerst in de aandacht zong en danste met onderkoelde pophits als Christine en iT. We horen Chris te zeggen vanaf nu: kort en krachtig, maar vooral genderneutraal.
Wat u van die demarche vindt, inclusief de afgeschoren lokken, kan de artiest haar reet roesten. Met haar shows wil ze normen opheffen, muren slopen en grenzen verleggen. Schaamte? Kent ze niet, meneer. Of mevrouw. Of wat maakt het uit.
Schaamteloos lenen kent de artieste dan weer wel, want wie bij het zien van Chris’ rode hemd, zwarte broek en witte sokken niet aan Michael Jackson dacht, moet dringend naar the man in the mirror kijken. Haar dansers – zes zijn het er, mannen en vrouwen – volgden de lijn van de King of Pop met hun strak geregisseerde choreografieën, waarin ze zowel samen dansten als elk apart het spel van aantrekken en afstoten aangingen met de zangeres.
Die acteerde zich intussen vlotjes een weg door alle denkbare seksenormen en greep naar nog meer grote artiesten uit alle hoeken van het genderspectrum. Ze omarmde het haantjesgedrag van Freddie Mercury, versierde Damn (what must a woman do) met Beyoncé-waardige moves, dropte een wat verloren flard van Luniz’ I Got 5 On It en zette uit het niets een a-capella-versie in van David Bowies “Heroes” . Altijd prijs natuurlijk met zo’n klassieker, maar een fraaie versie was het wel.
Ook over Chris’ eigen songs hebben we weinig klachten. 5 dollars was uitstekende quirkpop, Christine mag er ook in het Engels best zijn en afsluiter Intranquilité was het stomende slotakkoord dat deze doordachte show verdiende.
Zo doordacht was het allemaal dat we het ook wel hadden begrepen met wat minder bindteksten. Jammer genoeg smeerde Chris na zowat elk nummer een nieuwe laag grote woorden over haar show tot de boodschap er armdik oplag. Jammer, maar tegelijk maakte haar gebabbel het optreden, bij momenten meer een theaterstuk, wat menselijker.
Dat ze eigenlijk een lafaard is, kwamen we zo van Chris nog te weten, behalve dan op het podium. Dat is het minste wat je kan zeggen van dit uitgekiende, moedige en uitdagende optreden. Maar of dit nu betekent dat de Française ooit pakweg Pukkelpop gaat afsluiten? Dan kijken we toch eerder de andere kant op, richting Barcelona, waar Solange en Rosalía dit weekend betere sollicitatiebrieven hebben voorgelegd.
