Gedehydrateerd, uitgeput of misschien opnieuw zwanger: er viel niets van te merken tijdens Beyoncé’s optreden in het Sportpaleis. Haar ijdelheid kon de superster minder goed verstoppen.
DA GIG: Beyoncé in het Sportpaleis, Antwerpen op 15 mei.
IN EEN ZIN: Een greatest hits-show met een old school-randje en een zorgvuldig opgebouwde climax.
HOOGTEPUNTEN: Why Don’t You Love Me, Love on Top, Crazy in Love, Single Ladies (Put a Ring on It)
Beyoncé hoeft geen noot te zingen om te bewijzen dat ze het multiculturele icoon bij uitstek is: dat doet de samenstelling van het publiek op haar concerten wel. Dat was ook het geval in Antwerpen, waar de twee geplande avonden in het Sportpaleis uiteindelijk op een one-night stand uitdraaiden. De – althans officieel – wegens dehydratatie en uitputting geannuleerde show van dinsdagavond werd inmiddels verplaatst naar 31 mei. Vrijgekomen plaatsen voor dat concert gaan op 25 mei weer in de verkoop bij Tele Ticket Service.
Girl power
Woensdagavond hadden de fans dus meer geluk. De avond werd afgetrapt door r&b-collega Luke James, die twee jaar geleden al te zien was in de videoclip van Beyoncé’s “Run the World (Girls)” en nadien nummers pende voor onder andere Chris Brown, Britney Spears en Justin Bieber. ’s Mans soulvolle stembanden maakten alvast nieuwsgierig naar zijn debuutalbum Made to Love, dat op 16 juli verschijnt.
Met het voorprogramma hadden we het mannelijke geweld op het podium echter grotendeels gehad. Ook voor The Mrs. Carter Show, Beyoncé’s vierde en 65 haltes tellende tournee , koos de 31-jarige superster immers voor een vrijwel volledig vrouwelijke bezetting. Die telde naast acht danseressen drie backing vocalisten (“The Mamas”) en een achtkoppige band, inclusief drums en blazerssectie met saxofoon en trompet .Girl power dus, zoals ook het openingsnummer “Run the World (Girls)” krachtig onderstreepte.
Videopraatjes
Die feministische boodschap heeft letterlijk en figuurlijk weinig om het lijf in deze show. “Laat ons alle zorgen vergeten” liet de voormalige frontvrouw van Destiny’s Child optekenen in het tourboek, en dat motto straalde af op de setlist. Zo trakteerde ze het publiek op nagenoeg alle grote hits en wisselden uptempo nummers (“Baby Boy”, “Naughty Girl”) en ballads (“I Care”, “I Miss You” en, in een blauwe catsuit languit op de piano, ” 1+1″) elkaar voortdurend af. Ondertussen werkte de winnaar van zeventien Grammy Awards toch naar een climax toe: bij “Crazy in Love” en “Single Ladies (Put a Ring on It)” ging het dak er net niet af.
Een beetje jammer waren dan ook de video- en dansintermezzo’s die Beyoncé de kans gaven om zich in totaal in negen verschillende outfits te wurmen. Oogstrelende en sexy pakjes van onder meer Emilio Pucci, Givenchy en Dsquared², maar die onderbrekingen haalden vooral in de eerste helft van de avond de vaart uit het concert. Enkele backstagebeelden en privéopnames (voor zover daar sprake van kan zijn in het geval van deze controlefreak, herinner u Beyoncé’s recente documentaire Life Is But A Dream) waren best vermakelijk, maar op andere momenten liet de voice-over van de clips ons koud. Ijdel gewauwel over jezelf vinden, dankbaarheid en het eeuwige leven dat bovendien (of gelukkig?) maar half te verstaan was: dat spaart Beyoncé beter op voor een boek.
Geboren entertainer
Andere schoonheidsfoutjes zaten in de geluidsmix. Die schonk de sowieso al krachtige stem van de gastvrouw de hoofdrol, maar deed de bandleden weinig recht. Om diezelfde reden overtuigde ook een mash-up van “If I Were A Boy” en “Bitter Sweet Symphony” van The Verve niet helemaal. Daar leek niemand zich echter aan te storen: het publiek at vanaf het eerste nummer uit Beyoncé’s hand.
Die toonde zich twee uur lang een geboren entertainer: iemand bij wie de intensieve choreografie niet ten koste gaat van de vocals, en die een minutieus uitgekiende show een zweem van spontaniteit kan meegeven. Gisteren nog uitgeput of niet, de supersterk leek in topvorm en had het behoorlijk naar haar zin. “I don’t know why you love me” zong ze in “Flaws and All”, en achteraf staarde ze het publiek secondelang aan alsof ze niet wist wat haar overkwam. Alsof Beyoncé van een kapsalon in Texas, waar ze als kleuter optrad, recht in het Sportpaleis was beland. Als dat niet oprecht was, dan weet ze het toch verdomd goed te brengen.
Aretha & Whitney
Bovendien werd het decor van de show sober gehouden, met een bijrol voor de videowall en lichteffecten. In plaats daarvan moet The Mrs. Carter Show het vooral hebben van old school speciale effecten als een confetticanon, rook en vuur. Het enige echte stuntwerk nam Beyoncé zelf voor haar rekening, door aan een kabel naar het tweede podium achteraan het middenplein te vliegen. Dit concert was trouwens op zijn best tijdens de knipogen naar de jaren tachtig (“Naughty Girl”, “Love on top”) en vijftig (“Why Don’t You Love Me”), waarbij Beyoncé schatplichtig was aan soullegende Aretha Franklin.
Met “I Will Always Love You” bracht de superster ook een kort eerbetoon aan diens petekind, Whitney Houston. Het uitgelezen moment voor Beyoncé om, zonder begeleiding, nog eens haar vocale kwaliteiten te tonen. Het nummer ging echter al gauw over in “Halo”, dat net als “I Care” eerder een bombastisch jasje aanhad. Stemgewijs smaakte deze one-night stand dan ook naar meer.
De setlist: Run the World (Girls) / End of Time / Flaws and All / If I Were a Boy / Get Me Bodied / Baby Boy / Diva / Naughty Girl / Party / Freakum Dress / I Care / I Miss You / Why Don’t You Love Me / 1+1 / Irreplaceable / Love on Top / Survivor / Crazy in Love / Singe Ladies (Put a Ring On It) / Grwon Woman / I Will Always Love You / Halo / Green Light / Suga Mama
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier