Naar analogie met bouw- en transportfirma’s tref je dezer dagen ook in de muziek familiebedrijven aan. Wat dacht u bijvoorbeeld van Leonard Cohen & Zoon? Twee generaties, zelfde sound. In Brussel hoorden we alvast hoezeer Adam vasthield aan het ambacht van zijn vader.
DA GIG: Adam Cohen in ABClub, Brussel op 18/11.
IN EEN ZIN: Cohen Jr toonde zich een prima zanger en een uiterst getalenteerde songwriter, maar bediende zich zo nadrukkelijk van het idioom van zijn pa dat hij gedoemd is voor eeuwig in diens schaduw te blijven.
HOOGTEPUNTEN: ‘Sweet Dominique’, ‘What Other Guy’, ‘Eleanor’, ‘Matchbox’…
DIEPTEPUNTEN: geen, al vonden we het kampvuurmoment ‘So Long, Marianne’ eigenlijk niet zo’n goed idee.
BESTE QUOTE, ter aankondiging van ‘Hey Jane’: “Er zijn drie haltes op de weg naar de dronkenschap. Stadium 1: man drinkt wijn. Stadium 2: wijn drinkt wijn. De man laat zich drijven op een rivier van alcohol, maar wordt uiteindelijk door een waterval de dieperik in gesleurd. Zo komt hij terecht bij stadium 3: wijn drinkt man. In die toestand schreef ik het volgende nummer.”
Het is niet makkelijk een nazaat van Leonard Cohen te zijn. Want hoe slaag je erin onder schaduw van één van de grootste songwriters van de voorbije vijftig jaar uit te komen, zonder voortdurend met hem te worden vergeleken?
Jarenlang deed Cohen Jr zijn uiterste best om anders te klinken dan zijn pa. In 1996 maakte hij een titelloze cd vol synths en geprogrammeerde drums en met ‘Melancolista’ bracht de in Montréal geboren Canadees zelfs een volledig Franstalige langspeler uit. Vervolgens dook hij onder in de rockband Low Millions, maar net als zijn vriend Chris Stills, nog een zoon van een beroemde ouders, wist hij zijn onmiskenbare talent nooit te verzilveren. Nadat hij om den brode reclamespots voor Adidas en een soundtrack voor een pornofilm had geschreven, besloot Adam Cohen het muziekmilieu te laten voor wat het was.
Maar zie, vijf jaar later, op zijn 39ste, lijkt hij zijn familiale erfenis eindelijk te accepteren met ‘Like A Man’, een plaat die, qua instrumentatie en productie, een opvallende gelijkenis vertoont met Leonard Cohens werk uit de seventies. Adam bespeelt niet alleen een gitaar met nylon snaren, ook zijn stem klinkt als twee druppels water op die van senior, die blijkbaar zelfs zijn introspectieve en poëtische manier van schrijven genetischheeft doorgegeven. Het nadeel is dat ‘Like A Man’ erg tweedehands klinkt: je hebt het gevoel dat je het allemaal al eens eerder hebt gehoord. Daar staat echter tegenover dat Adam Cohen een gevatte en intelligente songwriter is. Hij is welbespraakt en filosofisch, maar drukt zich net iets directer uit dan zijn verwekker
In een uitverkochte ABClub liet Cohen Jr zich bijstaan door zangeres, celliste en gitariste Mai Bloomfield en de als “Aziatische Johnny Cash” aangekondigde multi-instrumentalist Michael Chavez. Dat leidde tot een dynamischer en gevarieerder geluid dan dat op de nieuwe cd en gaf Adam Cohens romantische liedjes over liefde en verlies extra reliëf. De zanger besefte heel goed dat het merendeel van de toeschouwers een kaartje had gekocht omwille van zijn afkomst en maakte er dan ook voortdurend grapjes over: “Zoals jullie allemaal weten ben ik de zoon van de bekende Canadese singer-songwriter… Céline Dion”, vertelde hij met een brede grijns, om vervolgens een stukje uit ‘Bird on A Wire’ te citeren.
Adam Cohen toonde zich een even grote charmeur als vader Leonard, wat bleek uit de vele vrouwennamen in zijn songs (Dominique, Anne, Jane, Eleanor), en wist even memorabele one-liners te bedenken. “I’ve seen you with nothing on but the radio”, luidde het bijvoorbeeld in ‘What Other Guy’. Tussendoor vertelde de artiest grappige adecdotes over zijn gescheiden ouders die via hun kinderen elkaar voortdurend met cryptische boodschappen bestookten. Cohen zong over seksuele stereotypen (‘Girls These Days’, ‘Like A Man’), droeg ‘Beautiful’ op aan zijn vierjarige zoontje Cassius en bewees met een geslaagde coverversie van Marvin Gayes ‘What’s Going On’ dat hij een betere en veelzijdigere zanger is dan zijn vader. Met ‘Hey Jane’ en ‘Eleanor’, waarin zijn gezellen mooie accenten legden met cello, bas, percussie, piano en orgel, plukte hij ook nummers uit ‘Ex-Girlfriends’, de cd die hij in 2004 maakte met Low Millions, om uiteindelijk af te sluiten met ‘So Long, Marianne’ dat door de hele zaal werd meegezongen. Het maakte de cirkel misschien wel rond, maar wat ons betreft was het vooral een goedkoop kampvuurmoment dat het stigma ‘zoon van’ alleen maar versterkte.
Gelukkig bewees Adam Cohen met toegiften als ‘Underrated’ (dat hem ooit een compliment van Paul McCartney opleverde) ‘Matchbox’ en ‘Out of Bed’ dat hij ook zelf weet hoe een prima song in elkaar zit. Een sympathiek concert, maar wel één van het type dat Cohen Jr wellicht voor de rest van zijn dagen aan het clubcircuit gekluisterd zal houden.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Sweet Dominique / What Other Guy / Hey Jane / Girls These Days / Like A man / What’s Going On / Beautiful / Eleanor / So Long, Marianne // Overrated / Matchbox / Raise Your Voice / Out of Bed.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier