Rhye: teder en verleidelijk

Androgyn, teder en zwoel: het nieuwbakken duo Rhye excelleert in opgeboende, geraffineerde soul, de soundtrack bij een smeulend voorspel.

Toen Rhye eind vorig jaar voor het eerst aan onze oren kwam knabbelen met het wondermooie The Fall leverde dat meteen ook een hoop vraagtekens op. Wie was Rhye? Bloggers en journalisten tastten collectief in het duister. Mysterie werkt in deze tijden van digitaal exhibitionisme prikkelend, en dat werd nog versterkt door enkele virale video’s waarin de uitvoerder(s) onzichtbaar bleven.

Eén naam dook in alle artikels – geheel terecht – op, maar dan ter vergelijking: Sade. Die licht hese, sensuele stem en de geraffineerde, satijnen soulklanken errond refereerden openlijk naar de Brits-Afrikaanse zangeres van wereldhits als The Sweetest Taboo en Smooth Operator. Rhye is tegenwoordig niet de enige om haar invloed openlijk uit te spelen. Sade’s naam valt regelmatig in interviews met The xx, de bewondering van Jessie Ware is zo groot dat ze zelfs haar look deels kopieerde, en een van Sade’s recentere songs (By Your Side) staat steevast op de setlist van Frank Oceans liveshows.

Rhye verkeert dus in goed gezelschap, en nu de langspeler Woman er is kunnen we ook een gezicht plakken op de stem. Het blijkt een vent, verdorie, een Canadees luisterend naar de naam Mike Milosh, bijgestaan door de Deense producer Robin Hannibal. Bijna niet te geloven hoe iemand van het mannelijk geslacht tegelijk zo teder en verleidelijk kan zingen over de lust en de liefde, ofte ’the gentle sting between us’, zoals Milosh het croont in Open.

‘Don’t call me love, unless you mean it’, prevelt hij in het zwoele Shed Some Blood, de track die Sade, met die uitgeholde baslijn en zacht pruttelende drumcomputer, het dichtst op de huid zit. Maar er wordt uit wel meer vaatjes getapt: in Three Days zit een harp én een streepje disco à la Hercules & Love Affair, en het door funky blazers gedragen Hunger wiegelt in het tropische vaarwater van Kid Creole & The Coconuts.

Opvallend, hoe de meest uptempo songs opgespaard worden tot het eind, alsof Milosh en Hannibal een smeulend voorspel in gedachten hadden bij het samenstellen van hun debuut. Uitblazen kan overigens tijdens Last Dance, familie van Curtis Mayfield en zijn Tripping Out. Woman is een slaapkamerklassieker in spe, of toch voor zij die de liefde graag traag en in smaakvolle tinten bedrijven.

Jonas Boel