Recensie ‘Sunbathing Animal’ van Parquet Courts

Herhalen de practical jokers van Parquet Courts hun succesvolle blitzkrieg van vorig jaar, of tappen ze uit een ander, eikenhouten vaatje?

‘De nieuwe plaat wordt een liefdesbrief aan Amerika’, verkondigde Austin Brown van Parquet Courts eind vorig jaar, een jaar waarin het combo met Light Up Gold elke klaagzang over gitaarmuziek en hoe die alweer in een doodlopend straatje was gesukkeld tegelijk bevestigde en de mond snoerde. Bevestigde, omdat er niks nieuws te horen viel. Nonchalant zwalpende garagerock met postpunkinvloeden van Wire en Television: been there, done that. De mond snoerde, omdat de naar New York uitgeweken Texanen aan het eind van dat doodlopende straatje zulk een baldadig en levensdronken flashmobfeestje bouwden dat ze elke luisteraar meteen deden vergeten dat hij het allemaal al eens eerder had gehoord. ‘Verslavend’ en ‘opwindend’, klonk het unaniem.

Nu is er Sunbathing Animal, gebakt en gebraden op de vele kilometers heet asfalt waar de band het afgelopen jaar met de tourbus overheen is gedenderd, en afgaande op het verbeten tempo van de titeltrack (vier minuten hardcorepunk, mét gitaarsolo’s) concluderen we dat het zonnebadende beest een droog restje roadkill is, geen spinnende poes op de vensterbank. Vier minuten, op Light Up Gold (33 minuten, 15 tracks) overschreed enkel Stoned and Starving die grens. Wacht, er is meer. Noteer eerst in de categorie kort en krachtig: het in de scheve passen van Devo lopende Vienna II, en het met handclaps en stokkende feedback opgejutte Black & White.

Opener Bodies Made of schurkt Pavement-gewijs nog tegen Parquet Courts anno 2013 aan, maar met Ducking & Dodging en What Color Is Blood waait de wind plots uit het zuiden: riffs als dieseltrucks die de great wide open doorklieven, met pikante foto’s van pitstoppoezen en lederen boots op het dashboard. Niet dat frontman Andrew Savage plots als een hillbilly blaft, maar dieper hebben Parquet Courts hun southern roots nooit uitgespit. En dan, She’s Rolling en Instant Disassembly, die respectievelijk zes en zeven minuten lang de raakvlakken tussen de Rolling Stones en The Velvet Underground bewandelen.

Parquet Courts, wandelen, u leest het goed. Bloednuchter op een rechte lijn, dat niet, maar als Light Up Gold het equivalent was van met purple haze gekruide tequila boom boom, dan is Sunbathing Animal af en toe een fles Jim Beam waarmee de cheeseburger van vorige nacht wordt weggespoeld. Een liefdesbrief aan Amerika, toch.

Jonas Boel