Little Simz is de verlegen spreekbuis van een generatie op ‘Sometimes I Might Be Introvert’

Wie is Little Simz als artiest, dochter, zus, ex-lief en – vooral – als mens? Op haar ambitieuze vierde opus Sometimes I Might Be Introvert richt de Londense rapper de blik naar binnen.

Niemand – Ye, bemoei je er even niet mee – rolt graag uit bed beseffend dat hij of zij de spreekbuis van een generatie is geworden. Ook Little Simz niet. Het publiek ziet haar als een succesvolle zwarte vrouwelijke rapper en actrice, maar dat beeld strookt hoegenaamd niet met hoe de Britse twintiger Simbiatu Abisola Abiola Ajikawo zich echt voelt.

Die spreidstand zit ingebakken in Introvert, het strategisch vooraan in het album geplaatste nummer dat met zijn gezwollen orkestrale ouverture de titel van de langspeler haast onderuithaalt. Het ongemakkelijke samenleven van de artiest enerzijds en de mens anderzijds, is een vaak terugkerende kwestie, lang niet alleen in de geschiedenis van de popmuziek. Maar Little Simz pendelt op de opvolger van het uitstekende Grey Area (2019) zorgvuldig tussen egoïsme en toewijding, trots en nederigheid en ontwijkt zo met zwier alle clichés.

De Londense wordt bijgestaan door Sault-producer en cosongschrijver Inflo, die voor de zoveelste keer zijn kunde bewijst door blaxploitationfunk, groovende afropop, uitgebeende grime, zoete seventies- en stuiterende eightiessoul, symfonische strijkers en koren in vernuftige doses te serveren. Toch laat Simz zich – gevarieerd, strak en helder in haar raps – nooit opzijzetten door de sublieme, cinematografische decors van haar producer.

In het intense I Love You, I Hate You gooit Ajikawo de moeilijke relatie met haar afwezige vader op tafel. In Miss Understood zoekt ze dan weer, niet zonder schuldbesef, toenadering tot de oudere zus van wie ze is vervreemd. Minder boeiend zijn de vele therapeutische intermezzo’s waarin Simz netelige vragen op zich laat afvuren (‘Wat zoekt een verlegen meisje als jij op een plek als deze?’), of generische schouderklopjes in ontvangst neemt (‘Vertrouw op je intuïtie en pieker niet te veel’). Die in kitscherige klassieke krullen verpakte passages vertragen de plaat en zorgen ervoor dat je Little Simz enig narcisme zou kunnen verwijten.

Maar toch: sprookjesachtige rap en soul? Dat is een combinatie die we vaker willen horen. En zo maakte een verlegen rapster twee keer na elkaar een van de beste platen van het jaar.