Eerlijk en ontroerend nieuw album van Martha Wainwright

Martha Wainwright kreeg een zoon en verloor haar moeder. Maar haar derde studioplaat ‘Come Home to Mama’ hinkt niet zomaar tussen gejubel en gerouw.

Martha Wainwright
Come Home to Mama
pop
V2

Als dochter van singer-songwriter Loudon Wainwright III en folkzangeres Kate McGarrigle, alsmede de jongere zus van diva Rufus Wainwright, talmde Martha Wainwright lang vooraleer ze in 2005 debuteerde. Dat ze naar eigen zeggen nu pas, halverwege haar thirties, volwassen is geworden, wijt de Canadese aan twee ingrijpende gebeurtenissen: de geboorte van haar zoontje Arcangelo eind 2009, en de kankerdood van haar moeder, amper twee maanden later.

Verwacht geen plaat die in gelijke doses jubelt en rouwt. Daarvoor heeft Wainwright junior die grote emoties lang genoeg laten sudderen, om ze nu subtieler uit te kunnen smeren. Bovendien weet je een occasionele ontboezeming als ‘I really like make-up sex / It’s the only kind I ever get’ niet meteen in een van beide hoeken te plaatsen. Want ja hoor: ook op Come Home to Mama is Martha Wainwright niet te beschroomd om de familiale vuile was buiten te laten wapperen.

Toch vallen je in eerste instantie de speelsheid en variatie van de plaat op. Van het gracieuze I Am Sorry en het Memphissoulachtige Can You Believe It, tot het grillige Radio Star en het elegische Proserpina: alleen al die eerste vier songs lijken op papier weinig assorti. En toch – wellicht omdat la Wainwright nooit beter zong – komt elke song uitstekend tot zijn recht. Oók Four Black Sheep, dat hobbelt op synthesizerpatronen die de grens van de antiquiteit opzoeken, en waarin Enya om de hoek piept. Gewoon negeren, ze verdwijnt vanzelf.

Muzikale begeleiders zijn Wilcogitarist Nels Cline, Dirty Threedrummer Jim White, Wainwrights wederhelft Brad Albetta op bas en toetsenist Thomas Bartlett. Niks op hen af te dingen, maar het aangrijpendste nummer is toch Proserpina: naar verluidt de allerlaatste song die Kate McGarrigle schreef, en voornamelijk gedragen door dochterliefs zang en piano, naast enkele orkestrale toetsen. Ook pakkend is All Your Clothes, waarin Wainwright door de spullen van haar moeder scharrelt, en gedachten uitwaaieren: ‘The baby’s doing fine / My marriage is failing / But I keep on trying’, deelt ze onomwonden mee, aan een afwezigheid die nog tastbaar is.

Eerlijk, ontroerend, monter en sierlijk: vorm hier zelf uw samenstelling met de woorden ‘pracht’ en ‘plaat’.

Kurt Blondeel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content