Album van de week: Makaya McCraven zit Gil Scott-Heron dicht op de huid

Makaya McCraven brengt hulde aan Gil-Scott Heron.
Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Jazzmuzikant Makaya McCraven ‘viert’ het tiende jubileum van het allerlaatste album van rappionier Gil Scott-Heron. De jonge beat scientist en de dode bluesologist: ze zitten elkaar als gegoten.

Begin 2010 bracht Gil Scott-Heron zijn dertiende en laatste album uit : I’m New Here. Het was Richard Russell, de baas van XL Recordings, die de aan lagerwal geraakte dichter, zanger, activist en rappionier uit de goot opraapte en na dertien jaar nog eens een studio in duwde. Vijftien maanden na de release overleed de 62-jarige Scott-Heron in een New Yorks hospitaalbed. In 2011 werd het in minimale, groezelige klanken gedrenkte I’m New Here al eens geherinterpreteerd door Jamie Smith van The xx, die zijn met dubstep en rave geïnfecteerde beats liet botsen met Scott-Herons doorgewinterde, door gettosigaretten aangetaste bariton en zijn wereldwijze, franke poëzie.

Album van de week: Makaya McCraven zit Gil Scott-Heron dicht op de huid

En nu herwerkt de Amerikaanse drummer en producer Makaya McCraven het laatste wapenfeit van Scott-Heron. Zinnen als ‘Met a woman in a bar/ Told her I was hard to get to know/ And near ‘bout impossible to forget’, uit de titeltrack, krijgen een vers gestoomd, los over de schouders vallend jazzjasje. Ze zitten elkaar als gegoten, de oude, dode wijze en het hernieuwde, ritmische narratief van de jonge beatwetenschapper.

Als radicale straatpredikant en muzikale vrijbuiter wordt Scott-Heron beschouwd als een van de geestelijke vaders van de hiphop. En laat Makaya McCraven nu het type jazzmuzikant zijn dat de energie van hiphop even hoog heeft zitten als de techniek van bebop. Luister naar Running, en zie de rode draad die van Gil Scott-Heron recht naar Chuck D van Public Enemy loopt. Bovendien investeerde Mook persoonlijk ‘kapitaal’ in dit album: tussen de injecties van de liveband plakte hij samples van vader Stephen McCraven (die ooit bij Archie Shepp en Yusef Lateef drumde) en verknipte hij fluit en percussie van folkmuzikante Agnes Zsigmondi, zijn Hongaarse moeder. Zij verwekten Makaya in Parijs en verkasten later naar Chicago, geboortestad van Scott-Heron.

Veel meer dan de remixversie van Jamie xx zit We’re New Again zijn oorspronkelijke maker zo dicht op de huid dat je zijn blues bijna kunt ruiken. In de zwierige kelderjam van New York Is Killing Me, evenzeer als in de spirituele spoken-wordpassage Guided of funky oorwanten als People of the Light. Het enige minpuntje is dat Gil Scott-Heron dit album zelf niet meer kan horen.

Gil Scott-Heron – We’re New Again, A Reimagining by Makaya McCraven

Streamtips: I’m New Here // Running // New York Is Killing Me

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content