Album van de Week: ‘Faith in Strangers’ – Andy Stott

Andy Stott © gf

Nog een maand en we klinken op een geslaagd technojaar, maar niet voor Andy Stott voor zwarte piet speelt. Waarschuwing: het roet aan zijn kin komt niet uit de verkleedwinkel.

Andy Stott

Faith in Strangers

Techno – Modern Love

Als een bij nacht door dichte nevel naderend spookschip, een roestige tanker met een crew van enkel ratten en onheil die door zwart, rimpelloos water en de stilte klieft, zo begint Faith in Strangers, het derde album van producer Andy Stott, na het terecht enthousiast onthaalde Luxury Problems uit 2012. De door merg en been snijdende misthoorn is in werkelijkheid een tenortuba – euphonium, voor Fred Brouwers en aanverwanten – die de luisteraar op temperatuur brengt voor wat komen moet. Een videotheek erotische thrillers, zwart-wit, tot stoom gecondenseerd, dat is Violence, met Stotts vertrouwde sirene Alison Skidmore in de hoofdrol. Skidmore – denk Julee Cruise met minder blush, een stem als een ijspriem in de handen van Sharon Stone – is Andy Stotts vroegere pianolerares. Andy Stott is géén doordeweekse technoproducer.

‘I don’t think a track has to be fast to be aggressive or nasty, vertelde de man uit Manchester naar aanleiding van Luxury Problems. Met het rond analoog werktuig, gemanipuleerde field recordings en synthetisch gefilterde vocalen opgebouwde Faith in Strangers legt Stott het sluitende bewijs op tafel: een technothriller met plot waarin hij zichzelf cast als sluipmoordenaar die je langzaam maar zeker in een industrieel gesponnen web lokt. Eenmaal Skidmore de luisteraar naderbij heeft gelokt, gaan de met angstzweet gevette radars aan het draaien en klapt het hek dicht. Geen terugweg. Science and Industry ratelt gejaagd aan de kettingen, dwingend dieper de duisternis in, richting rommelende buik van die vervloekte stoomboot – weet u nog? – waar de loodzware dubklanken van No Surrender en Damage op de loer liggen. Spoiler alert: het loopt goed af.

Modern Love, het boetieklabel waar ook andere technokapers zoals Demdike Stare en Claro Intelecto ten gepaste tijde uitvaren, situeert Andy Stott en Faith in Strangers in dezelfde schemerzone waar Cocteau Twins en Arthur Russell ooit gedijden. Doe daar de meest donkere walsen van Massive Attack, de met soldeerbouten en Gaffer tape bijeengehouden postpunk van Suicide en Detroit als officieuze hoofdstad van Jamaica bij, en durf dan eens klagen dat we het niet klaar en duidelijk genoeg uitleggen. Faith in Strangers, de titel is de aankoopsuggestie.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content